Του Κωνσταντίνου Κανελλόπουλου, Συντονιστή του τομέα Παιδείας ΜέΡΑ25
Ό,τι συμβαίνει στους σχολικούς χώρους δεν είναι αποκομμένο από ό,τι συμβαίνει ευρύτερα στο κοινωνικό σύνολο. Τα φαινόμενα έξαρσης της βίας στα σχολεία είναι σε άμεση συνάρτηση με την έξαρση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού στην ελληνική κοινωνία συνολικά. Η χρεοκοπία του 2010 και οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εφάρμοσαν έκτοτε όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις οδήγησαν στην παρατεταμένη ύφεση της οικονομίας, στην αποδυνάμωση του κοινωνικού κράτους και στην όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων. Οι πολιτικές των κυβερνήσεων Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά, Τσίπρα και Μητσοτάκη έχουν σαν αποτέλεσμα εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά στη χώρα μας να μεγαλώνουν σε συνθήκες ανέχειας, στερήσεων και έλλειψης προοπτικής για το μέλλον. Εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά μεγάλωσαν και μεγαλώνουν όλα αυτά τα χρόνια σε περιβάλλοντα όπου κοινωνικά αγαθά όπως η ηλεκτρική ενέργεια, η ύδρευση και η θέρμανση και κοινωνικά δικαιώματα όπως η ίδια η στέγαση και η εργασία των γονιών τους βρίσκονται διαρκώς υπό απειλή. Δεδομένου αυτού του ασφυκτικού καθεστώτος το ότι η βία στα σχολεία δεν έχει πάρει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις οφείλεται κυριολεκτικά στο φιλότιμο, αν όχι στον ηρωισμό, των εκπαιδευτικών στην πρωτοβάθμια και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Η βία αντιμετωπίζεται αν αντιμετωπιστούν οι συνθήκες που την παράγουν. Ως πιο άμεσο μέτρο και ειδικά για την αντιμετώπιση της βίας στα σχολεία έχουμε προτείνει την εισαγωγή του θεσμού του σχολικού ψυχολόγου. Κάτι τέτοιο σημαίνει ουσιαστική ενίσχυση του δημόσιου σχολείου και άρα του κοινωνικού κράτους. Για να μην καλλιεργούμε όμως αυταπάτες: η ενίσχυση του κοινωνικού κράτους προϋποθέτει πολιτική ρήξης με το νεοφιλελευθερισμό και το καθεστώς των μνημονίων.