Μια αέρινη μπαλάντα όπως είναι το «Ερωτικό» που μόλις κυκλοφόρησε από την εταιρεία Ogdoo Music Group δεν θα μπορούσε παρά να φέρει την υπογραφή του καταξιωμένου συνθέτη Νότη Μαυρουδή. Άλλωστε, αν ψάξει κανείς τη δισκογραφία του θα δει πως σε κάθε δουλειά του υπάρχει πάντα ένα τραγούδι με αυτόν τον τίτλο, αλλάζει όμως ο στίχος, ο/η ερμηνευτής/τρια, η μελωδία, η ατμόσφαιρα, το κλίμα κ.α. Αυτή τη φορά το τραγούδι ερμηνεύει ο Γιάννης Κότσιρας. «Την έννοια ‘Ερωτικό’ τη χρησιμοποιώ επειδή δεν την εκλαμβάνω μόνο ως λέξη της ερωτικής έλξης μεταξύ δυο προσώπων αλλά με πολύ ευρύτερες σηματοδοτήσεις. Με αυτή την έννοια, ο Έρωτας μπορεί να είναι η αφοσίωση σε ένα πρόσωπο, σε έναν σκοπό, σε έναν αγώνα, σε μια ιδέα, σε κάτι που αναστατώνει τις σκέψεις, τα όνειρα και τις επιθυμίες…
Η θεσσαλονικιά στιχουργός Μάγδα Κατσάκου, χειρίστηκε δεξιοτεχνικά και με βάθος την ερωτική στιγμή. Ο Γιάννης Κότσιρας σμίλεψε την ερμηνεία μιας συναισθηματικής έκρηξης. Η ορχήστρα ακολούθησε τα αντίστοιχα ηχοχρώματα. Εγώ, ‘ταξίδεψα’ στη διάσταση του ονείρου. Λίγο είναι αυτό;», λέει στο makthes.gr ο δημιουργός.
Ένας «εραστής του παρελθόντος»
Το τραγούδι κυκλοφορεί στις διαδικτυακές πλατφόρμες σε μα εποχή που όλο και περισσότεροι δημιουργοί και ερμηνευτές προτιμούν να δημοσιεύουν μεμονωμένα κομμάτια. Ο ίδιος θεωρεί αναπόφευκτη αυτή τη σημερινή ροπή και μιλά για τους πολλούς λόγους που αυτό συμβαίνει: «Το κόστος μιας παραγωγής είναι πλέον δυσβάσταχτο. Ο μηχανισμός της γνωστοποίησης των τραγουδιών έχει αλλάξει. Το διαδίκτυο έχει καταλήξει να είναι ο κυρίαρχος χώρος ακροάσεων και επικοινωνιακής ενημέρωσης. Ουσιαστικά δεν υπάρχει καμία προστασία ώστε να κατοχυρωθούν τα πνευματικά δικαιώματα. Τα ΜΜΕ έχουν παραστρατήσει στο να υποκύπτουν (τα περισσότερα) σε οργανωμένα δισκογραφικά συμφέροντα παίζοντας λίστες κομματιών από ‘διατεταγμένη υπηρεσία’. Τα δισκομαγαζιά έχουν σχεδόν εξαφανιστεί από την επικράτεια. Τα τραγούδια δεν αγοράζονται πλέον αλλά αποκτούνται μέσω ιντερνετικής κλοπής. Οι περισσότεροι δημιουργοί αμείβονται ως είλωτες και πένητες. Είναι πολλά και διάφορα τα εμπόδια ώστε να δημιουργηθούν συνθήκες για ενότητες τραγουδιών όπως στις εποχές του βινυλίου και του CD. Τουλάχιστον σε αυτό το θέμα, δηλώνω ‘εραστής του παρελθόντος’, επισημαίνει ο Νότης Μαυρουδής.
