"Δεν κλαίω από στεναχώρια επειδή φαινομενικά δεν πήγα καλά. Κλαίω γιατί τελείωσε όλο αυτό. Δυστυχώς δεν μπορώ να αποδώσω στο 100% και να έχω το κεφάλι μου ήσυχο για να κάνω προπόνηση και να μπορώ να αποδίδω αυτά που αρμόζει να αποδίδω σε αυτή τη σημαία που φοράω. Συγγνώμη αν για κάποιους το βάζω στα πόδια, αλλά έχω κουραστεί πάρα πολύ και δεν αντέχω άλλο αυτήν την κατάσταση. Είναι πολύ λυπηρό να ντρέπεσαι να πας στον φυσιοθεραπευτή, γιατί δεν σου παίρνει λεφτά γνωρίζοντας την κατάστασή σου. Και εγώ δεν το αντέχω, θέλω να ηρεμήσω και γυρίσω στους δικούς μου και να τους αγκαλιάσω και να τους ευχαριστήσω".
Το κλάμα του Θόδωρου Ιακωβίδη σόκαρε μόνο όσους από εμάς ασχολούμαστε με οτιδήποτε πλην των προβεβλημένων μόνο κάθε τέσσερα χρόνια. Ο αθλητής που τα τελευταία χρόνια έχει σηκώσει στους ώμους του το άθλημα της άρσης βαρών, αποχαιρέτησε την Εθνική ομάδα με λυγμούς. Εικόνα θλιβερή, αποκρουστική, ντροπιαστική. Όχι για τον ίδιο. Για τους υπόλοιπους.
Ο Θόδωρος Ιακωβίδης έκανε προετοιμασία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες αφήνοντας στη μέση τις προπονήσεις του, ώστε να εξασφαλίσει το μεροκάματο. Την ίδια ώρα, αντίπαλοί του από το εξωτερικό ως μόνη έγνοια είχαν τι θα φάνε το μεσημέρι. Το είχε πει ο ίδιος σε συνέντευξή του πριν ταξιδέψει στο Τόκιο.
Είναι ντροπή για την ελληνική πολιτεία, από την ηγεσία μέχρι τη βάση της ιεραρχίας, που διαγκωνίζεται για να δηλώσει υπερηφάνεια για τα μετάλλια. Που αφήνει τη βάση του αθλητισμού να ρημάζει δίνοντας την ίδια ώρα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ σε ποδοσφαιρικές ανώνυμες εταιρείες, για να χτίσουν γήπεδα. Τους "άδειασε" όλους ο χρυσός Ολυμπιονίκης της κωπηλασίας Στέφανος Ντούσκος λέγοντας πως "δεν είχα καμία στήριξη από την πολιτεία".
Είναι ντροπή για την ηγεσία του ελληνικού αθλητισμού, που έδωσε τον υπέρ πάντων αγώνα για να αλώσει τις ομοσπονδίες, αλλά παρέλειψε να προσφέρει τα στοιχειώδη στους αθλητές.
Είναι ντροπή για εμάς, τους δημοσιογράφους, που περιμένουμε την αποσύνθεση, για να οσμιστούμε το πρόβλημα.
Αν δεν μπορούμε να σταθούμε στο πλευρό των Ελλήνων αθλητών, εκείνων για παράδειγμα που εμφανίζονται με το εθνόσημο στις διεθνείς διοργανώσεις, ας το κλείσουμε το μαγαζί.