«Ήμουν τελειόφοιτη στο 5ο έτος της φιλοσοφικής όταν ο καθηγητής με κάλεσε στο γραφείο του»… Η πρώην φοιτήτρια μιλά για πρώτη φορά στο makthes.gr για τις φήμες που ακολουθούσαν τον καθηγητή και το τραγικό περιστατικό της σεξουαλικής παρενόχλησης, όπως καταγγέλλει.
«Ήμουν μόλις 22. Έκανε κομπλιμέντα σε όλες τις φοιτήτριες και η φήμη ήταν διάχυτη στον πανεπιστημιακό χώρο. Σε όλο το κτίριο της φιλοσοφικής ήταν γνωστό ακόμα και πριν μπούμε εμείς, το 2004. Η φήμη βασιζόταν σε πολλά περιστατικά και παρόλο που το ίντερνετ δεν ήταν τόσο διαδεδομένο ώστε να γράψει κάτι μία κοπέλα εκεί και να μαθευτεί παντού, όλο και κάποια μιλούσε στην κολλητή της και έτσι οι φήμες διαδίδονταν από στόμα σε στόμα.»
Μία κακή βαθμολογία ήταν η αφορμή για να τον επισκεφτεί στο γραφείο του. Διαβάστε την περιγραφή της πρώην φοιτήτριας:
«Πήγα υποψιασμένη στο γραφείο του αλλά ήταν ταχύτατος, κλείδωσε αμέσως την πόρτα, και πολύ επιδέξιος στην κουβέντα ώστε να σε κρατά απασχολημένη. Στο γραφείο πήγα μετά από δική του πρόσκληση καθώς δεν είχα γράψει καλά στο μάθημά του παρόλο που ήμουν πολύ καλή φοιτήτρια. Εκείνος το γνώριζε αυτό και ήθελε να συζητήσουμε το γιατί δεν έγραψα καλά. Μιλήσαμε λίγο για τη βαθμολογία και πρότεινε να μου βάλει μεγαλύτερο βαθμό γιατί με συμπαθούσε. Εγώ επέμεινα στο να ξαναδώσω το μάθημα.
Μετά ξεκίνησε τα προσωπικά κομπλιμέντα περί αύρας, πράγματα που όπως διαπιστώσαμε και με τις άλλες κοπέλες ήταν κοινά χαρακτηριστικά. Φρόντιζε πάντα να παίζει μία απαλή μουσική στο γραφείο του. Του ζήτησα να φύγω. Μου άλλαξε την κουβέντα, εγώ συνέχιζα να του λέω ότι ήθελα να φύγω γιατί ήταν αργά και ήμουν έγκυος τότε οπότε ήθελα να πάω σπίτι μου να ξεκουραστώ. Ως πρόσχημα την εγκυμοσύνη με σήκωσε από την καρέκλα για να με αγκαλιάσει και να με συγχαρεί. Με αυτή την αφορμή κόλλησε πάνω μου και άρχισε να κουνάει το σώμα του μέχρι που τελείωσε. Παρά τις προσπάθειες μου να τον απομακρύνω, δεν τα κατάφερα.
Έφυγα από το γραφείο κλαίγοντας και μπήκα στο γραφείο ενός άλλου καθηγητή στον οποίο περιέγραψα τι συνέβη. Έδειξε πάρα πολύ ενδιαφέρον αλλά μου είπε ότι είναι χαμηλόβαθμος και δεν μπορεί να κάνει κάτι. Αν ήταν υψηλόβαθμος θα είχε πιο ισχυρή γνώμη. Δεν ξέραμε τότε που να πάμε για να μιλήσουμε. Οι κοπέλες και τα αγόρια που ζούσαν τότε κάτι αντίστοιχο δεν ξέραμε που να απευθυνθούμε μετά και πώς πρέπει να κινηθούμε.»
Μέχρι το τέλος της φοιτητικής της ζωής, η καταγγέλλουσα δηλώνει πως απέφευγε συστηματικά και με πολύ μεγάλη δυσκολία την όποια τυχαία συνάντηση μαζί του στους διαδρόμους της σχολής:
«Δεν ξανασυναντηθήκαμε μέσα σε αμφιθέατρο με τον καθηγητή καθώς είχα τελειώσει με τα μαθήματά του. Απέφευγα να τον συναντώ σε ολόκληρο το κτίριο και με πολύ δυσκολία ανέβαινα στον όροφο που ήταν στο γραφείο του. Κάποιες κοπέλες μάλιστα μου είπαν ότι δεν ξανανέβηκαν ποτέ σε αυτό τον όροφο παρόλο που υπήρχαν σπουδαστήρια εκεί. Όταν τον έβλεπα σε διάδρομο δεν τον κοιτούσα και έφευγα όσο πιο γρήγορα μπορούσα.»
Σήμερα, η ίδια έχει εμπνεύσει και άλλες κοπέλες να ρίξουν τα τείχη της σιωπής και να καταγγείλουν επώνυμα τον εν λόγω καθηγητή, ο οποίος είναι συνταξιούχος, καθώς και άλλα δύο πρώην μέλη του διδακτικού προσωπικού του ΑΠΘ. Παρά το πέρας των ετών όλες επιθυμούν το ίδιο πράγμα. Να δώσουν φωνή στους ψίθυρους και εφόσον αποδειχθούν οι φήμες, να γίνουν γεγονότα. Κλείνοντας, η ίδια τονίζει:
«Δεν υπάρχει λόγος να ντρεπόμαστε για κάτι που μας έκαναν οι άλλοι! Ποτέ δε φταίει το θύμα αλλά ο θύτης. Εκείνος πρέπει να ντρέπεται. Δεν ένιωσα ποτέ ότι έφταιγα εγώ για αυτό που μου συνέβη. Εκείνος είχε την ανάρμοστη συμπεριφορά και εκείνος έπρεπε να δουλέψει με τον εαυτό του και ίσως τότε θα έπρεπε να έρθει αντιμέτωπος και με την ποινή που μπορεί να του άξιζε.»