Μικρά και καθημερινά
Θεωρητικά από 21 Μαρτίου εφαρμόζεται το σύστημα ελεγχόμενης στάθμευσης σε μέρος της ε’ δημοτικής κοινότητας στη Θεσσαλονίκη. Να καγχάσω; Όπως σε πολλά πράγματα στη δύστυχη χώρα που ζούμε ανακοινώνονται ρυθμίσεις, οι οποίες δεν εφαρμόζονται. Το ίδιο χάλι που ζούσαμε συνεχίζουμε να το ζούμε, υφιστάμεθα την αθλιότητα και μαθαίνουμε να ζούμε με αυτήν. Πολύ απλά θα έλεγα: αν δεν είχατε αποφασίσει να το εφαρμόσετε, να μην το εξαγγέλλατε.
Το μόνο που πετυχαίνετε είναι να εκνευρίζετε τους συνεπείς ανθρώπους (υπάρχουν και τέτοιοι) και να κλείνετε το μάτι σε αυτούς που θέλουν να διατηρηθεί το καθεστώς ανομίας. Άλλωστε ο Έλλην (του οποίου ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει, ως γνωστόν) είναι συνηθισμένος να θεωρεί σωστό ό,τι για αυτόν είναι αρεστό.
Καθένας θέλει να παρκάρει όταν και όπου του γουστάρει, να μην πληρώνει τέλη, παριστάνοντας το μόνιμο κάτοικο Βουλγαρίας που είναι προσωρινά στη Θεσσαλονίκη. Θέλει να μπορεί να παρκάρει έξω από το μαγαζί του ή ακόμη και να διαχειρίζεται θέσεις έξω από αυτό, να διπλοπαρκάρει για να πάει κάπου, αφήνοντας το τηλέφωνό του στο αυτοκίνητο. Να έχει ένα δεύτερο ή και τρίτο αυτοκίνητο, που να είναι μόνιμα παρκαρισμένο για τη χρήση θέσης ή θέσεων. Θαυμάζει κανείς την εφευρετικότητα για την άσκηση του «δικαιώματος». Υπάρχει κανείς που ελέγχει; Φυσικά όχι. Σπάνια εμφανίζεται κάποιος και αν κάνεις το λάθος να τηλεφωνήσεις στους αρμοδίους, σου λένε να πας εκεί να κάνεις μήνυση. Εύγε!
Είχα ξαναπεί ότι το λάθος είναι ότι στην ε’ κοινότητα, που είναι τεράστια πρέπει να οριστούν επιμέρους ζώνες (είναι δυνατόν να δίνεις δυνατότητα στον κάτοικο της Μαρτίου να παρκάρει στην Αγία Τριάδα, για να πάει σπίτι του;). Δυστυχώς ,στα αυτονόητα πάσχουμε. Τώρα διάφοροι -και μάλιστα υποψήφιοι σύμβουλοι- κινητοποιούνται, για να μην εφαρμοστεί το σύστημα.
Ασφαλώς πρέπει να τους μαυρίσουμε στις εκλογές! Αλλά πριν να το κάνουμε, καλό είναι οι υποψήφιοι δήμαρχοι να μας πουν την άποψή τους και το πρόγραμμά τους για το θέμα αυτό. Ας τους ρωτήσουν και τα ΜΜΕ, για να το ξέρουμε. Καλό είναι και το συμβούλιο της ε’ κοινότητας να κάνει μία λαϊκή συνέλευση (δημοκρατία δεν θέλουμε;), για να συζητηθεί. Ίσως δε να γίνει και ένα δημοψήφισμα!
Έλα, μωρέ, θα μου πείτε. Εδώ ακόμη υπάρχουν τα κάπιταλ κοντρόλ…
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 14 Απριλίου 2019