«Ο Θεός μάς έχει προορίσει να είμαστε ευτυχισμένοι κι έχουμε υποχρέωση απέναντι στον κόσμο και στο Θεό να ζήσουμε τη ζωή μας και να μην την αφήσουμε αχρησιμοποίητη». Είναι το νόημα του μονόλογου της Σίρλεϊ Βάλενταϊν που έχει «στοιχειώσει θετικά» τον Αλέξανδρο Ρήγα, όπως τόνισε σήμερα ο ίδιος, στη διάρκεια της παρουσίασης της παράστασης που σκηνοθετεί με πρωταγωνίστρια την Μπέσσυ Μάλφα.
Το έργο του Γουίλιαμ Ράσελ έκανε ήδη πρεμιέρα στην Αθήνα όπου παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα στο θέατρο Ριάλτο και τώρα ανηφορίζει στη Θεσσαλονίκη όπου θα κάνει πρεμιέρα στις 17 Ιανουαρίου στις 9 μ.μ. στο θέατρο Αριστοτέλειον (για δέκα παραστάσεις).
Για τον σκηνοθέτη η σπουδαιότητα του έργου έγκειται στο ότι είναι πολύ απλό. «Το μεγαλείο του βρίσκεται ακριβώς εκεί, επισήμανε. Το κείμενο έχει πολλές αναφορές στην Ελλάδα, άλλωστε «ο συγγραφέας του δείχνει την αγάπη του για τη χώρα μας και σε άλλα θεατρικά έργα του», όπως τονίζει ο σκηνοθέτης. Η ηρωίδα, κάπου μετά το κατώφλι των 50 συνειδητοποιεί από ένα τυχαίο περιστατικό, μια πρόσκληση να ταξιδέψει στην Ελλάδα, ότι είναι μια γυναίκα που δεν έχει ζήσει τίποτε στη ζωή της. «Έχει πάρει λάθος δρόμο από αυτόν που ήθελε όταν ξεκινούσε τη ζωή της. Το ότι έχει ξεχάσει και το όνομά της είναι καθαρά αλληγορικό ή τουλάχιστον αυτή την ανάγνωση έκανα. Ξεκινώντας αυτό το ταξίδι για την Ελλάδα ξεκινάει κι ένα ταξίδι ψυχής στο παρελθόν της και στο παρόν της και συνειδητοποιεί ότι τα έκανε όλα λάθος, γιατί δεν ακολούθησε αυτό που ήθελε, πράγμα που συμβαίνει σε εκατομμύρια ανθρώπους. Είναι ένα έργο που μιλάει χωρίς διδακτισμούς για το ταξίδι που έχουμε ανάγκη όλοι μας να κάνουμε στον εαυτό μας και να θυμηθούμε τα πράγματα που θέλαμε όταν ήμασταν νέοι και στην πορεία τα ξεχνάμε».
Για «ένα τεράστιο ταξίδι εσωτερικής αναζήτησης» μίλησε σκιαγραφώντας τον ρόλο η ηθοποιός που τον υποδύεται, η Μπέσσυ Μάλφα. «Παρόλο που η ηρωίδα είναι γυναίκα αφορά σε όλους τους ανθρώπους. Δεν θεωρώ τυχαίο ότι ο συγγραφέας διαλέγει την Ελλάδα. Στην αρχή ξεκινάει με το ότι θέλει να πιει ένα ποτήρι κρασί σε μια χώρα που έχει ήλιο θάλασσα και φως και σε λίγο μας λέει ότι η Ελλάδα είναι χώρα της φιλοσοφίας, της δημοκρατίας, της ποίησης, της τέχνης, του θεάτρου, των επιστημών, της ιατρικής, των μαθηματικών. Εκεί διαλέγει να κάνει αυτή την εσωτερική αναζήτηση του εγώ, του όντος, της ύπαρξης. Συνάντησα πολύ έντονα τα υπαρξιακά της, τα θεωρώ πολύ σημαντικά και βλέπω και την αγωνία της για το θάνατο. Λέει κάποια στιγμή η ηρωίδα ότι η Ελλάδα για όλους μας είναι η ελπίδα, ότι μπορείς να είσαι ευτυχισμένος με τον ήλιο, τη θάλασσα και με τρανταχτά γέλια. Το σπουδαίο εδώ σε μας είναι ότι ζούμε σε αυτή τη χώρα και τα χουμε όλα στα πόδια μας κι αυτό με κάνει να ελπίζω και να πετάω από πάνω μου τη μιζέρια, την κακογουστιά, οτιδήποτε μπορεί να με χαλάσει», υπογράμμισε η ηθοποιός. Η σκηνογραφία είναι του Γιάννη Σπανόπουλου, τα κοστούμια της Ελένης Μπλέτσα, οι φωτισμοί του Κώστα Αγγέλου, βοηθός σκηνοθέτη είναι ο Τάσος Κονταράτος και συνεργάτης σκηνοθέτη ο Κωνσταντίνος Κυριακού.