Με κάποιους ούτε «καλημέρα». Αλλά όχι με όλους
Όπως και τα σταματημένα ρολόγια δείχνουν δύο φορές την σωστή ώρα, έτσι και ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί αραιά και που να λέει αλήθεια. Πράγματι, μπλέξαμε με την Ακροδεξιά! Είναι βέβαια παράδοξο να ενοχλείται ο ΣΥΡΙΖΑ για την Ακροδεξιά με την οποία μια χαρά συνεργάστηκε αλλά δεν είναι σοφό να αγνοούμε τα γεγονότα επειδή ο αγγελιοφόρος είναι ψεύτης με τη βούλα. Ακριβώς όπως με την διαιτησία. Αν ο Ολυμπιακός την πει αναξιόπιστη δεν σημαίνει ότι δεν είναι αναξιόπιστη επειδή το λέει ο Ολυμπιακός.
Αλλά ακόμη και αυτή την αλήθεια, μισή την λένε. Για την ενίσχυση της Ακροδεξιάς δεν ευθύνεται ο Μητσοτάκης. Εκτός εάν εννοούν ότι ο Μητσοτάκης ευθύνεται επειδή επέλεξε να μετακινήσει τη Νέα Δημοκρατία προς το Κέντρο, αφήνοντας χώρο ελεύθερο στα δεξιά του. Αυτό ναι! Αλλά μάλλον έπαινο αποτελεί και σίγουρα όχι ψόγο.
Ο Μητσοτάκης είναι ένας Κεντρώος πολιτικός που παρέλαβε ένα φθαρμένο κόμμα και έκανε εξ αρχής μία καθαρή επιλογή: Να το διευρύνει προς το Κέντρο, με τους όρους σοβαρότητας που εκτιμούν οι Κεντρώοι. Την ώρα που ο Τσίπρας έπαιρνε από το ΠΑΣΟΚ τον Σπίρτζη, την Τζάκρη και τον Ραγκούση, ο Μητσοτάκης έπαιρνε τον Πιερρακάκη, τον Τσακλόγλου, τον Χρυσοχοΐδη, τη Μενδώνη και τον Σκέρτσο.
Φαίνεται ότι υπάρχει κάποια μεταφυσική δύναμη που στέκεται πάνω από τη χώρα και στις κρίσιμες στιγμές επιβάλλει τις σωστές επιλογές. Μπορούμε να την αποκαλέσουμε «Προστάτη των Κεντρώων». Το 1996 έκανε το θαύμα της στο ΠΑΣΟΚ. Φαντάζεστε αντί για τον Σημίτη να είχαμε πρωθυπουργό τον Τσοχατζόπουλο; Το 2016 η ίδια δύναμη έκανε το θαύμα της στη Νέα Δημοκρατία. Και τελείωσε την υπόγεια συνεννόηση με τον ΣΥΡΙΖΑ που αποτυπώθηκε σε εκείνη την απίθανη εξεταστική επιτροπή για την χρεωκοπία η οποία άφηνε έξω τον Καραμανλή και άρχιζε από τον Γιώργο Παπανδρέου.
Δηλαδή, σα να κάνεις ανάκριση για τροχαίο, αρχίζοντας από τον γιατρό του χειρουργείου. Ο Σημίτης υπήρξε εξαιρετικός πρωθυπουργός, και ας μην χόρευε ζεϊμπέκικο. Ο Μητσοτάκης που επίσης ξεκίνησε ως ξένος στο κόμμα του και βάδιζε τοίχο-τοίχο για να μην βρεθεί μαχαιρωμένος από τους «ιδιοκτήτες», μπορεί να γίνει.
Τέσσερα χρόνια μας ζάλισαν με τον «Ακροδεξιό Μητσοτάκη». Ψάχναμε να δούμε τον «Ακροδεξιό Μητσοτάκη», δεν τον βλέπαμε αλλά εκείνοι το βιολί τους. Είναι απίστευτο πώς πολιτικοί που έφαγαν τη ζωή τους μέσα στην καπνίλα των κομματικών συνάξεων και, ακόμη χειρότερα, διαφημισμένα τίποτε που το σύστημα της Αριστεράς εμφανίζει ως διανοούμενους με αντάλλαγμα την υπογραφή τους στις κομματικές «διακηρύξεις», δεν είδαν αυτό που βρισκόταν μπροστά στα μάτια τους.
Ο Μητσοτάκης, αντιλαμβανόμενος ότι τα περιθώρια των διευρύνσεων είναι πεπερασμένα, ότι δεν μπορείς να συνομιλείς και με τους Χρυσαυγίτες και με τους «Μένουμε Ευρώπη», οριοθέτησε σαφώς το κόμμα του προς τα δεξιά. Και έτσι, δεξιά του υποτιθέμενα «ακροδεξιού Μητσοτάκη» προέκυψε ένας ευρύτατος χώρος στον οποίο εγκαταστάθηκε το τσίρκο που εντός των ημερών αρχίζει παραστάσεις.
Το φαινόμενο που καταγγέλλει ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί αριθμητική επιβεβαίωση της αδυναμίας του να διαβάσει την πραγματικότητα χωρίς να την φιλτράρει μέσα από τι συμφέρει στο κόμμα. Και φυσικά, όπως με τον ψεύτη βοσκό στον μύθο του Αισώπου, στο τέλος δεν τον πιστεύει κανείς.
Αλλά ο λύκος έχει κάνει την εμφάνισή του και απαιτείται προσοχή. Αλλά χωρίς υστερίες. Δεν είναι θαυμαστές των Ναζί όλοι όσοι ψήφισαν τα κόμματα που κατατάσσουμε -ίσως και κάπως σχηματικά- στην Ακροδεξιά. Κάποιοι όντως είναι και με αυτούς ούτε «καλημέρα». Αλλά οι περισσότεροι έχουν πιο κατανοητούς λόγους για τους οποίους ψήφισαν ό,τι ψήφισαν. Βλακώδεις, γραφικούς, υστερικούς, μορφωτικούς πείτε ό,τι θέλετε αλλά, πάντως, κατανοητούς.
Και αυτό τον κόσμο θα είναι λάθος να τον χαρίσουμε στους αρχηγούς των ΙΧ κομμάτων που έστησαν τα μαγαζάκια τους στο χώρο…
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 02.07.2023
