Η τοποθέτηση της κυρίας Λένγκα Μαρκοπούλου, κόρης και διαχειρίστριας των μουσικών έργων του συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλου, αναφορικά με το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Πολιτισμού με τίτλο «Μέτρα για τη διαφύλαξη και την ανάδειξη της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς, την προστασία και ενίσχυση του ελληνόφωνου τραγουδιού και της ορχηστρικής μουσικής απόδοσης του ελληνόφωνου τραγουδιού και την προστασία και διάχυση της ελληνικής γλώσσας, στο πλαίσιο της διαφύλαξης και ανάδειξης της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς -Ρυθμίσεις για τον εκσυγχρονισμό της εμπορικής πολιτικής του Οργανισμού Διαχείρισης και Ανάπτυξης Πολιτιστικών Πόρων και λοιπές διατάξεις του Υπουργείου Πολιτισμού».
Αναλυτικά η ανακοίνωσή της
Το νομοσχέδιο του ΥΠΠΟ για την ενίσχυση της ελληνικής μουσικής και της προστασίας της πολιτιστικής κληρονομίας, είναι η πρώτη ξεκάθαρη στήριξη στην ελληνική μουσική δημιουργία που έχει καταθέσει υπουργείο πολιτισμού στη χώρα μας και σε μία περίοδο πολύ κρίσιμη για την επιβίωση της ελληνικής μουσικής και των ανθρώπων που δραστηριοποιούνται σε αυτή, και θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ως εθνικής σημασίας.
Η γλώσσα και η μουσική είναι βασικά στοιχεία της πολιτιστικής κληρονομιάς μιας χώρας μαζί με τις παραδόσεις, τα έθιμα, τα μνημεία, τις τέχνες κ.α. συνθέτοντας μία μοναδική ταυτότητα που κάνει μία κοινότητα να ξεχωρίζει από την άλλη, να αποκτάει συλλογική μνήμη, κοινωνική συνοχή και μία αίσθηση σε κάθε μέλος της ότι ανήκει κάπου.
Σε ένα κόσμο που χώρες με μεγαλύτερες οικονομίες από τη δική μας ανταγωνίζονται στην προώθηση και εξαγωγή του πολιτιστικού προϊόντος τους, η ενίσχυση της ελληνικής μουσικής διασφαλίζει ότι η μοναδικότητα της θα παραμείνει ζωντανή και θα προσφέρει στις μελλοντικές γενιές και πρόσβαση στο παρελθόν της – που με τα σημερινά δεδομένα κινδυνεύει να χαθεί- και μια σταθερή βάση για την ανάπτυξή της.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση επιβάλει στις πλατφόρμες τουλάχιστον 30% του να είναι Ευρωπαϊκής παραγωγής
Αρχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποτελεί η προώθηση της πολύμορφης πολιτιστικής της κληρονομιάς και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναφέρει την μουσική ως τομέα ζωτικής σημασίας για την διαφύλαξη της κληρονομιάς της αλλά και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της θεσπίζοντας πολιτικές και μέτρα για τη στήριξη της. Για να μπορεί να δραστηριοποιείται το Netflix και αντίστοιχες συνδρομητικές πλατφόρμες στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ένωση ορίζει ότι τουλάχιστον 30% του περιεχομένου που θα έχει θα είναι Ευρωπαϊκής παραγωγής. Στην ίδια λογική κινείται αυτή την εποχή για τις μουσικές συνδρομητικές πλατφόρμες για τα ευρωπαϊκά μουσικά έργα.
Στη Γαλλία εδώ και δεκαετίες το 40% της μουσικής των ραδιοφωνικών σταθμών είναι γαλλική.
Χώρες όπως η Γαλλία έχουν θεσπίσει δεκαετίες πριν ποσόστωση περιεχομένου για τους ραδιοφωνικούς σταθμούς ώστε ένα 40% από τη μουσική που εκπέμπουν να είναι γαλλική. Αντίστοιχες ρυθμίσεις έχουν γίνει και στην Ισπανία και στον Καναδά. Ας σκεφτεί κάποιος πέραν της αγγλικής και αμερικάνικης μουσικής, ποιων άλλων χωρών γνωρίζει μουσική και θα διαπιστώσει ότι προέρχεται από χώρες με πολύ ισχυρή εθνική πολιτική για την προώθηση του πολιτισμού τους.
Είτε με ρυθμιστικά πλαίσια, είτε με επιδοτήσεις, είτε με τρόπους που δεν γίνονται πάντα ευρέως γνωστοί, οι Ευρωπαϊκές χώρες αγωνίζονται χρόνια για την ενίσχυση της εγχώριας πολιτιστικής τους παραγωγής και της εξαγωγής της. Ανάμεσα σε άλλα ο πολιτισμός τους αποτελεί βάση του τουριστικού τους προϊόντος, αφού το 40% των τουριστών επιλέγουν τη χώρα που θα επισκεφτούν βάση των πολιτιστικών προιόντων της αναζητώντας αυθεντικότητα και μοναδικότητα στην πολιτιστική εμπειρία.
Το νομοσχέδιο αυτό μόνο θετικά μπορεί να έχει για κάθε κλάδο που εμπλέκεται, της μουσικής, του πολιτισμού εν γένει, του τουρισμού, της παιδείας, της οικονομίας.
Εύχομαι να είναι η αρχή και για επιμέρους πρωτοβουλίες και πολιτικές που θα ενισχύσουν την ελληνική μουσική δημιουργία, ώστε πέραν από την πρόσβαση και την προώθηση έργων του σημαντικού παρελθόντος της να οδηγήσει και σε μία νέα άνθηση της.