Αν πάρουμε σοβαρά την παραπάνω δήλωση, αυτοί που προχθές στη Θεσσαλονίκη τύπωσαν τα κηδειόχαρτα με τις απειλές κατά του πρύτανη:
-δεν είναι νέες ή νέοι
-απειλούν την ζωή του, αλλά αυτό δεν πρέπει να εκληφθεί ως τραμπουκισμός
-τον χαρακτηρίζουν σκουπίδι, αλλά αυτό δεν αποτελεί διαπόμπευση
-δεν έχουν στόχο, αλλά κάνουν έρανο για να τυπώνουν απειλές για να περνάει η ώρα.
Διότι στην ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ για την διαπόμπευση του πρύτανη του ΟΠΑ, πριν δεκατρείς μήνες, στις 31 Οκτωβρίου 2020, από την οποία προέρχεται το αρχικό απόσπασμα δε διευκρινίζεται ότι η αποδοκιμασία της βίας δε συμπεριλαμβάνει όσους ακαδημαϊκούς διαφωνούν με τις καταλήψεις.
Βεβαίως η μη επανάληψη της καταδίκης των κηδειόχαρτων, την οποία προτίμησε ο ΣΥΡΙΖΑ, θα μπορούσε να σημαίνει ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν συμπεριλαμβάνει τον πρύτανη στην ακαδημαϊκή κοινότητα. Αν ισχύει αυτό, μάλλον δεν το είχαν πει στον πρόεδρο τους, ο οποίος πριν 100 μέρες, στα εγκαίνια της Διεθνούς Έκθεσης, ως πρύτανη τον συνάντησε όταν επέλεξε στην επίσκεψη του στη ΔΕΘ να πάει στο περίπτερο του ΑΠΘ.
Προφανώς όλη η παραπάνω επιχειρηματολογία είναι μια τραγική ειρωνεία, η οποία απλώς ερμηνεύει τις δημοσκοπήσεις. Διότι αυτό που δεν έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ το έκαναν με κοινή τους δήλωση, οι κοσμήτορες των 11 σχολών του ΑΠΘ, ανάμεσα, στους οποίους είναι και κάποιοι φιλικοί στον ΣΥΡΙΖΑ. Αν στην Κουμουνδούρου δεν αναρωτιούνται γιατί αυτοί οι φιλικοί στην αριστερά ακαδημαϊκοί δεν ακολούθησαν την σιωπή της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν κατανοούν τι ζημιά τους έκανε η ανοιξιάτικη ταύτιση με τον κ. Κουφοντίνα.
Διότι η ελληνική οικογένεια δεν στέλνει τα παιδιά της στο δημόσιο πανεπιστήμιο για να απολαμβάνουν τα αγαθά των καταλήψεων και να καταδικάζουν σε θάνατο όσους δεν τα συμμερίζονται. Ο κ. Τσίπρας δείχνει να μη θέλει να το κατανοήσει. Αλλά αυτή η ερμηνεία είναι λάθος. Απλώς ο κ. Τσίπρας έχει ήδη επιλέξει τους πολιτικούς φίλους που θέλει να εκφράσει με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτούς που θεωρεί ότι του φτάνουν για να διατηρηθεί στην ηγεσία του κόμματος περιμένοντας να διαδεχθεί τον Μητσοτάκη στην πρωθυπουργία. Το πρόβλημα του όμως δεν είναι ο Μητσοτάκης. Είναι το ότι ο Μητσοτάκης έχει καταφέρει να παίζει μόνος του στο ακροατήριο όσων αηδιάζουν με τις απειλές κατά του πρύτανη. Αυτοί όμως είναι η πλειοψηφία. Και θα βρουν κι εκφραστή όταν δεν θα υπάρχει Μητσοτάκης. Διότι στις ευρωπαϊκές κοινωνίες η λογική της τρομοκρατίας της "πολιτιστικής επανάστασης" θα είναι πάντα απελπιστικά μειοψηφική.