Ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι σαν την εκλιπούσα βασίλισσα Ελισάβετ... Είναι απόλυτα ταυτισμένος με τη θέση του Ρώσου προέδρου και κανείς δε μπορεί να φανταστεί τη Ρωσία χωρίς αυτόν.
Όμως, ο καταστροφικός -για τις δικές του δυνάμεις, αλλά και το προφίλ του (αυτό που πρωτίστως τον απασχολεί) - πόλεμος στην Ουκρανία και η διεθνής απομόνωση της χώρας που πάντοτε ονειρευόταν να είναι στην παγκόσμια συλλογική συνείδηση μία υπερδύναμη εφάμιλλη των ΗΠΑ, έχουν φέρει κοντά την προοπτική να μπει ένα τέλος στην 22χρονη ηγεμονία του.
Το ερώτημα που ανακύπτει, λοιπόν, είναι ποιος μπορεί να γίνει «τσάρος» στη θέση του «τσάρου». Αλλά και εάν, αλλάζοντας -αναπόφευκτα- τον ηγεμόνα της, η Ρωσία θα πλησιάσει στα πρότυπα μίας δημοκρατικής χώρας ή αν θα παραμείνει η τελευταία σύγχρονη εκπρόσωπος του πολιτεύματος της... αριστοκρατίας!
Το Politico με μία ενδελεχή έρευνα, κατέληξε στους πιθανούς διαδόχους του Πούτιν, ανάμεσα στους οποίους δεν είναι μόνο πρόσωπα βαθιά χωμένα στο νυν σύστημα, αλλά και δύο ξεκάθαροι εχθροί και διωγμένοι από τον ανώτατο άντρα του Κρεμλίνου.
Και βέβαια, οι πιθανότητές τους εξαρτώνται από το πώς θα γίνει η διαδοχή.
Ο «υπερκατάσκοπος», ο «λακές» και ο «σωματοφύλακας»
Στην περίπτωση που ο Βλαντιμίρ Πούτιν παραμείνει ισχυρός και δώσει ο ίδιος το «δαχτυλίδι της διαδοχής», τα επικρατέστερα ονόματα είναι τέσσερα.
O Νικολάι Πατρούσεφ.
Ο «υπερκατάσκοπος» Νικολάι Πατρούσεφ, στενός σύμβουλος του Πούτιν και προερχόμενος, όπως και ο ίδιος ο «τσάρος», από τις «σκοτεινές σελίδες» της FSB (πρώην KGB), ο «λακές» Ντιμίτρι Μεντβέντεφ, ο οποίος άλλωστε είχε ξανακάνει... Πρόεδρος όταν δε μπορούσε για «τεχνικούς» λόγους να είναι ο Πούτιν, ο Αλεξέι Ντιούμιν που φιγουράρει ως ο αγαπημένος του Πούτιν επειδή κάποτε τον έσωσε από μία επίθεση από μία αρκούδα (!) και ο «πριγκιπικός» Ντμίτρι Πατρούσεφ, γιος του Νικολάι και μέλος των «γαλαζοαίματων κατασκόπων» που ευδοκιμούν στη Ρωσία.
O Ντμίτρι Μεντβέντεφ.
Η συνωμοσία του Κρεμλίνου
Οι διάδοχοι αλλάζουν άρδην σε περίπτωση που στα «υπόγεια» του Κρεμλίνου αποφασίσουν να ξεφορτωθούν τον Πούτιν. Σε αυτή την περίπτωση, υπάρχει, σύμφωνα με το Politico, σοβαρό ενδεχόμενο να αναβιώσει η «τρόικα».
Μάλιστα, μιας και ο σκληροτράχηλος Πούτιν παραλληλίζεται ανοιχτά (και όχι για καλό) με τον Στάλιν, του οποίου το θάνατο ακολούθησε η ηγεσία μίας τρόικας (με αποτέλεσμα την εκτέλεση του διαβόητου Λαβρέντι Μπέρια που συμμετείχε σ’ αυτήν), η λύση αυτή έχει πιθανότητες, ενώ θα απαρτίζεται από κάποιον από τους παραπάνω.
O Μιχαήλ Μισούστιν.
Επίσης, εάν η διαδοχή γίνει με ανατροπή αλλά και επίκληση του Συντάγματος, σοβαρές πιθανότητες έχει ο «άρχων» Μιχαήλ Μισούστιν, ο νυν πρωθυπουργός δηλαδή και ο «Μοσχοβίτης» Σεργκέι Σομπιάνιν, δήμαρχος της Μόσχας.
Το στρατιωτικό πραξικόπημα
Εκτός από τη «βελούδινη επανάσταση» του Κρεμλίνου που μπορεί να διώξει τον Βλαντιμίρ Πούτιν... νύχτα χωρίς να ανοίξει... ρουθούνι, και μιας και μιλάμε για τη Ρωσία των «στρατιωτικών θαυμάτων» και μάλιστα εν καιρώ πολέμου, υπάρχει πάντοτε και το ενδεχόμενο στρατιωτικού πραξικοπήματος.
