Γιατί μπορεί το έργο να είναι γραμμένο το 338 π.Χ. παρουσιάσει, ωστόσο, πολλά κοινά στοιχεία με το σήμερα. Τότε, όπως και τώρα, υπήρχαν σοβαρά οικονομικά προβλήματα, μετά την ήττα της Αθήνας στον Πελοποννησιακό Πόλμεο. Πρωταγωνιστής της αρχαίας κωμωδίας είναι ο Χρεμύλος, ένας άνθρωπος, που όπως όλοι οι γονείς, σε οποιαδήποτε εποχή, ανησυχεί για το μέλλον του παιδιού του και αναρωτιέται ποιος είναι ο σωστός δρόμος που πρέπει να τού υποδείξει για να μην δυστυχήσει στο μέλλον. Η επιλογή μπορεί να μοιάζει εύκολη και αυτονόητη, αποδεικνύεται, όμως, πως δεν είναι.
«Ο Χρεμύλος, το alter ego του Αριστοφάνη, βιώνει με τραυματικό τρόπο μια πραγματικότητα όπου οι κοινωνικές αξίες, οι ιδέες και η ηθική στη Νέα Εποχή έχουν δυστυχώς εκπέσει. Η έλλειψη πόρων, κοινωνικής δικαιοσύνης όπως κι ο φόβος μιας οδυνηρής φτωχοποίησης τρομάζει αυτόν τον ρομαντικό ουτοπιστή, ιδιαίτερα σε σχέση με το μέλλον του παιδιού του» περιγράφει ο Γιάννης Κακλέας, ο οποίος έχει κάνει και την ελεύθερη απόδοση κειμένου και συνεχίζει διηγούμενος: «Έντρομος καταφεύγει στο Μαντείο του Απόλλωνα με το αγωνιώδες ερώτημα «τι να κάνω για να έχει ένα εξασφαλισμένο μέλλον το παιδί μου». Η διφορούμενη απάντηση του Απόλλωνα είναι να ακολουθήσει τον πρώτο άνθρωπο που θα συναντήσει στο διάβα του και να τον πείσει να έρθει μαζί του στο σπίτι του. Κι αυτός δεν είναι άλλος από τον θεό Πλούτο που χαρίζει απλόχερα χρυσάφι, χρήμα και όλα τα υλικά αγαθά που ονειρεύεται ο Χρεμύλος, στην οικογένεια του αλλά και ολόκληρη τη κοινωνία! Είναι πια όλοι πλούσιοι! Το όνειρό τους γίνεται πραγματικότητα. Η ευτυχία είναι πια παρούσα!
Όμως αυτή η προσφορά του θεού Απόλλωνα στο βάθος αποδεικνύεται μια δοκιμασία που αποκαλύπτει την ένδεια των αξιών , την έλλειψη της κοινωνικής συνοχής και της έννοιας της αλληλεγγύης, στοιχεία αυτογνωσίας και κοινωνικής συνείδησης που χωρίς αυτά δεν μπορείς να έχεις λογική διαχείριση του πλούτου με στόχο το κοινό καλό της Πόλης και απλώς οδηγείσαι στην απληστία, στον ατομικό πλουτισμό, στην ανόητη συσσώρευση υλικών αγαθών, στην αχρείαστη υπερκατανάλωση και στην κακόγουστη επίδειξη χλιδής».
Ποιο είναι το βασικό, διαχρονικό μήνυμα που επιθυμεί να περάσει ο Αριστοφάνης; «Ο ποιητής μας με τον δικό του μοναδικά σατιρικό τρόπο μας δείχνει ένα δρόμο διαχείρισης των υλικών αγαθών , πάντα όμως με γνώμονα το συμφέρον της Πόλης. Μιας Πόλης με δίκαιους, έντιμους και ενάρετους πολίτες. Ουτοπική σκέψη; Ίσως. Αλλά ο Αριστοφάνης διατηρεί το δικαίωμα να ονειρεύεται!» απαντά ο Γιάννης Κακλέας.
Όπως εξάλλου με νόημα επισημαίνει ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του ΚΘΒΕ, Αστέριος Πελτέκης «ο Kant έγραψε κάποτε ότι τρία είναι τα πράγματα που μπορούν να απαλύνουν τη σκληρότητα της ζωής: η ελπίδα, ο ήλιος και το γέλιο. Το έργο του μεγάλου κωμικού ποιητή εμπεριέχει την ελπίδα και φωτίζει την καθημερινότητά μας με το άφθονο γέλιο που μας χαρίζει η αστείρευτη φαντασία και το ιδιοφυές του χιούμορ.
Το πρωταγωνιστικό ρόλο του Χρεμύλου ερμηνεύει στην παράσταση ο βραβευμένος με το Μεγάλο Βραβείο Θεάτρου «Κάρολος Κουν», Μάνος Βακούσης ενώ παίζουν επίσης οι ηθοποιοί Αλεξάνδρα Παλαιολόγου (Ελπινίκη), Αλέξανδρος Ζουριδάκης (Πλούτος), Μαίρη Ανδρέου (Αερόπη), Δημήτρης Διακοσάββας (Κλεώνυμος), Άννα Ευθυμίου (Πενία 3), Αλέξανδρος Ζουριδάκης (Πλούτος), Αναστασία Κελέση (Παρέα του Καρίωνα), Φαίη Κοκκινοπούλου (Αρχιδάμια), Ελένη Μισχοπούλου (Λυσιμάχη), Δημήτρης Μορφακίδης (Ελπίνωρ), Φαμπρίτσιο Μούτσο (Παρέα του Καρίωνα), Χριστίνα Μπακαστάθη (Παρέα του Καρίωνα), Χρυσή Μπαχτσεβάνη (Πενία 2), Κλειώ Δανάη Οθωναίου (Πενία 4), Πολυξένη Σπυροπούλου (Πενία 1), Γιάννης Σύριος (Καρίων), Φωτεινή Τιμοθέου (Λευκοθέα), Γιάννης Τομάζος (Παρέα του Καρίωνα) , Χρήστος Τσάβος (Παρέα του Καρίωνα) Γιάννης Τσεμπερλίδης (Αρτεμίδωρος), Θάνος Φερετζέλης (Φιλοποίμην) και Γιάννης Χαρίσης (Θρασύμαχος/ Αρχιερέας).
Έκπληξη αποτελεί η εμφάνιση των Χατζηφραγκέτα, Nalyssa Green και Τελευταίου Καλεσμένου στο μουσικό μέρος της παράστασης ενώ στην Παράβαση του έργου εμφανίζεται η Ιστορικός- Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών, Μαρία Ευθυμίου.