«Θάλασσα, τους θαλασσινούς, θαλασσάκι μου…»… Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε σιγοτραγουδήσει το γνωστό και αγαπημένο τραγούδι της δημοτικής μας παράδοσης που ταιριάζει σε μια χώρα περιτριγυρισμένη από πελάγη σαν την Ελλάδα.
Γνωστός λάτρης της θάλασσας και ο Γιώργος Νταλάρας επέλεξε τον τίτλο «Θαλασσάκι μου…» για τις καλοκαιρινές του εμφανίσεις. Σε αυτές ανθολογεί λόγια και μουσικές που την ύμνησαν. «Το σύγχρονο τραγούδι, οι σπουδαίοι ποιητές με προεξάρχοντα τον Νίκο Καββαδία έχουν κυρίαρχη θέση σε αυτό το αφιέρωμα. Πρόκειται για μια τεράστια παραγωγή με πολλούς και άξιους συντελεστές. Ερχόμαστε στη Θεσσαλονίκη επειδή ο κόσμος το ζήτησε. Ήταν δύσκολη η μεταφορά του αλλά το φέρνουμε επειδή ο κόσμος της Θεσσαλονίκης που αγαπάμε και μας αγαπάει και μας εμπιστεύεται τόσα χρόνια, δείχνει, στην πλειοψηφία του, πως ξεχωρίζει το καλό τραγούδι. Θαλασσάκι μου είναι το χαϊδευτικό μιας μεγάλης αγάπης, μιας μεγάλης δύναμης. Είναι η θάλασσα και η οικειότητα που νιώθουμε οι Έλληνες και οι μεσογειακοί λαοί με αυτήν», λέει ο γνωστός ερμηνευτής στη «ΜτΚ».
Η αγάπη του για τη θάλασσα ξεκινά από τα μικρά του χρόνια, μάλιστα έχει δηλώσει στο παρελθόν ότι ήθελε να γίνει μηχανικός στα καράβια και φοίτησε για ένα διάστημα σε μια σχετική σχολή, αλλά τελικά πρόλαβε και τον κέρδισε το τραγούδι. Θα μπορούσε να φανταστεί μια ζωή χωρίς τη θάλασσα και αν ναι πώς θα ήταν; «Η θάλασσα είναι οι παιδικές μνήμες, η πρώτη και διαρκής επαφή με τη φύση. Η θάλασσα είναι απάγκιο και χαλάρωση, είναι δέος και περιπέτεια. Ταυτισμένη απόλυτα με το ταξίδι και την αναζήτηση και παράλληλα άρρηκτα συνδεδεμένη με το τραγούδι. Πώς να μην μας γοητεύει λοιπόν και πώς να μην παραδιδόμαστε στη χωρίς όρια σαγήνη της; Για μένα, μετά τη μουσική είναι το μεγάλο μου πάθος! Δεν μπορώ και δεν θέλω να φανταστώ επομένως μια ζωή χωρίς τη θάλασσα...», απαντά.
«Η φωνή όπως και το σώμα μας φθείρεται»
Ερμηνευτής, μουσικός, δημιουργός, παραγωγός, άνθρωπος που έχει αναδείξει πολλούς καλλιτέχνες ανά τα χρόνια και αποτελεί μια σταθερή αξία στον χώρο της ελληνικής μουσικής σκηνής ο Γιώργος Νταλάρας έκανε τα πρώτα του βήματα στο τραγούδι σε ηλικία 15 ετών και ως εκ τούτου έχει μια πολυετή ερμηνευτική «θητεία». Παρόλα αυτά η φωνή του παραμένει καθάρια, αναλλοίωτη στον χρόνο. «Χαίρομαι πολύ αν και νομίζω δεν είναι μόνο η φωνή αλλά είναι και το νόημα που κουβαλά κάθε τραγούδι, η αντοχή και η διάρκειά του. Και παράλληλα είναι και η αντίληψη για το τι είναι μουσική και τραγούδι», απαντά όταν του το λέω.
Παρόλα αυτά έχει διαφορετική εκτίμηση από τη δική μου. « Η φωνή, όπως και το σώμα μας, φθείρεται. Αυτό είναι νομοτέλεια. Και προφανώς δεν υπάρχει κάποια μεγάλη προσπάθεια για να παραμείνει αναλλοίωτη, όπως λέτε. Δεν έκανα ποτέ κάτι ιδιαίτερο για να την προστατεύσω. Η φιλοσοφία για τη ζωή και οι επιλογές που κάνουμε όμως την βοηθούν ή την καταστρέφουν. Εγώ αγαπούσα από μικρό παιδί τον αθλητισμό, δεν μου άρεσε το αλκοόλ, δεν μου άρεσε το ξενύχτι. Μου αρέσει όμως πολύ η μελέτη και το ψάξιμο. Επέλεξα αυτό που αποκαλώ πραγματική ζωή. Με τις δυσκολίες και τις χαρές της, την κούραση και τις καλές στιγμές. Έτσι θέλω να ζήσω κι έτσι έζησα και ίσως αυτό να βοήθησε στην αντοχή μου στο χρόνο».
