ΑΠΟΨΕΙΣ

Οι «ζυμώσεις» για τον δήμο Θεσσαλονίκης ενδιαφέρουν μόνο όσους «ζυμώνονται». Και κάποιους από τις παρέες τους. Γενικώς δεν ενδιαφέρει το εκλογικό παρασκήνιο των δήμων, πολύ δε περισσότερο των Περιφερειών. Θα έπρεπε να ήταν αλλιώς γιατί η Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει μεγάλη συμμετοχή στην καθημερινότητα, μπορεί να σου φτιάξει ή να σου χαλάσει την ημέρα, αλλά δεν είναι. Βλέπετε, ήταν στραβό το κλήμα, το έφαγε και ο γάιδαρος της απλής αναλογικής. Το εκλογικό σύστημα που θα ισχύσει στις εκλογές του 2023 επαναφέρει μεν την χαμένη λογική αλλά οι εντυπώσεις από όσα συνέβησαν στις περασμένες εκλογές ήταν πολύ ισχυρές για να ξεχαστούν. Αποκάλυψαν ασύγγνωστες ανθρώπινες αδυναμίες και κλόνισαν την ήδη μικρή εμπιστοσύνη του κόσμου στα κίνητρα της συμμετοχής στα κοινά.

Αυτό που οι πολίτες έχουν κατά νου είναι ότι θα κατεβούν πάλι καμιά εικοσαριά συνδυασμοί, κάποιοι με κομματική «ευλογία», κάποιοι με «αντάρτες» που θέλουν να δείξουν ότι υπάρχουν και κάποιοι που θα συγκροτηθούν μεταξύ συγγενών και φίλων. Πριν από τον πρώτο γύρο, θα αρχίσουν τα παζάρια για τον δεύτερο. Τι μου δίνεις για να σου δώσω, θα μοιραστούν οι αντιδημαρχίες, θα διαμορφωθούν ετερόκλητα διοικητικά σχήματα που δεν θα μπορούν να πάρουν τα πόδια τους και οριακές πλειοψηφίες που θα εξαρτώνται από τα κέφια της στιγμής. Μετά τις εκλογές θα αρχίσει η λεηλασία των παρατάξεων που θα έχουν μείνει έξω από τη μοιρασιά. Και πάντα υπάρχουν πρόθυμοι να ξεχάσουν με ποιον συνδυασμό κατέβηκαν, για να σαλτάρουν στον απέναντι που πλέον έχει την εξουσία και μοιράζει ρόλους.

Οι δήμοι χρειάζονται ισχυρές πλειοψηφίες και οι ισχυρές πλειοψηφίες δεν διαμορφώνονται με πλαδαρά εκλογικά συστήματα που αποτελούν κίνητρο για παρατάξεις του στιλ «Εγώ και η παρέα μου». Δεν χρειάζεται 49 δημοτικούς συμβούλους ο δήμος Θεσσαλονίκης -όσους και δήμος Αθηναίων. Και να θέλουν να διαβουλευθούν, δεν μπορούν. Μικρότερα δημοτικά συμβούλια και υψηλότερα όρια εκλογής θα αναγκάσουν στην συγκρότηση παρατάξεων με μεγαλύτερη συνοχή και εγγύτητα αντιλήψεων. Οι δημοτικές παρατάξεις που εκλέγονται και επανεκλέγονται στην μείζονα Θεσσαλονίκη, άρα έχουν και το τεκμήριο της επιτυχίας (Παπαδόπουλος / Θέρμη, Δανιηλίδης / Νεάπολη-Συκιές, Κυρίζογλου / Αμπελόκηποι, Καϊτεζίδης / Πανόραμα), είναι εξαιρετικά αμφίβολο εάν θα μπορούσαν να συγκροτηθούν εφόσον καθένας, με λίγα λεφτά στην μπάντα, είχε την άνεση να φτιάχνει ένα ψηφοδέλτιο και να εκλέγει τον εαυτό του ώστε να παριστάνει τον παράγοντα στην περιοχή.

Εάν έχετε υπομονή, παρακολουθήστε ένα βράδι την συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης. Μεταδίδεται ζωντανά από την Δημοτική Τηλεόραση. Συνεδριάσεις χαοτικές που αρχίζουν το απόγευμα και τελειώνουν μετά τα μεσάνυχτα, οι μισοί απουσιάζουν, οι άλλοι μισοί μπαινοβγαίνουν για τσιγάρο ή για να μιλήσουν στο κινητό. Μία κυρία παίρνει το λόγο και, αντί να μιλήσει για το θέμα, καταγγέλλει την «πατριαρχία». Ξαφνικά εμφανίζονται κάποιοι που λένε ότι εκπροσωπούν κάτι, προτείνουν να εκδοθεί ένα ψήφισμα, παντελώς άσχετο με τον δήμο, κανένας δεν έχει κότσια να πει «όχι», όλοι τους κολακεύουν γιατί δεν είναι να τα βάζεις με την «κερκίδα» και τις ψήφους της. Μέχρι και οι ανεμβολίαστοι υγειονομικοί πέρασαν τις προάλλες και δεν βρέθηκε ένας να τους πει ότι είναι θράσος να ζητάνε και τα ρέστα. Το ψήφισμα να επιστρέψουν ανεμβολίαστοι στα νοσοκομεία, εγκρίθηκε σχεδόν ομόφωνα. Με τρία παρών. Από το Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης! Στο οποίο έχουμε εμπιστευθεί την πόλη!

Κάπου εκεί κλείνεις αηδιασμένος την τηλεόραση και ψάχνεις να βρεις εκείνο το dvd με τον Θου - Βου στην επιχείρηση Γης Μαδιάμ, με το γραμμόφωνο αγκαλιά, στη σκάλα της Περαίας, γιατί τα νεύρα σου έχουν γίνει κρόσια…

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 16.10.2022