Η Ναυσικά Σταυρίδου αποτελεί μία ιδιαίτερη περίπτωση αθλήτριας, που πάντα κατάφερνε να ισορροπεί με εξαιρετική μαεστρία ανάμεσα στην αθλητική της καριέρα και την πανεπιστημιακή. Φαινόμενο σπάνιο για μία αθλήτρια τόσο υψηλού επιπέδου, αφού ο όγκος των υποχρεώσεων περισσότερες φορές αποτελεί τροχοπέδη στην σκέψη ακόμα για ενασχόληση με ο,τιδήποτε άλλο.
Και, όμως, η ίδια τα κατάφερε και αυτός ήταν ο λόγος που πριν από λίγους μήνες βραβεύτηκε από τον ΣΕΕΔΑ (Σύλλογος Ελλήνων Εξαιρετικά Διακριθέντων Αθλητών). Με σπουδαία καριέρα σε συλλογικό επίπεδο (ΜΕΝΤ, Siemens, Άρη, ΠΑΟΚ, Απόλλωνα Πτολεμαΐδας Αναγέννηση Νέου Ρυσίου και Παναθλητικό, αλλά και στη σουηδική Northland Basketball), αλλά και σε εθνικό, η Ναυσικά πήρε την απόφαση πριν από έναν χρόνο να κρεμάσει τα παπούτσια της.
Ύστερα από μία δύσκολη χρόνια, όπου είχε κάνει το Μπέρμιγχαμ-Θεσσαλονίκη… Καλαμαριά-κέντρο, αποφάσισε να βάλει τέλος σε μία καριέρα 22 ετών και να αφοσιωθεί στην επιστήμη της. Απόφοιτος του τμήματος Πολιτικών Μηχανικών του Πολυτεχνείου Θεσσαλονίκης, προχώρησε σε μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές, που μετά το πέρας τους, τής έδωσαν όλα τα απαραίτητα εφόδια για να κερδίσει μία θέση στο πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ.
Η αρχή μιας μεγάλης καριέρας και το πολυτεχνείο
Η Ναυσικά ξεκίνησε να παίζει μπάσκετ σε ηλικία 10 ετών στη ΜΕΝΤ, ακολουθώντας τα χνάρια της μητέρας της. Γρήγορα διακρίθηκε και η μία πρόταση διαδεχόταν την άλλη, ενώ στο παλμαρέ της έχει και πολλές συμμετοχές σε όλες τις ηλικιακές Εθνικές ομάδες από το 2000.
Στην ηλικία των 18 ετών κλήθηκε να αποφασίσει για το επαγγελματικό της μέλλον, κάνοντας την έκπληξη. Αν και πολλοί πίστευαν ότι θα πήγαινε στα ΤΕΦΑΑ, η ίδια επέλεξε να σπουδάσει Πολιτικός Μηχανικός. «Ήταν οι συνθήκες τότε που με έκαναν να επιλέξω αυτήν τη σχολή. Υπήρχε μεγάλη ανοικοδόμηση στην Ελλάδα λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων και μου άρεσε να ασχοληθώ με αυτό», σχολιάζει.
Στα χρόνια του πανεπιστημίου ήταν πολύ τυπική φοιτήτρια, όμως εξίσου τυπική παρέμεινε και στις υποχρεώσεις της στο μπάσκετ. Τελείωσε τη σχολή της στα πέντε χρόνια και ακολούθησε η μετεκπαίδευσή της, η πρακτική της άσκηση στο Ερευνητικό Κέντρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής «Joint Research Center» για ένα χρόνο, αλλά και μετέπειτα η εκπόνηση του διδακτορικού της στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών.
Παράλληλα, ουδέποτε άφησε πίσω της την καριέρα της στα παρκέ, αφού διακρινόταν για τη συνέπειά της στις προπονήσεις ακόμη και όταν ζούσε στην Ιταλία και αγωνιζόταν στον Άρη. Η ίδια θυμάται: «Συνδύαζα πάντα τις σπουδές μου με το μπάσκετ, ακόμη και αν χρειαζόταν να διαβάζω στο λεωφορείο ταξιδεύοντας για έναν αγώνα».
