Λίγες ώρες πριν ανέβει στην σκηνή της πλατείας Αριστοτέλους και δώσει το σύνθημα για να ανάψει το χριστουγεννιάτικο δέντρο, ο Μιχάλης Χατζηγιάννης μιλά αποκλειστικά στο makthes.gr για τα συναισθήματά που του προκαλεί η σημερινή εκδήλωση και το κοινό της Θεσσαλονίκης. Μάλιστα, δεν κρύβει την επιθυμία του να προλάβει να ανέβει και ο ίδιος στο Μετρό, καθώς όπως λέει θέλει να δει το στολίδι της πόλης αλλά και τα αρχαία που αποκαλύφθηκαν.
Ο καλλιτέχνης που έγραψε την δική του ξεχωριστή πορεία και χάραξε στην ελληνική δισκογραφία το δικό του στίγμα, ανοίγοντας τον δρόμο σε πολλούς, μιλά στο makthes.gr για τη μουσική του "χθες" και του "σήμερα", με αφορμή τη διαχρονικότητα που χαρακτηρίζουν τα τραγούδια που τον γνώρισε ο κόσμος αλλά και τον καταξίωσαν. Ως δημιουργό, αναφέρει, πως τον επηρέασε η οικονομική κρίση αλλά και η περίοδος του COVID-19 και η καραντίνα. Επίσης, απαντά πως διαχειρίζεται τα αρνητικά σχόλια στο διαδίκτυο, πως "θωρακίζεται" και αν πρέπει ένας καλλιτέχνης να βάζει 'τέλος' στην καριέρα του, όπως η Χάρις Αλεξίου.
Πως νιώθετε που μετά από τόσα χρόνια έρχεστε ξανά στη Θεσσαλονίκη για το άναμμα του χριστουγεννιάτικου δέντρου; Ποια είναι η αίσθηση σε μια τόσο μεγάλη συναυλία στην Αριστοτέλους;
Είναι μεγάλη η χαρά μου που θα βρεθώ και πάλι στη Θεσσαλονίκη. Από τα παιδικά μου χρόνια το άναμμα του δέντρου στο σπίτι ήταν μια στιγμή μαγική γεμάτη θαλπωρή. Αύτη τη θαλπωρή σε μια εποχή που την έχουμε τόσο ανάγκη έχω την προσμονή να ζήσουμε παρέα στην πλατεία Αριστοτέλους. Να φωτίσουμε την ομορφότερη πλατεία και να δώσουμε το μήνυμα των Χριστουγέννων με μουσική, ρυθμό κι αισιοδοξία.
Είμαι σίγουρος ότι θα βρω και το χρόνο να δω από κοντά και το στολίδι της το Μετρό με όλους τους αρχαίους θησαυρούς που βρέθηκαν κατά τη διάρκεια των εκσκαφών.
Τα τραγούδια που σας γνωρίσαμε και σας καταξίωσαν, μένουν ανεξίτηλα στον χρόνο. Κάθε φορά που τα ακούει κάποιος αναφωνεί «τι τραγούδια ήταν αυτά!». Τι άλλαξε στην εποχή και σε αυτά που θέλει να ακούει ο κόσμος; Γιατί πλέον χάθηκε η διαχρονικότητα από τα τραγούδια;
Είναι μεγάλο στοίχημα για έναν καλλιτέχνη να επιλέξει τραγούδια που μένουν στο χρόνο. Η επιλογή του αυτή είναι και προσωπική απόφαση, εάν δηλαδή προτιμά επιτυχίες πυροτέχνημα ή τραγούδια που θα αγγίζουν την ψυχή, θα ταξιδεύουν το κοινό ή ακόμη θα θυμίζουν στιγμές από τη ζωή του και θα δημιουργούν εικόνες και συναισθήματα. Είναι πολύ όμορφο σε συναυλίες ή ακόμη και σε μουσικές παραστάσεις να βλέπει κανείς να τραγουδούν και να χορεύουν δίπλα δίπλα διαφορετικές δεκαετίες μαζί από 20 έως 60 ετών.
Είναι ένα προσωπικό στοίχημα που το έχω και ως δημιουργός τραγουδιών αγαπημένων καλλιτεχνών.
Όταν χάνεται η διαχρονικότητα χάνεται και η ιστορία ενός τραγουδιού και όταν το τραγούδι ξεχνιέται κάτι πιθανόν να ήταν ατελές. Ο κόσμος δεν ξεχνά κάτι που αγαπά κάτι που τον συνδέει με τη σκέψη και το συναίσθημα. Και το τραγούδι έχει αυτή τη μαγική ικανότητα όταν μένει ανεξίτηλο στο χρόνο και δε σβήνει από τη μνήμη των ανθρώπων είναι διαχρονικό και όχι αδιάφορο.
