Η Ολυμπιακή ομάδα των προσφύγων έκανε την παρθενική της εμφάνιση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο ντε Τζανέιρο και πλέον είναι έτοιμη για τη δεύτερή της συμμετοχή σε αυτούς του Τόκιο.
Οι αναμνήσεις από εκείνη την πρώτη εμφάνιση των μελών της ομάδας έμειναν ανεξίτηλα χαραγμένες στη μνήμη όσων την παρακολούθησαν: Όταν έκανε την είσοδό της στο στάδιο Μαρακανά η δεκαμελής ομάδα, το πλήθος δεν σταμάτησε να χειροκροτεί με ενθουσιασμό και να επευφημεί όρθιο, μιλώντας με λόγια στήριξης για αυτούς τους νεαρούς αθλητές με καταγωγή από το Νότιο Σουδάν, τη Συρία, τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και την Αιθιοπία. Επρόκειτο για δέκα νέους άνδρες και γυναίκες, που αναγκάστηκαν να αφήσουν την πατρίδα τους αναζητώντας προστασία. Δέκα ταλαντούχους αθλητές, ανάμεσά τους δύο κολυμβητές, δύο τζουντόκα και έξι δρομείς, που δεν το έβαλαν κάτω, αλλά ύψωσαν το ανάστημά τους στις δυσκολίες της ζωής και έφτασαν να παρελαύνουν μπροστά σε χιλιάδες θεατές στη μεγαλύτερη αθλητική γιορτή του πλανήτη.
Ακόμη πιο εκπληκτικές βέβαια είναι οι ιστορίες πίσω από τα πρόσωπα αυτών των αθλητών, που επιδεικνύουν τον θρίαμβο απέναντι στις αντιξοότητες. Μπορεί να μη μιλούν την ίδια γλώσσα, να μην κατάγονται από το ίδιο μέρος, αλλά έχουν κάτι κοινό: επέλεξαν να κρατήσουν τα όνειρά τους ζωντανά. Ακόμα και αν χρειάστηκε να τα κουβαλήσουν μαζί τους, διασχίζοντας ωκεανούς, ερήμους και πόλεις. Πλέον, η Ολυμπιακή σημαία είναι αυτή τούς ενώνει.
Αυτή η Ολυμπιακή σημαία είναι που τούς κράτησε ενωμένους και πέντε χρόνια μετά «φωνάζουν» βροντερό παρών στην πρωτεύουσα της Ιαπωνίας. Αξιοσημείωτο είναι ότι ο αριθμός των μελών της ομάδας αυξήθηκε από τους δέκα αθλητές στους 29 (επιλέχθηκαν από ένα σύνολο 55 αθλητών από 13 χώρες και μόλις έξι εξ αυτών ήταν παρόντες στο Ρίο), ενώ όλοι τους πήραν υποτροφίες προκειμένου να διεκδικήσουν το όνειρό τους στα αθλήματα του στίβου, του μπάντμιντον, της πυγμαχίας, του κανόε, της ποδηλασίας, του τζούντο, του καράτε, του τάε κβον ντο, της σκοποβολής, της κολύμβησης, της άρσης βαρών και της πάλης.
Ανεξαρτήτως των επιδόσεών τους, οι αθλητές της Ολυμπιακής ομάδας των προσφύγων γνωρίζουν καλά πώς να αψηφούν τα σύνορα και τα όρια. Και όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο πρόεδρος της ΔΟΕ, Τόμας Μπαχ, «οι αθλητές αυτοί στέλνουν ένα ισχυρό μήνυμα αλληλεγγύης, σθένους και ελπίδας στον κόσμο, αποτελώντας πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της Ολυμπιακής κοινότητας».