Η ζωή στην Αγγλία
Η σεζόν 2017-18 τη βρήκε να μοιράζει τη ζωή της ανάμεσα στη Θεσσαλονίκη και την Αγγλία, αφού πήρε μία υποτροφία για το πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ και εργαζόταν εκεί πάνω στη δημιουργία ενός νέου τύπου ανεμογεννήτριας, προσαρμοσμένου στις νέες τεχνολογίες. «Το πρωί βρισκόμουν στο πανεπιστήμιο, όπου δούλευα πάνω σε ένα πρότζεκτ για ανεμογεννήτριες και το απόγευμα ήμουν στο γυμναστήριο, ενώ κάθε βράδυ Πέμπτης έμπαινα στο αεροπλάνο για την Ελλάδα, προκειμένου να προλάβω να προπονηθώ με την ομάδα μου, τον Παναθλητικό, πριν το κυριακάτικο ματς», σχολιάζει η Σταυρίδου.
Η δύσκολη απόφαση και η μετα-μπάσκετ εποχή
Η χρονιά εκείνη έμελε να είναι η τελευταία όσον αφορά στην μπασκετική της καριέρα. Και ενώ πολλοί θα βιαστούν να πουν πως ο λόγος της απόσυρσής της είχε να κάνει με την παρουσία της στην Αγγλία, η ίδια ξεκαθαρίζει: «Όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν. Έτσι και για μένα το κεφάλαιο μπάσκετ έκλεισε. Οι συνθήκες που επικρατούν στο γυναικείο μπάσκετ στην Ελλάδα είναι πολλές φορές αποτρεπτικές για μία αθλήτρια», εξηγεί και συμπληρώνει: «Όταν το μπάσκετ άρχισε να επηρεάζει την επαγγελματική μου ζωή, πήρα τη δύσκολη απόφαση να σταματήσω. Πλέον, το παρακολουθώ όσο μπορώ, αλλά δεν μου λείπει. Φεύγω γεμάτη».
Όσο για το πώς ήταν η καθημερινότητά της πέρσι, μην έχοντας πλέον το μπάσκετ στη ζωή της, δηλώνει: «Η αλήθεια είναι πως δεν πρόλαβα καλά-καλά να το συνειδητοποιήσω. Απλά είχα πολύ χρόνο στη διάθεσή μου που πλέον μπορούσα να τον αξιοποιήσω διαφορετικά. Ήμουν πολλές ώρες στο πανεπιστήμιο, έκανα πειράματα και αφοσιώθηκα στην έρευνα. Παράλληλα, όμως, δεν σταμάτησα να γυμνάζομαι».
Η επιστροφή στη Θεσσαλονίκη και το μπιτς βόλεϊ
Εδώ και ένα μήνα, η Ναυσικά Σταυρίδου έχει επιστρέψει μόνιμα στη Θεσσαλονίκη, όπου εργάζεται έχοντας ξεκινήσει παράλληλα μία συνεργασία με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Την ίδια ώρα αποφάσισε να δοκιμάσει τις δυνάμεις της στην άμμο, αφού ξεκίνησε προπονήσεις στο μπιτς βόλεϊ. «Έψαχνα ένα ομαδικό άθλημα, γιατί μου είχε λείψει λίγο η αίσθηση των αποδυτηρίων, της ομάδας, της παρέας. Έτσι προέκυψε στη ζωή μου το μπιτς βόλεϊ και ενώ απέκλεισα, για παράδειγμα, τη μαραθώνια κολύμβηση, γιατί είναι λίγο μοναχικό άθλημα», σχολιάζει.
Αυτήν την εποχή, η Ναυσικά βρίσκεται σε μία έκθεση για ερευνητές στις Βρυξέλλες, όπου εκπροσωπεί την Ελλάδα. Σε συνεργασία με μία γνωστή εταιρία παραγωγής στρωμάτων και οικιακών επίπλων παρουσιάζουν το πώς μπορεί να κινηθεί ένα ξύλινο οικολογικό ποδήλατο βάσει της ενασχόλησής της με τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.