«Κάθε έθνος έχει τη δική του εθνική καταστροφή, σαν τη Χιροσίμα στην Ιαπωνία. Η δική μας Χιροσίμα ήταν η ήττα από την Ουρουγουάη το 1950». Με αυτήν τη φράση ο περίφημος Βραζιλιάνος δημοσιογράφος Νέλσον Ροντρίγκεζ είχε αποδώσει όσα συνέβησαν πριν από 69 χρόνια, στις 16 Ιουλίου 1950. Ήταν το περίφημο «Μαρακανάζο», η ήττα της Βραζιλίας με 2-1 στο Μαρακανά από την Ουρουγουάη, αποτέλεσμα που στέρησε από τη «Σελεσάο» το τρόπαιο του Μουντιάλ.
Οι Βραζιλιάνοι είχαν χτίσει το θρυλικό Μαρακανά μόνο και μόνο για να πανηγυρίσουν στο ναό του ποδοσφαίρου την κατάκτηση του πρώτου Μουντιάλ στην ιστορία τους. Το σύστημα διεξαγωγής εκείνης της διοργάνωσης δεν προέβλεπε τελικό, παρά μόνο τη διεξαγωγή ομίλων. Οι 13 ομάδες χωρίστηκαν σε τέσσερα γκρουπ και οι χώρες που κατέλαβαν τις πρώτες θέσεις, σχημάτισαν τον τελικό όμιλο. Σε αυτόν συμμετείχαν η Βραζιλία, η Ουρουγουάη, η Ισπανία και η Σουηδία. Πριν το τελευταίο ματς, Βραζιλία εναντίον Ουρουγουάης, η «Σελεσάο» είχε προβάδισμα ενός βαθμού από την αντίπαλό της, τέσσερις έναντι τριών, οπότε θα κατακτούσε το τρόπαιο ακόμη και με ισοπαλία στην αναμέτρηση της 16ης Ιουλίου.
Στο Μαρακανά στοιβάχτηκαν 199.854 θεατές, εκ των οποίων περίπου 80 ήταν Ουρουγουανοί. Οι βραζιλιάνικες εφημερίδες προεξοφλούσαν τον θρίαμβο της ομάδας τους και οι ποδοσφαιριστές της «σελέστε» σάστισαν μόλις βγήκαν στον αγωνιστικό χώρο. Μάλιστα, μαρτυρίες θέλουν τον Ουρουγουανό Χούλιο Πέρες να… βρέχει το σορτσάκι του μόλις αντίκρισε την εικόνα στις κερκίδες.
Ο εξαθλιωμένος βραζιλιάνικος λαός περίμενε πώς και πώς το τρόπαιο «Ζιλ Ριμέ», για να ξεχάσει για λίγο την πείνα και τις κακουχίες. Το πρώτο ημίχρονο ολοκληρώθηκε χωρίς πολλές φάσεις και απέμεναν 45 λεπτά, ώστε στο Μαρακανά να ξεκινήσει ένα άτυπο καρναβάλι. Τα πράγματα για τους Βραζιλιάνους έγιναν ακόμη καλύτερα, αφού στο 47’ ο Φριάσα δέχτηκε την ασίστ του πρώτου σκόρερ της διοργάνωσης Αντεμίρ, έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα και στο Μαρακανά τα ντεσιμπέλ ανέβηκαν επικίνδυνα.
Στο 66’ ο φοβερός και τρομερός Σκιαφίνο νίκησε τον τερματοφύλακα Μπαρμπόζα και ισοφάρισε σε 1-1. Ακόμη κι έτσι, όμως, η Βραζιλία είχε στα χέρια της το τρόπαιο. Μέχρι το 79’, όταν σημειώθηκε η φάση, που βύθισε στο πένθος μία ολόκληρη χώρα. Ο Γκίτζια μπήκε στη μεγάλη περιοχή των Βραζιλιάνων και αντί να σεντράρει, σημάδεψε την κλειστή γωνία του Μπαρμπόζα και πέτυχε το 2-1 υπέρ της Ουρουγουάης. Το Μαρακανά βουβάθηκε και επί δεκαετίες ολόκληρες ο Μοασίρ Μπαρμπόζα θεωρήθηκε υπαίτιος της τραγωδίας, πριν πεθάνει ολομόναχος από καρδιακή προσβολή.
Το σφύριγμα της λήξης βρήκε χιλιάδες Βραζιλιάνους να κλαίνε στις κερκίδες και εκατομμύρια να θρηνούν σε όλη τη χώρα. Δύο οπαδοί αυτοκτόνησαν πέφτοντας από τις κερκίδες και δεκάδες άλλοι, απ’ άκρου εις άκρον της χώρας, επέλεξαν να βάλουν τέλος στη ζωή τους.
Το «Μαρακανάζο» συγκρίθηκε από αρκετούς με το ταπεινωτικό για τους Βραζιλιάνους 7-1 υπέρ των Γερμανών στον ημιτελικό του Μουντιάλ του 2014, ξανά στη Βραζιλία. Ωστόσο, τα δύο γεγονότα σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να σταθούν πλάι πλάι στην καταγραφή της ιστορίας. Το κάζο του 1950 ενηλικίωσε κοινωνικά, πνευματικά και ποδοσφαιρικά ολόκληρη τη Βραζιλία.