Ο Κώστας Γκελαούζος έγραψε ιστορία στον 37ο Μαραθώνιο της Αθήνας, αφού η εξαιρετική του επίδοση (2:19:02) τού χάρισε τον τίτλο του δεύτερου γρηγορότερου Έλληνα μαραθωνοδρόμου όλων των εποχών.
Ο αθλητής του Παναθηναϊκού κατέκτησε για τρίτη συνεχόμενη χρονιά τον τίτλο στο πανελλήνιο πρωτάθλημα μαραθωνίου και ξετύλιξε το κουβάρι της ζωής του στη «ΜτΚ», κάνοντας μία αναδρομή στα παιδικά του χρόνια και την πρώτη φορά που πάτησε στο ταρτάν μέχρι σήμερα, που θεωρείται ένας από τους κορυφαίους Έλληνες μαραθωνοδρόμους.
Στίβος vs ποδόσφαιρο
Ο Κώστας ξεκίνησε τον αθλητισμό σε ηλικία 12 ετών στον Δόλιχο Άμφισσας και ασχολήθηκε παράλληλα με το ποδόσφαιρο και τον στίβο. «Μου άρεσαν πολύ και τα δύο, ίσως λίγο περισσότερο το ποδόσφαιρο. Τελικά, όμως, με κέρδισε ο στίβος», λέει. Καταλυτικός, πάντως, ήταν και ο ρόλος του πατέρα του, ο οποίος αν και ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με το ποδόσφαιρο, «έσπρωξε» τον γιο του στα ταρτάν.
Ο ίδιος υπογραμμίζει: «Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί το έκανε αυτό ο πατέρας μου στην ηλικία των 16-17 ετών. Το πιθανότερο είναι λόγω των επιτυχιών που είχα μέχρι τότε στον στίβο και ίσως κατόπιν παρότρυνσης των προπονητών μου. Εγώ, πάντως, θυμάμαι ότι κάποιες στιγμές έπαιζα κρυφά ποδόσφαιρο στις γειτονιές».
Η εξάμηνη αποχή και η απόφαση
Ο Κώστας Γκελαούζος δεν είχε κατασταλάξει μέσα του για το αν τελικά μπορούσε να ακολουθήσει πιο επαγγελματικά τον στίβο. Οι συγκυρίες, όμως, τα έφεραν έτσι, που το 2008 κλήθηκε να αποφασίσει. «Το 2008 είχα σταματήσει τις προπονήσεις για 6-7 μήνες, καθώς είχα σπάσει το χέρι μου. Τότε, με έδιωξε ο προπονητής μου από το γήπεδο και μου είπε πως ‘αν θέλεις να το κάνεις σοβαρά, πρέπει να ξεκινήσεις δουλειά’. Δεν ήξερα τι να κάνω. Την περίοδο εκείνη, λοιπόν, αντιλήφθηκα ότι δεν μπορώ να ζήσω χωρίς το τρέξιμο. Το 2009 ξεκίνησα να προπονούμαι σκληρά για να επανέλθω σε ένα καλό επίπεδο».
Τα ΤΕΦΑΑ και οι μεταγραφές
Στο μεταξύ, είχε μετακομίσει στην Αθήνα και αποφάσισε να ξαναδώσει πανελλήνιες εξετάσεις. Μπήκε στα ΤΕΦΑΑ Σερρών, όμως, δεν τελείωσε ποτέ τη σχολή. «Δυστυχώς δεν μπόρεσα να πάρω μεταγραφή, με αποτέλεσμα να μου είναι αδύνατο να πηγαινοέρχομαι Αθήνα-Σέρρες. Έτσι φοίτησα σε μία ιδιωτική σχολή τελικά, όπου πήρα το πτυχίο μου στην προπονητική».
Ό,τι δεν έκανε για τη σχολή, το έκανε σε επίπεδο συλλόγου: «Μετά από 11 χρόνια στον Δόλιχο Άμφισσας έκανα το επόμενο βήμα στην καριέρα μου και μετακόμισα τη σεζόν 2012-13 στην ΑΕΚ, ενώ το 2014 πήρα μεταγραφή στον Παναθηναϊκό, μέλος του οποίου είμαι ακόμα και σήμερα».
