Καθώς έφθαναν την Τετάρτη οι πρώτοι τραυματίες στο νοσοκομείο του, στη Νάμπλους, την πόλη όπου διεξήχθη η πιο πολύνεκρη επιχείρηση των ειδικών δυνάμεων του στρατού του Ισραήλ τις τελευταίες δεκαετίες, ο νοσηλευτής Ελίας αλ Ασκάρ τα παράτησε όλα στη μέση κι έτρεξε να προσφέρει τις πρώτες βοήθειες.
Ανάμεσα στους τραυματίες όμως ήταν κάποιος που ούτε ο ίδιος, ούτε οι γιατροί κατάφεραν να σώσουν.
Ο πατέρας του.
«Ήμουν στο νοσοκομείο, έκανα τη συνηθισμένη μου βάρδια την Τετάρτη το πρωί, εκπαίδευα φοιτητές της ιατρικής», αφηγήθηκε ο 25χρονος νοσηλευτής στο Γαλλικό Πρακτορείο.
Όμως ξαφνικά στο νοσοκομείο Αν Νάτζα ήχησε συναγερμός, προειδοποίηση στο προσωπικό ότι διακομίζονταν εκεί τραυματίες μαζικά.
Νωρίτερα, οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις εξαπέλυσαν έφοδο στην παλιά πόλη της Νάμπλους, αναζητώντας —σύμφωνα με το ισραηλινό γενικό επιτελείο— υπόπτους για αντιισραηλινές επιθέσεις.
Ο στρατός του Ισραήλ έχει πολλαπλασιάσει εδώ και σχεδόν έναν χρόνο τις επιχειρήσεις στον βόρειο τομέα της Δυτικής Όχθης, παλαιστινιακού εδάφους υπό ισραηλινή κατοχή από το 1967, οχυρό παλαιστινιακών ένοπλων οργανώσεων.
Σύμφωνα με το υπουργείο Υγείας της Παλαιστινιακής Αρχής, 11 Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν και πάνω από 80 τραυματίστηκαν στην επιδρομή της Τετάρτης, την πιο πολύνεκρη στη Δυτική Όχθη από το 2005.
Μόλις έφθασαν οι πρώτοι τραυματίες, που διακομίστηκαν σε διάφορες δομές υγείας της πόλης, ο Ελίας αλ Ασκάρ έσπευσε στο τμήμα επειγόντων περιστατικών, όπου επικρατούσε ήδη «χάος».
«Το πάτωμα ήταν γεμάτο αίματα και ρούχα», είπε. Στην αίθουσα, γιατροί προσπαθούσαν να κρατήσουν στη ζωή δυο άνδρες σε κλίνες που ήταν η μια απέναντι στην άλλη.
«Βοήθησα τους γιατρούς με τον πρώτο τραυματία, που ήταν νέος, αλλά υπέκυψε γρήγορα», είπε. «Κατόπιν, προσπάθησα να βοηθήσω με τον δεύτερο, χωρίς να κοιτάξω το πρόσωπό του».
Έπειτα, καθώς πήγαινε να βοηθήσει άλλους, ο Ελίας αλ Ασκάρ ένιωσε κάτι «αλλόκοτο».
«Γύρισα πίσω τρέχοντας και ρώτησα (για τον δεύτερο τραυματία). Όταν μου είπαν πως ήταν νεκρός, ότι έπεσε μάρτυρας, ενστικτωδώς τράβηξα την κουρτίνα και διαπίστωσα πως ήταν ο πατέρας μου».
«Είναι ο πατέρας μου!», ούρλιαξε σοκαρισμένος ο νοσοκόμος, αφηγήθηκε, χωρίς να μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυά του, στην επιμνημόσυνη δέηση για τον Αμπντελαζίζ αλ Ασκάρ, 65 ετών.
Καθώς άλλοι, κυρίως νέοι, τον πλησίαζαν για να του εκφράσουν συλλυπητήρια, ο Ελίας αλ Ασκάρ έλεγε πως το μόνο που θα ήθελε είναι να αποδοθεί δικαιοσύνη για τον πατέρα του, που δεν ήταν οπλισμένος, επέστρεφε από ισλαμικό τέμενος όταν χτυπήθηκε από ισραηλινά πυρά.