Τα «βιώματα» δείχνουν να χάθηκαν ή και να άλλαξαν. Αυτό σας επηρεάζει και εσάς τους δημιουργούς για τα τραγούδια που γράφετε;
Οι στίχοι και η μουσική είναι ένα αέναο βαλς συναισθημάτων. Οι δημιουργοί βασίζονται στα βιώματα της εποχής, δεν ζουν στη γυάλα ενός άλλου κόσμου.
Μην ξεχνάτε ότι η κοινωνία μας έχει ζήσει πολλά. Οικονομική κρίση, covid που τρόμαξε και ανάγκασε πρωτόγνωρα τους ανθρώπους να απομονωθούν στα σπίτια τους. Ο καλλιτέχνης δεν παραμένει αμέτοχος, προσπαθεί με τους στίχους και τη μουσική σε κάθε συγκυρία να δίνει τόνο αισιοδοξίας και δύναμη για να ξεπεραστούν οι δυσκολίες. Ας μην ξεχνάμε ότι η μουσική είναι το γιατρικό της ψυχής σε κάθε χαρά ή λύπη.
Τι είναι αυτό που σας αγχώνει περισσότερο όταν ανεβαίνετε στη σκηνή, ακόμη και σήμερα;
Κάθε φορά που ανεβαίνω στη σκηνή έχω την προσμονή μικρού παιδιού. Πόσο μάλλον αυτή τη φορά που θα ανάψουμε μαζί το δέντρο και θα φωτίσουμε την πλατεία Αριστοτέλους. Είναι μεγάλη η χαρά να βλέπει κανείς το αγαπημένο του κοινό, να χαμογελά και να τραγουδά μαζί το «Πάρτυ», «Δεν φεύγω», «Εμείς οι δυό σαν Ένα», τον «Βυθό», το «Χορεύω», την «Εκδρομή», την «Σαϊτιά» μέχρι και τα πρόσφατα τραγούδια που αγαπήθηκαν πολύ και περιλαμβάνονται στο νέο δίσκο TERRA INCOGNITA από το «1 ως το 100» ή το «Σε Θέλω απ' την αρχή». Στο δίσκο αυτό να επισημάνω πως έχω την μεγάλη χαρά και τιμή να τραγουδάω παρέα με αγαπημένους φίλους και σπουδαίους ερμηνευτές και τους ευχαριστώ πολύ για τη συμμετοχή τους.
Σήμερα μπορεί ένας καλλιτέχνης να «θωρακιστεί» από τα αρνητικά σχόλια στο διαδίκτυο; Και αν ναι, ποιος είναι ο τρόπος;
Η ζωή όλων έχει μια ιστορία που τους ακολουθεί. Κάποτε κοίταζα τα αρνητικά σχόλια. Τώρα πλέον εκμαιεύω τις καλοπροαίρετες και ουσιαστικές προθέσεις. Οτιδήποτε άλλο το αφήνω πίσω μου.
Η Χάρις Αλεξίου έδειξε το μεγαλείο της και στην δύσκολη απόφαση της να σταματήσει να τραγουδάει, επειδή πάνω από όλα ένιωθε η ίδια ότι δεν την ακολουθεί η φωνή της. Τελικά, η καριέρα ενός τραγουδιστή έχει τέλος; Πρέπει να παίρνουν αυτή την απόφαση οι καλλιτέχνες;
Με την Χάρις Αλεξίου έχουμε συνεργαστεί δισκογραφικά, είμαστε φίλοι. Είναι μια σπουδαία καλλιτέχνης, από τις σημαντικότερες της γενιάς της που η φωνή της πλημμυρίζει τη καρδιά όλων μας από συναισθήματα. Το να σταματήσει κάποιος να τραγουδά είναι μία προσωπική απόφαση. Ο καλλιτέχνης όμως δεν σταματά να ασχολείται με την τέχνη ακόμη και αν αποφασίσει να απέχει από τη μουσική σκηνή. Η τέχνη είναι η προέκταση της ζωής και της προσωπικότητάς του.
Μετά τη Θεσσαλονίκη, που θα σας δούμε φέτος το χειμώνα;
Είμαι πολύ χαρούμενος για τις εμφανίσεις που ετοιμάζουμε φέτος τις γιορτές στο φιλόξενο και ζεστό χώρο του Roof Stage στο Gazarte, με θέα την Ακρόπολη. Οι μουσικές μας παραστάσεις έχουν προγραμματιστεί για τέσσερα Σάββατα στις 21 και 28 Δεκεμβρίου και στις 4 και 11 Ιανουαρίου με πολύ κέφι για αξέχαστες μουσικές βραδιές. Μαζί στη σκηνή θα είναι ο ανατρεπτικός ZAF που έγινε viral στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από το πρώτο του τραγούδι.