Έξι στάσεις εργασίας και δύο 24ωρες απεργίες περιλαμβάνει ο νέος κύκλος κινητοποιήσεων του σωματείου εργαζομένων στον ΟΑΣΘ, αρχής γενομένης από σήμερα. Είχαν προηγηθεί ανάλογες κινητοποιήσεις και το προηγούμενο τρίμηνο. Δύο είναι οι βασικές διεκδικήσεις των εργαζομένων. Η πρώτη και θεμελιώδης αφορά την Επιχειρησιακή Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Εδώ υπάρχει το εξής παράδοξο: διοίκηση του ΟΑΣΘ και σωματείο έχουν έλθει σε συμφωνία εδώ και σχεδόν έναν χρόνο. Προκειμένου όμως αυτή να τεθεί σε ισχύ θα πρέπει προηγουμένως να εγκριθεί από τα δύο συναρμόδια υπουργεία, το Υποδομών και Μεταφορών και το Οικονομικών, που είναι και οι μοναδικοί μέτοχοι του ΟΑΣΘ. Το τελικό σχέδιο της ΕΣΣΕ υποβλήθηκε προς τα δύο υπουργεία ήδη από τον περασμένο Γενάρη. Ωστόσο, παρότι παρήλθαν σχεδόν έξι μήνες, τα υπουργεία δεν έχουν δώσει ακόμη την έγκρισή τους.
Σημειώνεται ότι στον ΟΑΣΘ, εδώ και σχεδόν πεντέμισι χρόνια δεν υφίσταται ΕΣΣΕ. Τον Φεβρουάριο του 2018 είχε υπογραφεί μία ΕΣΣΕ μεταξύ της τότε διοίκησης του Στέλιου Παππά και του σωματείου με ισχύ για την περίοδο από 1/10/2017 έως 31/12/2019. Σε αυτήν περιέχονταν μεταξύ άλλων και διάφορες μη μισθολογικές παροχές (διάφορα επιδόματα, φοίτησης παιδιών, βρεφονηπιακών σταθμών, κατασκήνωσης, εξαγοράς ενσήμων, δωροεπιταγές κ.λπ.) οι οποίες μάλιστα είχαν αρχίσει να καταβάλλονται. Με τη διαφορά, όμως, ότι όλα αυτά ήταν στον αέρα καθώς η διοίκηση Παππά δεν είχε φροντίσει να στείλει την ΕΣΣΕ προς έγκριση στα δύο συναρμόδια υπουργεία, ως όφειλε. Η ΕΣΣΕ εστάλη τελικά τον Δεκέμβριο του 2019, από τη σημερινή διοίκηση, αλλά δεν εγκρίθηκε καθώς, σύμφωνα με το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους “περιείχε πληθώρα μισθολογικών όρων, κατά παράβαση του ενιαίου μισθολογίου και κατά συνέπεια είναι μη νόμιμη”.
Η δεύτερη διεκδίκηση αφορά την επανακαταβολή των επιδομάτων θέσης ευθύνης και ανθυγιεινής εργασίας. Τα δύο αυτά επιδόματα καταβάλλονταν ως και τον Μάρτιο σε όσους υπηρετούν σε θέσεις για τις οποίες προβλέπεται η καταβολή τους. Ωστόσο, όπως διαπιστώθηκε από τον έλεγχο τον οποίο διενήργησε η Γενική Διεύθυνση Δημοσιονομικών Ελέγχων του υπουργείου Οικονομικών, η καταβολή τους ήταν παράνομη. Ο λόγος ήταν ότι, μετά την κρατικοποίηση του ΟΑΣΘ, τον Αύγουστο του 2017, έπρεπε να είχαν εκδοθεί δύο Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις οι οποίες θα προσδιορίζουν τους όρους και τις προϋποθέσεις καταβολής των δύο αυτών επιδομάτων. Τέτοιες ΚΥΑ όμως, δεν εκδόθηκαν ποτέ, παρότι έχουν εκδοθεί για άλλους Οργανισμούς δημοσίων συγκοινωνιών (ΣΤΑΣΥ, ΟΣΥ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ).
Όλους τους τελευταίους μήνες τα συναρμόδια υπουργεία δίνουν διαδοχικές υποσχέσεις ότι το θέμα θα λυθεί, χωρίς ωστόσο αποτέλεσμα. Πλέον, εκτός από την έκδοση των ΚΥΑ για την καταβολή των δύο επιδομάτων, απαιτείται και τροπολογία η οποία θα νομιμοποιεί τα επιδόματα τα οποία καταβλήθηκαν από τον Αύγουστο του '17 ως και τον Μάρτιο του '22, διαφορετικά θα πρέπει να ζητηθεί η επιστροφή τους, ως αχρεωστήτως καταβληθέντα. Την περασμένη εβδομάδα το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών κατέθεσε σειρά διατάξεων, κάποιες εκ των οποίων αφορούσαν και τον ΟΑΣΘ, χωρίς ωστόσο, να περιλάβει τη συγκεκριμένη τροπολογία παρότι το προσχέδιό της είναι έτοιμο από καιρό. Αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και οδήγησε το σωματείο στο νέο κύκλο κινητοποιήσεων.
Δεν γνωρίζω εάν η αδράνεια των συναρμόδιων υπουργείων οφείλεται σε δημοσιονομικούς λόγους (η υλοποίηση της ΕΣΣΕ επιφέρει επιπλέον δαπάνη περίπου 1,7 εκατ. ευρώ για τη διετία 2020-2021) ή σε αβελτηρία των αρμοδίων. Εκείνο, όμως, που θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο είναι ότι εάν όλα αυτά συνέβαιναν στο λεκανοπέδιο, οι λύσεις θα είχαν δοθεί εντός ολίγων ωρών. Υπό αυτή την έννοια μού κάνει εντύπωση και η αφωνία που χαρακτηρίζει το πολιτικό προσωπικό της Θεσσαλονίκης, υπουργό, βουλευτές, δήμαρχο, περιφερειάρχη οι οποίοι παραμένουν σιωπηλοί απέναντι στην ταλαιπωρία εκατοντάδων χιλιάδων Θεσσαλονικέων.