Ωστόσο, με εκείνον δεν συμβαίνει το ίδιο αφού το κομμάτι αυτό είναι προάγγελος του νέου άλμπουμ που ετοιμάζει με τίτλο «Οχτώ κρυφές Μπαλάντες». Πρόκειται για μια πολύ προσεγμένη δουλειά που θα κυκλοφορήσει επίσης από το Ogdoo Music Group και θα περιλάβει Cd και βιβλίο. «Οι πρωτοβουλίες του Ogdoo Music Group στο να παράγει σήμερα, με τις τόσες δυσκολίες, επιλεκτικές παραγωγές με περισσότερα τραγούδια, με ένθετα, φωτογραφίες, κείμενα, αναλύσεις, πολυσέλιδο βιβλιαράκι, με πολλά στοιχεία και πληροφορίες, με τη μουσική μου, τους στίχους της Μάγδας Κατσάκου και τις φων(άρες) της Μαρίζας Κωχ, του Γιάννη Κότσιρα και της Αναστασίας Μουτσάτσου, με τιμά και με συγκινεί ιδιαιτέρως… Ομολογώ πως αγωνιώ να δω την αποδοχή ή την απόρριψη των τραγουδιών μου. Με φοβίζει το σημερινό τοπίο αλλά θέλω να δω κατάματα την πραγματικότητα των καιρών…».
«Οι τέχνες θα σμιλέψουν τη ζωή μας»
Την ώρα που κυκλοφορούν τα τραγούδια αυτά ένας πόλεμος μαίνεται πολύ κοντά μας με πολύ οδυνηρά αποτελέσματα για όλο τον κόσμο και κυρίως για τους ανθρώπους που τον ζουν. Ο Νότης Μαυρουδής σχολιάζει όλο αυτό που συμβαίνει: «Βιώνουμε μια αγριότητα η οποία εντάθηκε με την εισβολή του Πούτιν και την ολοκληρωτική καταστροφή της Ουκρανίας. Ένας άλλος φασιστικός άνεμος σε μορφή τσουνάμι μάς έχει συννεφιάσει τη ζωή καταστρατηγώντας κεκτημένα και ατομικά δικαιώματα. Η Ευρώπη είναι η ‘στέγη μας’ και όσες δημοκρατικές χώρες έχουν προς το παρόν παραμείνει, έχουν μπροστά τους μόνο δυσκολίες, απειλές και ανασφάλεια. Εάν ήμουν ένα ‘ψώνιο’ θα έλεγα πως οι ‘Οχτώ κρυφές μπαλάντες’ μου, θα… έσωζαν τον κόσμο από την αθλιότητα και τη μιλιταριστική υστερία! Λυπάμαι, αλλά έχω υποστηρίξει επανειλημμένως πως οι τέχνες, οι επιστήμες, τα γράμματα και η γνώση, θα σμιλέψουν τη ζωή μας· δεν θα την σώσουν από τον στραβό δρόμο που την οδήγησαν οι λίγοι απερίσκεπτοι οι οποίοι έβαλαν τους πολλούς να οδηγήσουν το τρένο στην Άβυσσο…».
Θεωρεί πως η ζήτηση στην αγορά των ζωντανών εμφανίσεων δεν έχει και πολύ μεγάλη αντανάκλαση στο πρόσωπό του. «Εξάλλου, όταν λέω και συνειδητοποιώ πως ‘οι εποχές έχουν αλλάξει’ οφείλω να βλέπω το μειωμένο ενδιαφέρον των ποικίλων οργανωτών (Δήμοι-Σύλλογοι-πολιτιστικοί φορείς κλπ) προς το πρόσωπό μου και, κυρίως, προς το μουσικοτραγουδιστικό είδος που εκφράζω σε όλη μου την πορεία. Θα συναντήσετε και άλλους πολλούς συναδέλφους μου να βρίσκονται σε αυτή την αναμονή…», τονίζει.
Τώρα πλέον όλα αλλάζουν ραγδαία
Προσθέτει πως η ζωή κύκλους κάνει και φαίνεται πως γι αυτόν ο συγκεκριμένος κύκλος έχει κλείσει. «Ίσως πλέον δυο κλασικές κιθάρες και μια γυναικεία φωνή, όπως κάνω χρόνια τώρα, με ερωτικές και κατά κύριο λόγο μελαγχολικές ποιητικές μπαλάντες, να μην ενδιαφέρουν πλέον τους οργανωτές, τους μάνατζερ, και την πλειοψηφία του κόσμου. Έκανα στην πορεία μου αμέτρητες συναυλίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και γαλουχήθηκα σε έναν διαφορετικό τρόπο παρουσίασης, επηρεασμένος από το ύφος της κλασικής κιθάρας, της λόγιας μελοποίησης ποιημάτων και των λυρικών ηχοχρωμάτων. Στα χρόνια που διανύουμε και ιδιαίτερα έως την καραντίνα που απαγορεύθηκαν οι δημόσιες εκδηλώσεις λόγω ανάγκης προστασίας από τον covid-19, σταμάτησαν και οι δικές μου εμφανίσεις, σχεδόν ολοκληρωτικά».
