Τις προηγούμενες δεκαετίες, εκείνες προ μνημονίων, τα πολιτικά κόμματα κατάφερναν να προκαλούν... κοσμοπλημμύρα σε κάθε συγκέντρωσή τους και τα κομματικά στελέχη είχαν πολλή έμπνευση για τα συνθήματα τα οποία «έντυναν» τις προεκλογικές συγκεντρώσεις.
«Εδώ και τώρα Ανδρέα πες τα όλα… (Ανδρέας 1989)», «Ενωμένος ο λαός, ο ψηλός πρωθυπουργός. (Μητσοτάκης Θεσσαλονίκη)», «Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά (Ανδρέας Θεσσαλονίκη 1985)», είναι μερικά από τα συνθήματα που ίσως... αντηχούν ακόμη στις πλατείες από τα πλήθη που συνέρρεαν να παρακολουθήσουν τις ομιλίες των ηγετών των κομμάτων.
Αυτές οι σκηνές έκαναν την εμφάνισή τους από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 μέχρι και τα τέλη της, όταν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αντιμαχόταν το ένα κόμμα το άλλο λυσσαλέα για την εξουσία και ο κόσμος τραγουδούσε τους ύμνους των κομμάτων και φώναζε τα συνθήματα για να εκνευρίσουν τους οπαδούς του άλλου κόμματος ή για να εκφράσουν τη διαμαρτυρία τους.
Τα συνθήματα που έχουν μείνει ανεξίτηλα στη μνήμη
Με την πτώση της χούντας και την έλευση της μεταπολίτευσης, τα συνθήματα των κομμάτων δημοσιεύονται ακόμα και στον έντυπο Τύπο. «Το ΒΗΜΑ» το 1974 γράφει τι ειπώθηκε σε προεκλογική συγκέντρωση του ΠΑΣΟΚ. Από το «εμπρός για τον σοσιαλισμό», έως το... «φόλα στον σκύλο της ΕΔΕ». «Τη λευτεριά φέρνει ο σοσιαλισμός» και «κάτω ο νέος φασισμός, ζήτω ο σοσιαλισμός», είναι δύο άλλα συνθήματα που δημοσιεύθηκαν.
Το 1981 η κατάσταση πολώνεται περαιτέρω, το ίδιο και τα συνθήματα. Ο Γεώργιος Ράλλης επιχειρεί να κατευνάσει τα πνεύματα αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Μια σειρά συνθημάτων που ακούγονταν τότε κινούνταν σε αντίθετη κατεύθυνση. «Θέλουμε πρωθυπουργό, που να μπορεί να πει το ρο», «Φόλα στον σκύλο του ΠΑΣΟΚ», «Αυτός είναι αρχηγός και όχι ο μεθύστακας ο Αμερικανός» είναι μερικά από αυτά.
Βέβαια, οι εκλογές που έμειναν στην ιστορία για τα συνθήματα και τον οπαδισμό των κομματικών μελών ήταν εκείνες του 1985. «Μαζί σου Ανδρέα για μια Ελλάδα νέα», «Ψηλέ προχώρα τώρα ήρθε η ώρα» για τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ακουγόταν αντιστοίχως. Επίσης, η υπόσχεση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη για οικονομικά προσιτά αυτοκίνητα, φέρνει ένα από τα συνθήματα που έγραψαν ιστορία: «Επιτέλους αυτοκίνητο χωρίς εισφορά και δασμούς στον δρόμο για την ευημερία του λαού» έγραφε η ΝΔ σε αφίσα της εποχής. Οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ είχαν βεβαίως απαντήσει: «Καλύτερα παπάκι, παρά τον Μητσοτάκη».
Με την «ανατολή» της δεκαετίας του 1990 οι πολίτες άρχισαν να δυσπιστούν απέναντι στο πολιτικό προσωπικό και να χάνουν το ενδιαφέρον τους για αυτά τα επικοινωνιακά σόου άνευ ουσίας. Τη σκυτάλη παρέλαβαν οι πολιτικοί προσπαθώντας να ενσωματώσουν το στυλ των συνθημάτων στις ομιλίες τους.