Σε μια από τις σπάνιες δημόσιες παρεμβάσεις του προχώρησε ο μουσικοσυνθέτης Γιώργος Καζαντής θέλοντας να κάνει το δικό του σχόλιο για το εκλογικό αποτέλεσμα και την είσοδο ακροδεξιών κομμάτων στο ελληνικό κοινοβούλιο.
Ο ίδιος κάνοντας αυτοκριτική ως προς τον εαυτό του αλλά και τους υπόλοιπους καλλιτέχνες, καταλήγει στο ότι «αποτύχαμε» λέγοντας χαρακτηριστικά πως «Αποτύχαμε να εμπνεύσουμε με τη μουσική μας αξίες στον Έλληνα. Αποτύχαμε να του εμπνεύσουμε σεβασμό, σεβασμό στην ύπαρξη, στη δημιουργία, στον άνθρωπο, αποτύχαμε να του εμπνεύσουμε αγάπη, αλληλεγγύη, ενσυναίσθηση».
Και προσθέτει πως «Με τα τραγούδια τους και τις μουσικές τους ο λαός μας αντιστάθηκε στη χούντα και σε ό,τι άλλο επιβουλεύονταν την ελευθερία του, το δίκιο του και τα κοινωνικά του κεκτημένα. Και εμείς που κληρονομήσαμε αυτούς, αποτύχαμε να μεταφέρουμε όλα αυτά στη νεότερη γενιά, αν και παράξαμε σύγχρονο ήχο, με αποτέλεσμα σήμερα ο σύγχρονος Έλληνας στην συντριπτική του πλειοψηφία, ασύμβατος με όλα τα παραπάνω, μη έχοντας όραμα και κοινωνική συνείδηση, αρκείται στο να ακούει σκουπίδια (με ή χωρίς σεξιστικό περιεχόμενο).»
Αναλυτικά η ανάρτηση του καλλιτέχνη
Συνάδελφοι, αποτύχαμε σαν καλλιτέχνες.
Αποτύχαμε όλοι μας, και οι μικρής αλλά και οι μεγάλης εμβέλειας.
Αποτύχαμε να εμπνεύσουμε με τη μουσική μας αξίες στον Έλληνα. Αποτύχαμε να του εμπνεύσουμε σεβασμό, σεβασμό στην ύπαρξη, στη δημιουργία, στον άνθρωπο, αποτύχαμε να του εμπνεύσουμε αγάπη, αλληλεγγύη, ενσυναίσθηση. Αποτύχαμε να του ενεργοποιήσουμε το συναίσθημα για να ψηλαφίσει την αληθινή του υπόσταση και να νιώσει ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίσοι ανεξαρτήτως χρώματος, καταγωγής και κοινωνικής θέσης. Ότι όλοι οι άνθρωποι έχουμε το ίδιο δικαίωμα στη ζωή, στην υγεία, στη χαρά, στον έρωτα. Αποτύχαμε να καλλιεργήσουμε την αισθητική του.
Οι προπάτορες μας (για τη μουσική μιλώ) έκαναν σύγχρονη για την εποχή τους τέχνη, αυτά που εκείνοι κληρονόμησαν, ως αποδέκτες μιας διαδοχικής κληρονομιάς που πήραν με τη σειρά τους –από αρχαιότητα, Βυζάντιο, παράδοση, Σμύρνη, ρεμπέτικο– και ενέπνευσαν όλα τα παραπάνω στο λαό μας, διευρύνοντας την οπτική του στο γίγνεσθαι, ωθώντας τον σε ώριμη σκέψη και αντίδραση. Με άλλα λόγια, ήταν αρωγός του λαού μας στις δύσκολες στιγμές του. Με τα τραγούδια τους και τις μουσικές τους ο λαός μας αντιστάθηκε στη χούντα και σε ό,τι άλλο επιβουλεύονταν την ελευθερία του, το δίκιο του και τα κοινωνικά του κεκτημένα. Και εμείς που κληρονομήσαμε αυτούς, αποτύχαμε να μεταφέρουμε όλα αυτά στη νεότερη γενιά, αν και παράξαμε σύγχρονο ήχο, με αποτέλεσμα σήμερα ο σύγχρονος Έλληνας στην συντριπτική του πλειοψηφία, ασύμβατος με όλα τα παραπάνω, μη έχοντας όραμα και κοινωνική συνείδηση, αρκείται στο να ακούει σκουπίδια (με ή χωρίς σεξιστικό περιεχόμενο).
Από πού βγάζω αυτό το συμπέρασμα; Μα η σημερινή θλιβερή εικόνα της ελληνικής Βουλής τα μαρτυράει όλα αυτά. Δεν μπορείς να είσαι αλληλέγγυος, να σέβεσαι τον άνθρωπο και να ψηφίζεις φασίστες. Δεν μπορείς να έχεις ενσυναίσθηση και να ψηφίζεις φασίστες. Δεν μπορείς να σέβεσαι το περιβάλλον και να ψηφίζεις φασίστες. Δεν μπορείς να έχεις αγάπη για τα πάντα και να ψηφίζεις φασίστες. Δεν μπορείς να έχεις αισθητική και να ψηφίζεις φασίστες. Δεν μπορείς να υπηρετείς το δίκιο και να ψηφίζεις φασίστες. Δεν μπορείς να αγαπάς την αλήθεια και να ψηφίζεις φασίστες.
Δεν μπορείς να έχεις όραμα και να είσαι φασίστας.
Η ελληνική Βουλή έχει γεμίσει με φασιστικά μορφώματα, άλλα με ξεκάθαρη εικόνα, προκλητικά φανερά, και άλλα με μανδύα παραλλαγής. Προφανώς, αυτό θέλει σήμερα ο Έλληνας.
Είναι σε όλους γνωστό, ότι η σύνθεση μουσικής και τραγουδιού, ακόμη και του ερωτικού, είναι πολιτική πράξη, διότι το προϊόν της μιλάει στο συναίσθημα και κινητοποιεί το Είναι για δράση και αντίδραση.
Άρα, μήπως εμείς αποτύχαμε συνάδελφοι στην επικοινωνία μας με τον κόσμο;
Η δημιουργία είναι μια αμφίπλευρη σχέση. Εμείς γράφουμε, σε ποιον όμως απευθυνόμαστε; Ποιος είναι ο αποδέκτης της μουσικής μας; Άραγε με ποιον συνομιλεί η Τέχνη μας; Υπάρχει ακόμα αυτός, και για πόσο ακόμα θα υπάρχει;…. Τροφή για σκέψη!!!
Γιώργος Καζαντζής