Τώρα πλέον όλα αλλάζουν ραγδαία. «Ο ήχος σταθερά ηλεκτρικός, ο τρόπος ακρόασης, το κοινό διαφορετικό με άλλες προτιμήσεις, το είδος τραγουδιού πιο μπιτάτο, οι ρυθμολογίες πιο χορευτικές, ο στίχος υπεραπλουστευμένος, δίχως πολλές βαθιές εκδοχές. Τα μουσικά είδη μπλεγμένα άναρθρα σαν έναν δυσνόητο πολτό! Πώς να ‘διεισδύσω’ εγώ ο εβδομηνταεπτάρης σε ένα τέτοιο εμπορικό σύμπλεγμα μαζικής καλλιτεχνίας; Ωστόσο, έχω δυνάμεις και νιώθω την ανάγκη να δημιουργώ και να ηχογραφώ τραγούδια και ‘κρυφές μπαλάντες’. Να εκθέτω τις ιδέες μου και να με εμπιστεύονται, όπως οι φίλοι του Ογδόου που έκαναν την παραγωγή των τραγουδιών μου σ’ αυτό το βιβλίο-δίσκο…».
«Η κοινωνία κουράστηκε, η κατάθλιψη βασίλεψε»
Τέλος, ως προς τον κορονοϊό που, όπως είπε, έγινε και η αιτία να σταματήσουν οι εμφανίσεις του επισημαίνει: « Κατ’ αρχάς, με τον κορωνοϊό, ήρθαμε σε στενότερη επαφή μέσα στο οικογενειακό μας περιβάλλον. Αυτό ήταν σημαντικό γιατί εκτόξευσε τις αντιθέσεις ή την ειρηνική συμβίωση στα του οίκου μας. Σε πολλές περιπτώσεις ήταν η ‘ευκαιρία’, κάτι σαν ‘ξεκαθάρισμα λογαριασμών’ μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον.
Μας δόθηκε η δυνατότητα να κοιτάξουμε τον εσωτερικό μας λαβύρινθο, να στοχαστούμε, να δημιουργήσουμε, να γράψουμε. Μακάρι να μην ερχόταν ο ιός αλλά επισημαίνω τα θετικά στοιχεία αυτής της κλεισούρας των δύο χρόνων. Δεν μπορώ να παραβλέψω τον θάνατο τόσων χιλιάδων ανθρώπων στη χώρα μου και εκατομμυρίων σε διεθνές επίπεδο...», λέει.
Συμπληρώνει πως η πανδημία ανέδειξε την αδυναμία του κράτους στο θέμα της δημόσιας υγείας. «Ας ελπίσουμε, με τις τόσες αντίξοες συνθήκες και την ταλαιπωρία όλου του Συστήματος, να δόθηκε το μήνυμα της άμεσης ανάγκης για περισσότερες υποδομές και φροντίδα, ώστε να δημιουργηθεί εθνική συνείδηση για τις υγειονομικές ανάγκες του ΕΣΥ».
Ασφαλώς και η πανδημία δεν ήταν μόνη της. Παράλληλα συνέβησαν και άλλα γεγονότα που απασχολούσαν τον κόσμο (ανατιμήσεις, υποτιμήσεις, βίαιες συμπεριφορές, παιδεραστίες, γυναικοκτονίες, πληθώρα εγκληματικών πράξεων κλπ). «Η κοινωνία βεβαίως κουράστηκε! Η κατάθλιψη βασίλεψε και εξαπλώθηκε παντού με τις συνέπειες της πανδημίας να τρομοκρατήσει πολύ τον κόσμο, τόσο, ώστε σε πολλές των περιπτώσεων να κλατάρει… Στη δική μου περίπτωση, επειδή είμαι… ‘σπιτόγατος’, μπορώ να πω πως δεν ένιωσα το σπίτι μου με την συμβία μου ως ‘φυλακή’ και δεν με ενόχλησε σε μεγάλο βαθμό…», καταλήγει ο Νότης Μαυρουδής.