Φωλιές από πηλό για τα χελιδόνια έφτιαξαν μικροί και μεγάλοι στο κέντρο περιβαλλοντικής Ενημέρωσης Καλλονής, συμμετέχοντας στα φετινά «Χελιδονίσματα» της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας.
Σκοπός των «Χελιδονισμάτων» είναι όλοι και ιδιαίτερα τα παιδιά να ευαισθητοποιηθούν σχετικά με τον ερχομό των χελιδονιών, το μακρύ και δύσκολο ταξίδι τους και να τα βοηθήσουν φτιάχνοντας πήλινες χελιδονοφωλιές.
Στη διάρκεια της εκδήλωσης τα παιδιά και οι γονείς ενημερώθηκαν για το πώς κατασκευάζονται οι φωλιές. «Και αφού τις έφτιαξαν», λέει στο ΑΠΕ ΜΠΕ η περιβαλλοντολόγος του Κέντρου Περιβαλλοντικής Ενημέρωσης Ελένη Γαληνού, «τις πήραν μαζί τους και αφού στεγνώσουν, θα τις τοποθετήσουν στο σχολείο ή στο σπίτι τους, προσφέροντας στα χελιδόνια έτοιμες φιλόξενες κατοικίες».
Σημειώνεται ότι τα χελιδόνια, τις τελευταίες δεκαετίες δυσκολεύονται να βρουν λάσπη για τις φωλιές τους στις πόλεις, ακόμα και στα χωριά. Το πρόβλημα είναι έντονο με τις χωμάτινες εκτάσεις που συρρικνώνονται αλλά και τις βροχοπτώσεις που τείνουν να περιορίζονται σε μεγάλο βαθμό την άνοιξη.
Η δράση πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της Πράξης «Δράσεις ανάδειξης προστατευόμενων περιοχών της Λέσβου», η οποία έχει ενταχθεί στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Βόρειο Αιγαίο 2014-2020». Η Πράξη περιλαμβάνει δράσεις ευαισθητοποίησης των κατοίκων, των επισκεπτών και μαθητών (της Λέσβου και σχολείων από όλη τη χώρα) για τους υγροτόπους της Δυτικής Λέσβου, μέσα από σειρά εκδηλώσεων ενημέρωσης, σεμιναρίων και εξορμήσεων στη φύση.
Τα χελιδόνια πετούν σε όλες τις ηπείρους (πλην της Ανταρκτικής), διανύοντας χιλιάδες χιλιόμετρα για εβδομάδες από τα μέρη που ξεχειμωνιάζουν στα μέρη που θα φωλιάσουν. Σχεδόν όλα εγκαταλείπουν την Ευρώπη για να περάσουν τον Χειμώνα στην Αφρική, στις χώρες κάτω από την έρημο Σαχάρα.
«Τα πρώτα χελιδόνια της φετινής άνοιξης, ήταν δυο Σπιτοχελίδονα που παρατηρήθηκαν στον ουρανό της Μυτιλήνης στις 24 Φεβρουαρίου» λέει η κ. Γαληνού. Και συνεχίζει: «Από τις αρχές Μαρτίου παρατηρούνται πια και τα τέσσερα είδη μεταναστευτικών χελιδονιών της Ευρώπης (Σπιτοχελίδονο, Οχθοχελίδονο, Σταυλοχελίδονο και Μιτλοχελίδονο), ακόμα σε μικρούς αριθμούς και κυρίως στους υγροτόπους του νησιού μας, όπου τρέφονται εντατικά μετά το μεγάλο τους ταξίδι. Πρόκειται για πουλιά που είτε θα μείνουν εδώ σε εμάς να αναπαραχθούν είτε θα συνεχίσουν το ταξίδι τους πιο βόρεια. Όλα, εκτός από το Μιτλοχελίδονο που φτάνει μέχρι τα βόρεια παράλια της Μεσογείου, εξαπλώνονται μέχρι τη Σκανδιναβία.»
«Τα χελιδόνια, καταλήγει η περιβαλλοντολόγος, μεταναστεύουν ημέρα κυρίως και τρέφονται κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους, κοιμούνται όμως πάντα σε έναν υγρότοπο, κουρνιάζοντας στη βλάστηση (καλάμια, δέντρα). Κάθε υγρότοπος μεγάλος ή μικρός μπορεί να αποτελέσει σημαντικό σταθμό για το μεγάλο τους ταξίδι και το καλύτερο μέρος για να βρουν φαγητό (ιπτάμενα έντομα) και λάσπη για το χτίσιμο των φωλιών τους.».
*Η φωτογραφία με τα Σπιτοχελίδονα που επισυνάπτεται είναι του Hans Glader φωτογράφου φύσης που επισκέπτεται τη Λέσβο για να φωτογραφίσει τα πουλιά της και δόθηκε προς δημοσίευση από το Μουσείο Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου και το Κέντρο Περιβαλλοντικής Ενημέρωσης.