Όλοι δυσανασχετούμε με το χάος που επικρατεί στους δρόμους για τα οποία εν πολλοίς ευθύνονται τα παράνομα σταθμευμένα αυτοκίνητα, αλλά και τα διπλοπαρκαρισμένα που κόβουν την ροή των οχημάτων στο μισό. Όλοι γινόμαστε έξαλλοι βλέποντας φορτηγάκια τροφοδοσίας των καταστημάτων να σταματούν όπου γουστάρουν διπλοπαρκάροντας για να παραδώσουν τα προϊόντα που παρήγγειλαν τα καταστήματα.
Κυρίως αναφέρομαι στα καταστήματα εστίασης που στερούμενα επαρκών αποθηκευτικών χώρων, τροφοδοτούνται καθημερινά και μάλιστα από πολλούς και διάφορους προμηθευτές. (Άλλος παραδίδει κρεατικά, άλλος ποτά, άλλος λαχανικά, άλλος ψωμί, άλλος νερά, άλλος πάγο, άλλος απορρυπαντικά και πάει λέγοντας).
Οι επιβαρύνσεις στην κυκλοφορία των αυτοκινήτων εξαιτίας των…ελεύθερων φορτοεκφορτώσεων, έχει γίνει ανυπόφορη τους τελευταίους μήνες, καθώς η έναρξη των έργων κατασκευής του flyover, έκανε πολλούς οδηγούς να εγκαταλείψουν τον περιφερειακό και να διασχίζουν την πόλη μέσου του κέντρου της.
Η πίεση προς την διοίκηση του Δήμου να επιβάλει μια τάξη, ήταν μεγάλη και πλήρως δικαιολογημένη. Ύστερα από διαβούλευση και διαπραγματεύσεις, συμφωνήθηκε η «κανονιστική των φορτωεκφορτώσεων». Δεν έγινε κάτι εκ του μηδενός, αλλά αποφασίστηκε να εφαρμοστεί η συμφωνηθείσα από την εποχή Μπουτάρη, με κάποιες μικρές τροποποιήσεις που κρίθηκαν επιβεβλημένες λόγω flyover.
Σε μια απόπειρα επιβολής ευταξίας στην πόλη, δεν γίνεται να μην θιγούν συνήθειες και συμφέροντα. Πώς να το κάνουμε, έτσι είναι. Για να φύγουν τα διπλοπαρκαρισμένα φορτηγάκια από τους δρόμους, θα πρέπει ο ανεφοδιασμός να γίνεται βράδυ. Βράδυ όμως, θα πρέπει και τα μαγαζιά να επιβαρυνθούν με κόστους εξτρά υπαλλήλου και οι εταιρείες εφοδιασμού, με νυχτερινή λειτουργία.
Γι' αυτό και άρχισαν τα γνωστά ελληνικά: Θέλουμε να εφαρμοστεί η κανονιστική για τις φορτοεκφορτώσεις, αλλά… να μην εφαρμοστεί. Ή καλύτερα, θέλουμε να εφαρμόζεται, αλλά χωρίς ελέγχους και πρόστιμα στους παραβάτες γιατί…τι να κάνουν οι καημένοι, προσπαθούν να αποφύγουν να επιβαρυνθούν οικονομικά και να υποχρεωθούν να μετακυλήσουν το επιπλέον κόστος στους πελάτες τους.
Τα ίδια ακριβώς δηλαδή που έχουμε και όταν βγαίνει η δημοτική αστυνομία παγανιά για να ελέγξει τα καταστήματα εστίασης που απλώνουν τα τραπεζοκαθίσματά τους στο δημόσιο χώρο, παρεμποδίζοντας πεζούς, γονείς με καρότσια, αναπηρικά αμαξίδια, ιδιοκτήτες κατοικίδιων, από το να κινούνται ελεύθερα σε πλατείες και πεζοδρόμια. Εντάξει, λένε, να ελέγχονται οι υπερβάσεις των αδειών κατάληψης δημόσιου χώρου, αλλά όχι και να αφαιρούνται άδειες ή να επιβάλλονται υψηλά πρόστιμα.
Ή όπως κάνουμε όλοι μας όταν μας τσακώσει ο τροχονόμος να παραβιάζουμε τα όρια ταχύτητας, να οδηγούμε έχοντας πιεί ένα ποτήρι παραπάνω, ή να παρκάρουμε παράνομα. «Πέντε λεπτά το άφησα», «μα τίποτα δεν ήπια», «εκείνον που έτρεχε περισσότερο από μένα και με προσπέρασε, δεν τον πιάσατε…»
Συμπερασματικά, όλοι είμαστε με το νόμο αρκεί όταν τον παραβαίνουμε εμείς να μην μας πιάνουν. Ή κι όταν μας πιάνουν, να βρίσκουμε τρόπο να σβήσουμε την κλήση ή να πέσουμε στα μαλακά.
Και όταν αυτό το κάνουμε καθένας σε ατομικό επίπεδο μπορεί να πει κανείς πως είναι ανθρώπινο. Το γιατί να πιάσει εμένα και να μην πιάσει όλους η έναν που είναι πιο μεγάλος παραβάτης από εμένα, άντε να το κατανοήσουμε.
Αυτό όμως απαγορεύεται να το θεωρούμε πρέπον όταν συμβαίνει από επιμελητήρια και συλλογικούς φορείς που υποτίθεται λειτουργούνε με στόχο την προστασία του δημοσίου συμφέροντος και του συλλογικού καλού.
Δε γίνεται δηλαδή να ζητάνε ολόκληρα επιμελητήρια να μην εφαρμοστούν οι κανονιστικές για τις φορτοεκφορτώσεις και την κάλυψη του δημοσίου χώρου με τις οποίες συμφώνησαν, επειδή βρίσκονται σε προεκλογική περίοδο και θέλουνε να χαϊδέψουν τα αφτιά των ψηφοφόρων τους.
Και τα λέω αυτά τώρα, που ύστερα από πολλά πάνε- έλα, η αντιπαράθεση δήμου- επιμελητηρίων διευθετήθηκε χάριν του γενικού καλού…
* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 04.08.2024