Η προετοιμασία για τους Ολυμπιακούς
Η μηχανή του Κώστα είχε πάρει για τα καλά μπρος και η μία επιτυχία διαδεχόταν την άλλη. Η αρχή έγινε το 2013, όταν κατέκτησε την 1η θέση στο πανελλήνιο πρωτάθλημα ανδρών στα 5.000μ. και ενώ ο ίδιος ήταν ακόμα στην κατηγορία των νέων. Λίγο καιρό μετά ξεκίνησε να κάνει προετοιμασία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. «Αποφασίσαμε τότε με τον προπονητή μου να ξεκινήσουμε προπονήσεις μαραθωνίου με… φόντο την Ολυμπιάδα. Ο πρώτος Μαραθώνιος που έτρεξα ήταν το 2016 στο Ντίσελντορφ. Θυμάμαι ότι δεν είχα καθόλου άγχος, δεν φοβόμουν τα χιλιόμετρα. Το είχα σχεδόν σίγουρο ότι θα πιάσω το όριο για τους Ολυμπιακούς, ωστόσο, δεν μπόρεσα να διαχειριστώ σωστά τον κακό καιρό, με αποτέλεσμα να βγω εκτός ρυθμού στα τελευταία χιλιόμετρα. Έτσι έμεινα μακριά από το Ρίο για δύο μόλις λεπτά».
Πώς διαχειρίστηκε την επόμενη ημέρα; «Η αποτυχία με πείσμωσε και με έκανε να δουλέψω ακόμα περισσότερο. Άλλαξα προπονητή και ξεκίνησα με τον Χρήστο Παπαχρήστο. Έτρεξα για πρώτη φορά το Νοέμβριο του 2016 στον Μαραθώνιο της Αθήνας όπου κατέκτησα τη 2η θέση και το 2017 ξαναέτρεξα και κατέκτησα το πανελλήνιο πρωτάθλημα».
Οι τρεις πανελλήνιοι τίτλοι και το νέο ρεκόρ
Αυτή ήταν μόνο η αρχή. Πλέον ο Κώστας μετράει τρεις συνεχόμενους πανελλήνιους τίτλους και επιτυχημένες συμμετοχές σε άλλες διοργανώσεις. «Πριν από δύο μήνες έτρεξα στον Μαραθώνιο του Βερολίνου, όπου τερμάτισα σε 2:18.00 και πέτυχα ατομικό ρεκόρ. Ακολούθησε η συμμετοχή μου στα 5 χιλιόμετρα του Νυχτερινού Ημιμαραθώνιου της Θεσσαλονίκης, όπου έκανα ρεκόρ αγώνων με 14.09. Μακάρι την επόμενη φορά να μπορέσω να λάβω μέρος και στη διαδρομή του Ημιμαραθώνιου».
Όσο για το απίστευτο ρεκόρ που πέτυχε στην Αθήνα, δηλώνει: «Την ώρα του τερματισμού δεν μπορούσα να υπολογίσω τον χρόνο μου. Ήξερα ότι τα έχω πάει καλά. Όταν, όμως, πληροφορήθηκα την επίδοσή μου ένιωσα πολύ ικανοποιημένος. Οπωσδήποτε, μου δίνει θάρρος για ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια. Ο Μαραθώνιος της Αθήνας είναι από τους πιο δύσκολους, γιατί από άλλο σημείο ξεκινάς και σε άλλο τερματίζεις. Επίσης, την περίοδο αυτήν οι καιρικές συνθήκες στην Αθήνα δεν βοηθούν».
Πλέον, ο 29χρονος αθλητής απολαμβάνει τις διακοπές του μετά από ένα ιδιαίτερα φορτωμένο και απαιτητικό πρόγραμμα και κατά την επιστροφή του στα ταρτάν θα ξεκινήσει προετοιμασία για το Τόκιο.
* Δημοσιεύτηκε στη "Μακεδονία της Κυριακής" (17 Νοεμβρίου)