Ο Εφιάλτης και η Αμαλία

«Πώς ξεκινάει ένα παραμύθι; Όπως ένας πίνακας ζωγραφικής ή ένα ποίημα. Ξαφνικά, σαν μια αστραπή! Ένα βράδυ του Αυγούστου έπιασε μια τρομερή καλοκαιρινή μπόρα. Καθόμουνα στον κήπο του Black Duck, που βρίσκεται στο Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών, και άκουσα τον μαύρο γατούλη που ακούει στο όνομα Εφιάλτης να νιαουρίζει έντρομος, βρεγμένος και φοβισμένος επάνω στα κεραμίδια. Αυτή είναι η πρώτη παράγραφος του παραμυθιού, που είναι για παιδιά όλων των ηλικιών και την έγραψα εκείνη τη στιγμή».

Αυτά τα εισαγωγικά και απόλυτα διαφωτιστικά μάς λέει η Ντόρα Ρίζου για το βιβλίο της, όπου μέσα από μία ανθρώπινη αλλά και -ας μου επιτρέψει- «γατίσια» ματιά ανασυνθέτει το περίπλοκο τοπίο της συμβίωσης του ανθρώπου και της γάτας μέσα στην τρέλα του αφιλόξενου άστεως.

Ο Εφιάλτης είναι ένας μαύρος γατούλης που γεννήθηκε στο κέντρο της Αθήνας και διηγείται τις περιπέτειές του, την αγάπη του για την παχουλοδροσάτη υιοθετημένη γατούλα Αμαλία και τις δικές της περιπέτειες, για να γνωρίσει το βιολογικό της πατέρα.

Η καθημερινότητα της γατοπαρέας είναι ένα τρυφερό θρίλερ στους κεντρικούς δρόμους, αλλά και με αίσιο τέλος για την αγάπη της.

Ο Εφιάλτης και η κρίση πανικού

«Ο γατούλης Εφιάλτης», συμπληρώνει η συγγραφέας, «έπαθε κάτι σαν κρίση πανικού, όπως παθαίνουμε όλοι σε έκτακτες καταστάσεις. Οι δύο λοιπόν γατούλες, ο αδύνατος, αλητάκος, μαύρος πολιτικοποιημένος, ανήσυχος και με συνεχείς απορίες γατούλης και η αγαπημένη του υιοθετημένη Αμαλία, που μεγάλωσε σε σπίτι απογόνων βασιλικού σογιού και είναι καλοταϊσμένη και χαϊδεμένη. Τι κάνουν; Αγαπιούνται, ξεπερνάνε τις ταξικές διαφορές και μαζί με την υπόλοιπη παρέα μάς περπατάνε στο πολύπαθο κέντρο της Αθήνας. Είναι ένα οδοιπορικό στο κέντρο της πρωτεύουσας, αλλά και ένα ταξίδι στο Καζαβίτι της Θάσου, το μέρος όπου ζει ο βιολογικός πατέρας της Αμαλίας. Για να είμαι ειλικρινής, ‘τρύπωσα κρυφά’ στα σώματα των αιλουροειδών, είδα μέσα από τα μάτια τους και άκουσα μέσα από τα αυτιά τους και, πιστέψτε με, ήταν πολύ ενδιαφέρον!».

«Γατίσια ματιά; Πώς είναι;»

Άκρη βγαίνει από τα «λίγα λόγια» του Εφιάλτη για την Ντόρα Ρίζου, τη γατοβιογράφο τους: «Δεν ξέρω τι να σας πρωτογατοπώ. Εκτός του ότι μας φροντίζει και μας ταΐζει καθημερινά, μας λέει πολλές ιστορίες για τη ζωή της, μας μιλάει για τη δύναμη και τη μαγεία της Τέχνης, για τα πολλά χρόνια που εργάστηκε ως μουσική παραγωγός, ιστορίες για μουσικούς και τραγουδιστές, για συνθέτες και στιχουργούς…».

Η Ντόρα Ρίζου

Την Ντόρα Ρίζου τη γνώρισα στα μέσα της δεκαετίας του ογδόντα, στο πατάρι της LYRA, στην Τσιμισκή, ως οικοδέσποινα του χώρου των καλλιτεχνικών συμπράξεων και αναζητήσεων με αφορμή τη δισκογραφία, όπου σύχναζαν μεταξύ άλλων ο Σαββόπουλος, ο Χριστιανόπουλος, ο Παπάζογλου, ο Σιμώτας, ο Μπακιρτζής, ο Μάλαμας, ο Ρασούλης κ.ά. Μας χάρισε μερικά από τα πιο εμπνευσμένα εξώφυλλα σπουδαίων δίσκων που είδαμε ποτέ. Σπούδασε αρχιτεκτονική Εσωτερικών Χώρων, γραφικές τέχνες και ζωγραφική στη σχολή Δοξιάδη, καθώς και κεραμική στη ΧΕΝ Αθηνών. Για πολλά χρόνια εργάστηκε στη δισκογραφία, εμπνεόμενη και ενισχύουσα σημαντικές παραγωγές.

Έχει σχεδιάσει επίσης εξώφυλλα βιβλίων, αφίσες και έντυπα με πολιτιστικό περιεχόμενο. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

(«Ο Εφιάλτης και η Αμαλία, μια ιστορία αγάπης στο κέντρο της Αθήνας», το βιβλίο της Ντόρας Ρίζου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «ΠεριΤεχνών». Εικονογράφηση: Κατερίνα Καραλή).