Πώς βιώνουν οι έφηβοι την κρίση του COVID-19; Βαριούνται στο σπίτι; Τους λείπουν οι φίλοι τους; Νιώθουν θυμό που απομονώθηκαν από το σχολείο και τους φίλους τους; Ποια είναι τα συναισθήματα τους και πώς αντιμετωπίζουν τη νέα κατάσταση;
Σε αυτά και σε πολλά ακόμη ερωτήματα θα έχουν την ευκαιρία να απαντήσουν και να εκφράσουν όλα όσα νιώθουν τη δύσκολη αυτή περίοδο του εγκλεισμού, που επέβαλε η πανδημία, μαθητές γυμνασίων και λυκείων, συμμετέχοντας στο πρόγραμμα «Συμβουλευτικός Σταθμός υποστήριξης μαθητών και γονέων του δήμου Θέρμης» που υλοποιείται από κοινού με την Αναπτυξιακή Εταιρεία ΟΤΑ, ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΕ.
Οι συναντήσεις, που άρχισαν χθες, ενώ θα ακολουθήσουν άλλες πέντε, έχουν προγραμματιστεί να γίνονται χωρίς να απαιτείται εγγραφή, στη ψηφιακή πλατφόρμα του ZOOM, από τις 11 το πρωί έως τη μία το μεσημέρι, ώστε να μην επηρεάζονται από τα μαθήματα τηλεκπαίδευσης των σχολείων.
«Σκεφτήκαμε να βάλουμε σε μία συζήτηση με κλειστές κάμερες, τους εφήβους που παραμένουν στο σπίτι και να πουν πως νιώθουν που αποκόπηκαν από το σχολείο τους, τους φίλους τους και πως βιώνουν τον εγκλεισμό» τόνισε μιλώντας στη «ΜτΚ» το στέλεχος της Ανατολικής ΑΕ, ψυχολόγος, Ελευθερία Πήτα.
Εξηγεί ότι ο εγκλεισμός των εφήβων είναι εξίσου δύσκολος με των ενηλίκων και ίσως δυσκολότερος, καθώς όπως είπε, παίζουν σημαντικό ρόλο και οι ορμονικές αλλαγές. «Τα παιδιά αυτών των ηλικιών βίωσαν από την αρχή σύγχυση. Αγχώθηκαν επειδή άλλαξε η καθημερινότητα τους, επειδή αποκόπηκαν από το σχολείο κα ξαφνικά κλείστηκαν σπίτι, ενώ ακόμη μεγαλύτερη ήταν η σύγχυση γύρω από την ενημέρωση για την πανδημία» σημείωσε η κ. Πήτα και πρόσθεσε ότι μοιραία αγχώθηκαν τα παιδιά, γιατί υπήρξε υπερπληροφόρηση για τον COVID-19 που ήταν και παραμένει στις ειδήσεις. «Τι ισχύει και τι δεν ισχύει τελικά; Αυτό σκέφτονται και προβληματίζονται οι έφηβοι» ανέφερε.
Ειδικά όμως για το σχολείο και τι σημαίνει η απόσταση που πήραν από αυτό, είπε πως «δεν στερήθηκαν αυτό καθ’ αυτό το σχολείο, αλλά όλα όσα σηματοδοτεί για εκείνα το σχολικό περιβάλλον και τη ψυχοσωματική τους ανάπτυξη. Στερήθηκαν φίλους, συμμαθητές, εκδρομές και λιγότερο τα κανονικά μαθήματα, στα οποία αναγκαστικά συμμετέχουν μέσω της τηλεκπαίδευσης».
Μάλιστα ερωτηθείσα για το αν οι έφηβοι μπορούν να επανενταχθούν εύκολα στην κανονικότητα, ανέφερε ότι για να το καταφέρουν αυτό θα πρέπει να έχουν τεράστια αυτοπειθαρχία, γιατί η σημερινή τους διαδικτυακή επικοινωνία με τους γύρω τους δεν είναι ίδια, όπως δεν είναι το ίδιο όλα τα παιδιά.
