O Σίνισα Μιχάιλοβιτς, με δάκρυα στα μάτια, μίλησε σε συνέντευξη Τύπου στο νοσοκομείο Sant'Orsola της Μπολόνια, για πρώτη φορά μετά την επιστροφή του το σπίτι και την ολοκλήρωση της θεραπείας που έκανε για την αντιμετώπιση της λευχαιμίας.
Ο Σέρβος προπονητής της Μπολόνια, δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του, όταν εντελώς ξαφνικά στην αίθουσα, λίγο πριν ξεκινήσει να μιλάει, μπήκαν οι ποδοσφαιριστές της ιταλικής ομάδας.
«Μα δεν έπρεπε να είστε στο γήπεδο και να κάνετε προπόνηση; Κάθε δικαιολογία είναι καλό για να μην κάνεις ...». Αμέσως πήρε το λόγο ο Τζεμαϊλί: «Μίστερ να πω ότι μας λείπεις είναι λίγο. Θέλαμε να είμαστε εδώ». Ο Σίνισα Μιχάιλοβιτς αμέσως χαμογέλασε, έδειξε ενθουσιασμένος, αλλά τα δάκρυα κύλησαν από τα μάτια του:
«Με συγχωρείτε, αλλά αυτή τη στιγμή μου πέρασαν όλα από το μυαλό...». Στη συνέχεια ξεκίνησε να μιλάει: «Δεν μπορώ να μείνω τόσο πολύ μέσα σε ένα δωμάτιο με τόσους πολλούς ανθρώπους. Είμαστε είκοσι με είκοσι πέντε, αυτό είναι εντάξει. Είναι μια μαρτυρία της αγάπης που ένιωσα τους τελευταίους μήνες Η τελευταία φορά που μίλησα ήταν η 13η Ιουνίου, όταν ανακοίνωσα την ασθένειά μου. Μετά από αυτό το ταξίδι που έκανα, επέλεξα να κάνω αυτή τη συνέντευξη μαζί με τους γιατρούς που μου έκαναν θεραπεία. Θέλω να εξηγήσω ποιο ήταν το μονοπάτι που διάβηκα και η κατάσταση της υγείας μου. Συναντήθηκα με εξαιρετικούς ανθρώπους, τους νοσηλευτές που μου έκαναν θεραπεία και με στήριζαν. Έχω έναν δυνατό χαρακτήρα, μερικές φορές δύσκολο. Είμαι και θα είμαι ακόμα εδώ χάρη σε όλους. Δεν είμαι ήρωας, αλλά άνθρωπος», είπε ο Σέρβος προπονητής.
«Ευχαριστώ για όλα εκείνα τα πανό, τις επιστολές, τα μηνύματα, ήταν θαυμάσια, θέλω να τους ευχαριστήσω όλους. Ένιωσα προστασία, ειδικά από τους οπαδούς της Μπολόνια, με θεωρούσαν σαν γιο τους. Οι πιο ειλικρινείς ευχαριστίες όμως πηγαίνουν στην οικογένειά μου, στον αδερφό μου, στη μητέρα μου, στα παιδιά μου, στη γυναίκα μου. Το μόνο άτομο που είναι πιο δυνατό από μένα, την αγαπώ ».
ΑΠΕ-ΜΠΕ