Οι εμπνευστές δε θα διαφέρουν και πολύ από εκείνους της προηγούμενης κατηγορίας, όμως οι «λεπτομέρειες» παρουσιάζουν τεράστια απόκλιση.
Σύμφωνα με την ανάλυση του Politico, εάν η αλλαγή ηγεσίας γίνει με τα όπλα, η επόμενη ημέρα θα έχει πολύ διαφορετικούς διαδόχους του Πούτιν στο Κρεμλίνο απ’ ό,τι αν γίνει χωρίς αυτά.
Στην τελευταία, λοιπόν, περίπτωση, ως μεγάλο φαβορί φιγουράρει ο επονομαζόμενος «χασάπης». Ο στρατηγός Μιχαήλ Μιζίντσεφ γνωστός για τη βαρβαρότητά του και του οποίου η εικόνα δεν έχει πληγεί από τον πόλεμο στην Ουκρανία όσο των εξίσου ισχυρών Σοϊγκού και Γερασίμοφ, είναι μεγάλο φαβορί, ενώ το επόμενο πρόσωπο, παρότι δε συγκεντρώνει μεγάλες πιθανότητες αυτή τη στιγμή, είναι τόσο επικίνδυνο που σε ένα στρατιωτικό πραξικόπημα θα μπορούσε (δυστυχώς για τους πάντες) να ανελιχθεί στην εξουσία.
Ο λόγος για τον «πολέμαρχο» Ραμζάν Καντίροφ, τον σκληρό ηγέτη των Τσετσένων με τις Prada μπότες που βοήθησε τον Πούτιν αναλαμβάνοντας όλη τη «βρόμικη δουλειά», και καθώς έχει στραφεί κατά του... αφεντικού και του τρόπου που κάνει τις επιχειρήσεις του, ο "τσάρος" τον προβίβασε σε υποστράτηγο.
O Ραμζάν Καντίροφ.
Τελευταίος στη συγκεκριμένη λίστα ο Γεβγκένι Πριγκόζιν, ο επονομαζόμενος και «μισθοφόρος». Ενώ ο Πριγκόζιν θεωρείται (και είναι) μέλος της οικονομικής ελίτ της Ρωσίας, αυτό είναι ουσιαστικά η «βιτρίνα» του, μιας και είναι ο άνθρωπος που τρέχει τη «Βάγκνερ», τον μισθοφορικό στρατό για ειδικές αποστολές του Πούτιν.
Για να γίνει, βέβαια, «τσάρος» ο Πριγκόζιν πρέπει πρώτα και κύρια να υπάρξει τεράστια και μεγαλοπρεπής ανατροπή στο πεδίο της μάχης και η Ρωσία να κερδίσει πανηγυρικά έναν πόλεμο που αυτή τη στιγμή δεν της... βγαίνει.
Ένα τέτοιο, πάντως, ενδεχόμενο, της ανάληψης (ή κατάληψης, αφού μιλάμε για στρατιωτικό πραξικόπημα) ηγεσίας της Ρωσίας από την Πριγκόζιν, η ατάκα του συγγραφέα και αναλυτή Μαρκ Γκαλεότι τα λέει όλα. «Θα μιλάμε για μία απόλυτη καταστροφή του ρωσικού κράτους»...
Οι 2 της... χρωματιστής επανάστασης
Το πιο ενδιαφέρον για την παγκόσμια κοινή γνώμη είναι το τρίτο σενάριο τρόπου διαδοχής, που θέλει στη Ρωσία να γίνεται μία επανάσταση με κάποιο... χρώμα (όπως η «Πορτοκαλιά» της Ουκρανίας) και οι Ρώσοι να αποφασίζουν για τους Ρώσους.
Ο Αλεξέι Ναβάλνι.
Δηλαδή σε μία ειρηνική (έστω ως αρχικός στόχος) επανάσταση που σκοπό έχει να ξεφορτωθούν τον «δικτάτορα» ηγέτη.
Σε εκείνη την περίπτωση (και εάν φυσικά αποφασίσουν να βγουν στους δρόμους για να πάρουν πίσω τη ζωή τους και όχι απλώς να μην επιστρατευτούν), δεν αποκλείεται την εξουσία να λάβει ο «φυλακισμένος». Ο Αλεξέι Ναβάλνι, πρόσωπο-κλειδί της αντιπολίτευσης έχει εξελιχθεί σε πρόσωπο της αντίστασης και εάν αντέξει το κελί, μπορεί η επόμενη κατοικία του να είναι το Κρεμλίνο.
Στην ίδια κατηγορία ανήκει και ο «εξόριστος». Ο πρώην τιτάνας των πετρελαίων, Μιχαήλ Χοντορκόφσκι τα έβαλε στο παρελθόν με τον Πούτιν και έχασε πανηγυρικά (και τα λεφτά του και την ελευθερία του για 10 χρόνια), ενώ βρίσκεται εξόριστος στη Δύση, όπου υποστηρίζει ενεργά την αντίσταση των Ουκρανών.
Δημοσιεύτηκε στη «ΜτΚ» στις 16.10.2022