Και οι γονείς δεν έχουν απαντήσεις
Η δύσκολη κατάσταση και τα αδιέξοδα στα οποία οδηγήθηκαν τα παιδιά λόγω πανδημίας επηρέασαν, σύμφωνα με τη ψυχολόγο κ. Πήτα και τη σχέση γονιού και παιδιού.
«Είναι σαφές ότι με όλο αυτό που συμβαίνει μπερδεύει ενήλικες και παιδιά. Οι γονείς παραμένουν με τα παιδιά τους στο σπίτι, συζητούν, τα συμβουλεύουν, αλλά και οι γονείς δεν έχουν απαντήσεις για όλα. Τους λέμε τα θεωρούμε σωστό, αλλά υπό αυτές τις συνθήκες δεν είναι εύκολο να ακουστούμε, παρότι τα παιδιά αποδεικνύουν πολλές φορές ότι είναι πιο πειθαρχημένα από τους ενήλικες» επισήμανε η ίδια.
Αναφορικά πάντως με το κομμάτι της τηλεκπαίδευσης, οι ειδικοί εκτιμούν ότι τα παιδιά και οι έφηβοι είναι σήμερα γενικώς καλοί γνώστες της νέας τεχνολογίας (κινητά, smartphones, i-pads κ.λπ.) και μπορούν σχετικά άνετα να την χρησιμοποιούν, όπως επίσης και πολλοί γονείς.
Επίσης, πολλά παιδιά και έφηβοι ξοδεύουν έως και πολλές ώρες ημερησίως στις οθόνες για ενημέρωση, άντληση πληροφοριών απαραίτητων στις σχολικές τους εργασίες από ηλεκτρονικές βιβλιοθήκες, αλλά και κυρίως παίζοντας ηλεκτρονικά παιγνίδια, αθώα ή λιγότερο αθώα.
Τι περιμένουν στο μέλλον
Η πρώτη διαδικτυακή συνάντηση είχε θέμα: «Αλήθεια, περιμένω περισσότερα καλά πράγματα να συμβούν στο μέλλον;» όπου συζητήθηκε η σχέση της αισιοδοξίας με το συναίσθημα της ευτυχίας, η χθεσινή είχε θέμα: «Θέλω το δωμάτιό μου να είναι ακατάστατο γιατί έτσι δείχνει πως νιώθω! Θέλω όλη μέρα να βλέπω βιντεάκια ή να κοιμάμαι. Δεν θέλω να σκέφτομαι! (ευαισθησία)», ενώ ακολουθούν οι συζητήσεις με τις εξής θεματικές:
*13/2: «Αξίζω για αυτό που είμαι, με τις όποιες ελλείψεις μου, τα όποια λάθη μου! (αυτοεκτίμηση)».
*20/2: «Εύχομαι να μην ήμουν τόσο θυμωμένος/η, αλλά είμαι: ο δικός μου μηχανισμός άμυνας (θυμός)».
*13/3: «Οι δυο όψεις της ζωής μου: Έντονο άγχος, αλλά και ριψοκίνδυνη συμπεριφορά. Τι συμβαίνει με μένα; (άγχος-φόβος)».
*20/3: «Βαριέμαι! Υπάρχει λειτουργική πλευρά στην πλήξη; (ανία-απάθεια)».
Για να συμμετέχουν οι έφηβοι στις συναντήσεις θα πρέπει να συνδεθούν στον ακόλουθο σύνδεσμο ο οποίος θα ενεργοποιείται 15’ πριν την έναρξη της κάθε συνάντησης. https://us02web.zoom.us/j/82109269008?pwd=U3FpM3F0aDdtU2RPeWpQcUo2OEtsUT09
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 31 Ιανουαριου 2021