Το θέατρο μπορεί να έχει ανοίξει μετά τον μακροχρόνιο εγκλεισμό και τις καραντίνες όμως ο κορονοϊός έδωσε στους συντελεστές του ένα επιπλέον «εργαλείο» για να επικοινωνούν με το κοινό, να παρουσιάζουν τη δουλειά τους, να ανοίγονται σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης: είναι το διαδίκτυο. «Τώρα πια φροντίζουμε να είναι πιο επιμελημένες οι βιντεοσκοπήσεις μας και με αυτόν τον τρόπο μοιραζόμαστε καλύτερα τις παραστάσεις μας», λέει στο makthes.gr ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας, γνωστός σκηνοθέτης και ηθοποιός Γιάννης Παρασκευόπουλος.
Σε αυτή τη βάση και στο πλαίσιο της ίδιας φιλοσοφίας μια παράσταση του οργανισμού που έκανε πρεμιέρα το φθινόπωρο παρουσιάζεται τώρα online δωρεάν. Πρόκειται για τις «Πέντε Σιωπές» της Σήλα Στήβενσον, «μια παραγωγή που πολύς κόσμος δεν πρόλαβε να δει κι έτσι θέλουμε να την προβάλουμε τώρα ψηφιακά», όπως τονίζει ο επικεφαλής του οργανισμού.
Το έργο που είναι κατάλληλο για ηλικίες άνω των 16 ετών είναι επίκαιρο όσο ποτέ, αφού αντλεί τον τίτλο του και έχει ως θέμα του την κακοποίηση των τεσσάρων μελών μιας οικογένειας, που σιωπούν. Όσο για την πέμπτη σιωπή; «Είναι αυτή του κόσμου που βλέπει, που ακούει, που γνωρίζει και δεν μιλά, δεν παίρνει καμία θέση απέναντι σε αυτό που συμβαίνει», επισημαίνει ο σκηνοθέτης.
Ο ίδιος κινήθηκε σε έναν σκηνοθετικό άξονα που λαμβάνει υπόψιν του ένα ακόμη χαρακτηριστικό. «Αυτό που προσπάθησα να δουλέψω στην παράσταση είναι περισσότερο το στοιχείο της μη ορατότητας, μιας συμπεριφοράς δηλαδή που υιοθετούν τόσο το θύμα όσο και ο θύτης. Είναι σαν να λένε: μην με βλέπετε, δεν θέλω να υπάρχω, να μην σας ενοχλώ, είμαι καλός άνθρωπος. Σκεφτείτε με την ίδια λογική πώς μπαίνει μέσα σε μια τάξη ένας μαθητής που υφίσταται μπούλινγκ. Θέλει να είναι αόρατος, να μην τον βλέπουν οι συμμαθητές του. Το έργο με συγκίνησε πιο πολύ γι αυτό. Ήθελα περισσότερο να μιλήσω για το πώς οδηγούμε τον εαυτό μας στη μη ορατότητα που είναι κάτι πολύ βαθύ. Έτσι το βλέπω και το νιώθω γύρω μου», τονίζει ο Γιάννης Παρασκευόπουλος.
Παρόλα αυτά μέσα από το κίνημα #metoo πολλοί άρχισαν να μιλούν. «Ο κόσμος έχει θυμώσει, εξωτερικεύει πράγματα, αλλά στην πραγματικότητα τι γίνεται; Διεκδικούν την ορατότητα τα άτομα αλλά δεν ξέρω πόσα και ποια είναι αυτά. Το βλέπω και στην επαρχία που ζω. Δεν είναι εύκολο για ένα παιδί να είναι διαφορετικό, δεν είναι εύκολο για έναν μετανάστη να είναι ξένος. Θεωρώ ότι το θέμα της μη ορατότητας οφείλει να μας απασχολήσει κοινωνικά σε ένα πολύ γενικότερο επίπεδο. Δηλαδή είσαι κάτι, σημαίνεις κάτι, παίρνεις μια θέση. Με όλο αυτό που συμβαίνει είναι σαν να οδηγείς τον εαυτό σου στο μένω αόρατος, γιατί αν με δείτε θα με πυροβολήσετε. Έτσι αποκτάς σιγά – σιγά πολλές προεκτάσεις και όσο η βία μεγαλώνει δεν ξέρω τι διαστάσεις παίρνει», υπογραμμίζει ο καλλιτεχνικός διευθυντής.
Έχοντας ζήσει από πολύ κοντά του θέμα του Άλκη, αφού ήταν παιδικός φίλος του γιου του, προεκτείνει τη συζήτηση αυτή παραπέρα: «Αυτό που με απασχόλησε σε όλο αυτό είναι ότι μεγαλώσαμε μια γενιά χωρίς φόβο, είναι σαν να τους μάθαμε να μην φοβούνται. Ξαφνικά ήρθε επάνω του ο άλλος επιθετικός κι αυτός του είπε την άποψή του, του είπε τι ομάδα είναι. Οι άλλοι δύο το έβαλαν στα πόδια, αλλά εκείνος κάθισε εκεί. Το εκφράζω τώρα λίγο πιο ποιητικά και ελεύθερα αυτό που έγινε, αλλά κάτι σημαίνει. Ελπίζω πολύ στα καινούρια παιδιά. Και μπορεί όλο αυτό να μην συνδέεται άμεσα με τις ‘Πέντε σιωπές’, αλλά με απασχολεί πάρα πολύ κοινωνικά, σαν το έργο», σημειώνει ο σκηνοθέτης.
Έχοντας χρόνια πείρα στο θέατρο ήταν υποψήφιος για τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του ΚΘΒΕ, χωρίς όμως, τελικά, να είναι ο επικρατέστερος για τη θέση στην τελική απόφαση της γνωμοδοτικής επιτροπής που εστάλη στο ΥΠΠΟΑ. «Δεν θέλω να σχολιάσω κάτι γι αυτό, τουλάχιστον όχι τώρα. Προς το παρόν περιμένουμε την ανακοίνωση του Υπουργείου Πολιτισμού. Όλοι θέλουμε και ελπίζουμε το καλύτερο για τον οργανισμό», καταλήγει.
Η παράσταση παρουσιάζεται απόψε στις 9μμ στο κανάλι του ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας στο youtube. Για να την παρακολουθήσετε αρκεί να κάνετε εγγραφή στη διεύθυνση