Την «Μεγάλη Κυρία του Πόντου» Άννα Θεοφυλάκτου αποχαιρετούν με ανακοινώσεις τους, φορείς του ποντιακού ελληνισμού.
Ο πρόεδρος και το Δ.Σ. της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος με βαθιά θλίψη αποχαιρετά την Άννα Θεοφυλάκτου με μία ανακοίνωση. Αναφέρουν μεταξύ άλλων ότι «Συμμετείχε ενεργά σε πολιτιστικούς φορείς προσφέροντας πλούσιο εθνικό και κοινωνικό έργο, ενώ στήριξε από την πρώτη στιγμή τη δημιουργία της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος», αναφέρεται -μεταξύ άλλων- στην ανακοίνωση.
Υπογραμμίζεται, δε, το έργο της στη «Μέριμνα Ποντίων Κυριών», της οποίας υπήρξε πρόεδρος: «Στα εννέα χρόνια της προεδρεία της (1974-1983), ιδρύθηκε ο παιδικός σταθμός “Αργώ” για την ανακούφιση της εργαζόμενης μητέρας καθώς και η Διαμαντίδειος Στέγη για τη φιλοξενία των ηλικιωμένων. Με εισήγησή της ο προστάτης της “Μέριμνας Ποντίων Κυριών” και πολιούχος της Τραπεζούντος Άγιος Ευγένιος καθιερώθηκε το 1979, από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδας ως πολιούχος της Καλαμαριάς. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Συνδέσμου Φιλίας “Ελλάς-Κύπρος” το 1976, αντιπρόεδρος του πρώτου συμβουλίου του και μετέπειτα Πρόεδρος».
Η Άννα Θεοφυλάκτου πραγματοποίησε πολλά ταξίδια στον Πόντο ενώ το αρχείο των φωτογραφιών της δωρίστηκε από την ίδια στο Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης του Δήμου Θεσσαλονίκης το 2000. Για το μεγάλο και σπουδαίο έργο της βραβεύτηκε από την «Ακαδημία Αθηνών» το 1992.
Ολόκληρη η ανακοίνωση
Ο Πρόεδρος και το Διοικητικό Συμβούλιο της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος εκφράζουν την βαθιά τους θλίψη για τον θάνατο της αγαπητής Άννας Θεοφυλάκτου.
Εξαίρετη αγωνίστρια, συμμετείχε ενεργά σε πολιτιστικούς φορείς προσφέροντας πλούσιο εθνικό και κοινωνικό έργο, ενώ στήριξε από την πρώτη στιγμή τη δημιουργία της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος.
Η Άννα Θεοφυλάκτου, η πρώτη γυναίκα χειρούργος οφθαλμίατρος στην Ελλάδα, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1924 και ήταν κόρη του ιατρού Θεοφύλακτου Θεοφυλάκτου και της Ιφιγένειας Κογκαλίδου – Θεοφυλάκτου. Ασχολήθηκε με τα κοινά από τα φοιτητικά χρόνια της χρόνια, ενώ σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και έλαβε την ειδικότητα της οφθαλμιάτρου. Έζησε τον ελληνοϊταλικό πόλεμο και τη γερμανική Κατοχή και έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση.
Με μεγάλη αγάπη για τη «Μέριμνα Ποντίων Κυριών», αγωνίστηκε ιδιαιτέρως μετά την εκλογή της στη θέση της Προέδρου το 1974. Στα εννέα χρόνια της προεδρεία της (1974-1983), ιδρύθηκε ο παιδικός σταθμός «Αργώ» για την ανακούφιση της εργαζόμενης μητέρας καθώς και η Διαμαντίδειος Στέγη για τη φιλοξενία των ηλικιωμένων. Με εισήγησή της ο προστάτης της «Μέριμνας Ποντίων Κυριών» και πολιούχος της Τραπεζούντος Άγιος Ευγένιος καθιερώθηκε το 1979, από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδας ως πολιούχος της Καλαμαριάς. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Συνδέσμου Φιλίας «Ελλάς-Κύπρος» το 1976, αντιπρόεδρος του πρώτου συμβουλίου του και μετέπειτα Πρόεδρος.
Πραγματοποίησε πολλά ταξίδια στον Πόντο ενώ το αρχείο των φωτογραφιών της δωρίστηκε από την ίδια στο Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης του Δήμου Θεσσαλονίκης το 2000. Για το μεγάλο και σπουδαίο έργο της βραβεύτηκε από την «Ακαδημία Αθηνών» το 1992.
Το «αντίο» της Έδρας Ποντιακών Σπουδών του ΑΠΘ
Η Άννα Θεοφυλάκτου, η γυναίκα που τίμησε με την παρουσία και το έργο της την ιστορική πατρίδα, τον Πόντο, έφυγε στα 99 χρόνια της, έναν αιώνα γεμάτο προσφορά στον συνάνθρωπο. Από παιδί, δίπλα στον πατέρα της Θεοφ. Θεοφύλακτο, τόσο στην κλινική όσο και στις συναντήσεις στο πατρικό σπίτι της και στα σπίτια συγγενών και φίλων, ήταν αναμενόμενο να γαλουχηθεί με τις αξίες της ανιδιοτελούς προσφοράς και της αγάπης για τον Πόντο και τους Ποντίους. Πρωτοστάτησε είτε ως πρόσωπο είτε ως μέλος συσσωματώσεων (με κυριότερη τη Μέριμνα Ποντίων Κυριών) στους αγώνες του ποντιακού στοιχείου, καθώς και στη διατήρηση της μνήμης της ιστορικής πατρίδας. Η προβολή φωτογραφιών -αποτέλεσμα των πολλών ταξιδιών της στις εστίες του Ελληνισμού του Πόντου και της συστηματικής συγκέντρωσης φωτογραφικού υλικού από οικογένειες αστών της Τραπεζούντας- στα μαθήματα του ομότιμου σήμερα καθηγητή Κων/νου Φωτιάδη, στα αμφιθέατρα του ΑΠΘ στις αρχές της δεκαετίας του 1990, και φυσικά όπου της ζητήθηκε εντός και εκτός Ελλάδας, δεν διέσωσε μόνο τη μνήμη αλλά και ενέπνευσε εκατοντάδες απογόνους προσφύγων. Πάντοτε δίπλα στους νέους, πάντοτε μπροστά από την εποχή της, με ανιδιοτέλεια και γενναιοδωρία. Η Έδρα Ποντιακών Σπουδών ΑΠΘ την αποχαιρετά με θλίψη αλλά και ευγνωμοσύνη. Ήδη πλέον πραγματοποιεί ένα ακόμη ταξίδι στον Πόντο της καρδιάς της!