Φημίζεται για τη σκληρή πειθαρχία και τον επαγγελματισμό του. Υπάρχουν ομότεχνοί του που θεωρούν για τον εαυτό τους έναν τέτοιο τρόπο ζωής ως «θυσία» στον βωμό της επιτυχίας. Ωστόσο, ο ίδιος δεν εκλαμβάνει έτσι αυτή τη συνέπειά του. «Θυσία; Θα έλεγα ζωή», σχολιάζει. «Η μουσική για μένα είναι ζωή, συνεχής μελέτη, ένα κολύμπι στα βαθιά που δεν μου το επέβαλε κανείς. Έτσι μου αρέσει. Πειθαρχία κι επαγγελματισμός; Θα έλεγα καλύτερα επιμέλεια, επιμονή, αγάπη και μεράκι. Κι αφοσίωση κι ευθύνη. Μεγάλη! Το όνειρό σου δεν γίνεται να το αντιμετωπίζεις με προχειρότητα ούτε με την νοοτροπία του χύμα κι ό,τι βγει. Ειδικά όταν το όνειρο γίνεται δουλειά σου. Το χρωστάω σε αυτούς που με εμπιστεύτηκαν. Μέλημά μου είναι να μεταφέρω στην ερμηνεία μου τα βιώματά μου, τη συγκίνησή μου. Είναι αυτό το πολύτιμο μοίρασμα εμπειριών και μνήμης», προσθέτει.
«Με τρομάζουν τα φαινόμενα ενός φιδιού που εκκολάπτεται»
Έχει συνεργαστεί με τους μεγαλύτερους Έλληνες δημιουργούς, έχει συμπράξει με σπουδαίους ξένους καλλιτέχνες, έχει τραγουδήσει στους σημαντικότερους χώρους συναυλιών σε όλο τον κόσμο, έχει στο ενεργητικό του χρυσούς και πλατινένιους δίσκους, έχει βραβευτεί για την προσφορά του. Μετά από όλη αυτή τη λαμπρή καριέρα, του ζητώ να ρίξει μια ματιά στο παρελθόν του και να σημειώσει τυχόν λάθη, αστοχίες, παραλείψεις. «Το σημαντικότερο λάθος μου -κι ελπίζω να μην παρεξηγηθώ- είναι πως πήρα το τραγούδι πολύ σοβαρά. Το να είναι συνεπής κάποιος ή να επιμένει στη λεπτομέρεια, μπορεί να είναι αυτονόητο αλλά όχι δεδομένο ή ζητούμενο. Υπάρχει μια φράση πως εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Δεν συμφωνώ καθόλου! Το καλύτερο είναι πάντα πιο καλό από το καλό. Να ήταν λάθος που πήρα το τραγούδι σοβαρά; Λάθος που δεν μπήκα σε αυτή την περιπέτεια της μουσικής από ανάγκη επιβεβαίωσης ή εκτόνωσης; Όχι, δεν ήταν λάθος! Ήταν ανάγκη για δημιουργία, για να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Επίσης, είναι σημαντικό να έχεις καλή και καθαρή αντίληψη του χώρου και του χρόνου που κινείσαι και των συνθηκών κάτω από τις οποίες ζει η κοινωνία, οι συνάνθρωποί σου. Δεν είναι και το πιο εύκολο αυτό ούτε και το πιο συμβατό στα συναλλακτικά ήθη...», απαντά.
Πολιτικοποιημένος, καλλιτέχνης με άποψη ο Γιώργος Νταλάρας εκφράζει πάντα τους προβληματισμούς του για τις εκάστοτε πολιτικοκοινωνικές συνθήκες είτε μέσα από τη μουσική και το τραγούδι είτε μέσα από τον λόγο. Για τη σημερινή εποχή των πολλών δυσκολιών τονίζει: «Αν και είμαι αισιόδοξος άνθρωπος δεν μπορώ να πω πως όλα πάνε πρίμα. Όντως με τρομάζουν κάποια πράγματα γύρω μου. Η απάθεια, η αδιαφορία, η ανισότητα, η αδικία και τα τρομερά φαινόμενα ενός φιδιού που εκκολάπτεται. Όσο μεγαλώνουν αυτά, τόσο θα γιγαντώνονται ακραία συμπτώματα και τα καταστροφικά αποτελέσματά τους για τις κοινωνίες μας. Τι μπορούμε να κάνουμε; Να είμαστε σε εγρήγορση. Ανοχή, προσοχή, συγκατάβαση, συμμετοχή, αλληλεγγύη κι αλήθεια είναι η μόνη ελπίδα. Να παίρνουμε αποστάσεις από τον κοινωνικό αυτοματισμό και να συνεισφέρουμε ως ενεργοί πολίτες εκεί που μπορούμε. Να υποστηρίζουμε τους νέους γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος. Να διδασκόμαστε από το παρελθόν γιατί μόνο έτσι δεν θα φοβόμαστε όχι μόνο το μέλλον αλλά και το τώρα.
Η συναυλία, μετά την αναβολή της τον Ιούνιο λόγω καιρικών συνθηκών, θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 10 Σεπτεμβρίου (Θέατρο Γης). Συμμετέχει ο Παντελής Θαλασσινός και οι: Κώστας Αγέρης, Μαρία Αναματερού, Ασπασία Στρατηγού, Αλέξανδρος Τζουγανάκης και η Παιδική Χορωδία Σπύρου Λάμπρου. Εικαστική Επιμέλεια: Μιχάλης Κουμπιός.