«Νοϊγκάντρες» είναι μια λέξη που βρέθηκε σε ένα λατινικό έργο του μεσαίωνα. Οι γλωσσολόγοι δεν μπόρεσαν ακόμη να την ερμηνεύσουν, ωστόσο πολλοί λένε πως σημαίνει «η μυρωδιά του καρυδιού, η μυρωδιά που μας βγάζει από την καθημερινότητα και την πλήξη και άρα η υπέρβαση, κάτι που ερεθίζει, προκαλεί, είναι μια ατραπός», όπως λέει στο makthes.gr ο σκηνοθέτης Στέλιος Βραχνής.
Το έργο του Κωνσταντίνου Αβράμη με αυτόν τον τίτλο σκηνοθετεί τώρα ο ίδιος για τη θεατρική ομάδα «Πρόταση». Ωστόσο για εκείνον μεγαλύτερη σημασία έχει ο υπότιτλος «Ιστορίες σεξισμένης παιδικότητας». Η δεύτερη είναι μια ακόμη ανύπαρκτη λέξη.
«Είναι μια ιστορία που μάλλον εκφυλίστηκε; Που κάποιος έκανε έρωτα μαζί της; Έχει μια ιδιαιτερότητα και αυτό», επισημαίνει ο σκηνοθέτης.
Η παράσταση αποτελεί μια διπλή αφήγηση για την ενδοοικογενειακή βία, την τραγικότητα των εποχών, τη μόλυνση της παιδικότητας και την τραυματισμένη ταυτότητα των νέων.
Η τραυματισμένη ταυτότητα των νέων
Σε δυο χώρους, δυο νέοι γιορτάζουν τα γενέθλια τους και όλες τους οι επιθυμίες ματαιώνονται. Το αγόρι ερωτεύεται τη γυναίκα που μετά θα γίνει μητέρα του, το κορίτσι αγγίζει τον πατέρα που ποθεί την παιδική της φίλη.
Οι νέοι αρρωσταίνουν, δολοφονούνται, οι γονείς τους τα ξεχνούν και έτσι επαναπροσδιορίζουν τις ζωές τους. Όταν αυτά θα επιστρέψουν, η πραγματικότητα δεν θα επιστρέψει. Κινούνται παράλληλα χωρίς να αγγιχτούν ποτέ.
Μπορούν να καταργήσουν την αμοιβαιότητά τους; «Το έργο θίγει ζητήματα για την τραυματισμένη ταυτότητα των νέων και το ευρύ φάσμα του πώς ένας νέος μπορεί να υπάρξει τελικά σε έναν κόσμο όπου ακόμη ο οίκος αποτελεί παθογενή θεσμό», επισημαίνει ο Στέλιος Βραχνής.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΡΑΧΝΗΣ
Η παράσταση επιζητά μια παραλληλία αλλά δίνει και μια πολύ μεγάλη βαρύτητα στο αντικείμενο της ταύτισης. «Έχουμε ένα κορίτσι που θέλει να γίνει χορεύτρια αλλά είναι πιανίστρια και ένα αγόρι που είναι χορευτής αλλά θέλει να γίνει πιανίστας. Ο πατέρας του αγοριού είναι ένας αποτυχημένος χορευτής που καταπιέζει τον γιο του. Το κορίτσι έχει μια μητέρα καθώς πρέπει και έναν πατέρα που του αρέσουν οι φίλες της κόρης του. Το αγόρι αντιδρά σεξουαλικά στον πατέρα του, πηγαίνει με μια γυναίκα 60 χρονών και αυτοβιντεοσκοπείται να αυτοϊκανοποιείται. Το κορίτσι πάσχει και είναι πιο κλεισμένο στον εαυτό του. Όταν ο πατέρας ανακαλύπτει ότι ο γιος κάνει αυτό που κάνει τον δολοφονεί και η μικρή όταν βλέπει τον πατέρα της να αυτοϊκανοποιείται με τη φίλη της στο messenger απολυμαίνει το κινητό και καθαρίζει το δωμάτιο όπως κάθε φορά. Μετά η μικρή αυτοτραυματίζεται και πεθαίνει», αποκαλύπτει ο Στέλιος Βραχνής.
Ένας εναλλακτικός θεατρικός χώρος
Η επικαιρότητα τον πρόλαβε αφού τις ημέρες της προετοιμασίας της παράστασης προέκυψε το θέμα της 12χρονης που βιαζόταν και εκδιδόταν κατ’ εξακολούθηση. Προβληματίστηκε αρχικά αν θα έπρεπε να το ανεβάσει, αφού δεν του αρέσει τα έργα που σκηνοθετεί να έχουν τόσο προφανή και άμεση αναγωγή σε όσα συμβαίνουν.
Τελικά αποφάσισε να το παρουσιάσει. Τώρα, μπορούμε να το δούμε στον Πολυχώρο «Ένεκεν» που είναι ένα ιστορικό κτήριο (ισόγειο) στην καρδιά της πόλης και αποτελεί το πρώτο αρχιτεκτονικό γραφείο της Θεσσαλονίκης και σημερινή έδρα του ομώνυμου περιοδικού. «Ήμουν σε μια αναζήτηση για έναν χώρο κατεξοχήν μη θεατρικό ώστε να τον διαμορφώσω με τη δική μου αισθητική και να προτείνω μια νέα δραματουργία», λέει ο Στέλιος Βραχνής.
Έτσι στα 250τμ απλώνεται μια τετράπλευρη αρένα όπου οι δύο ιστορίες εκτυλίσσονται παράλληλα μπροστά μας και αντιδρούν η μια στην άλλη.
Χαρακτηριστικό είναι ότι οι ηθοποιοί που υποδύονται τους δύο νέους αλλάζουν κάθε βράδυ.
«Εξαιτίας αυτού κάθε βράδυ αλλάζει όλη η σκηνοθεσία, αφού καθορίζεται από την παρουσία τους. Έτσι η κατάσταση με τους μεγάλους γίνεται ακόμη πιο ζωντανή και αντιδρούσα. Η μονάδα μετρήσεως είναι ένα σώμα ριγμένο μέσα στον πόθο ή ριγμένο μέσα στην αρένα», ολοκληρώνει ο σκηνοθέτης που υπογραμμίζει ότι όλοι αυτοί οι νέο ηθοποιοί προέρχονται από διαφορετικές σχολές της πόλης.
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Στέλιος Βραχνής
Σκηνική εγκατάσταση: Στέλιος Βραχνής
Μουσική: Θάνος Χαριζάνης
Γραφιστικό υλικό: Δέσποινα Κανελάκη
Φωτογραφία: Απόστολος Λινάρδος, Λευτέρης Τσινάρης (από την rejected.gr)
Παραγωγή: Εταιρεία Θεάτρου Πρόταση
Διανομή:
Γυναίκες: Κατερίνα Κασελίμη, Άννα Χατζηπαύλου
Άντρες: Πάνος Αναγνωστόπουλος, Ανέστης Καφάτσος
Αγόρι: Απόστολος Λινάρδος, Θανάσης Τζιντζιός
Κορίτσι: Χαρά Σβάνου, Μαρία Καπόγλου
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Χώρος: Πολυχώρος Πολιτισμού Ένεκεν, Προξένου Κορομηλά 37, Θεσσαλονίκη
Πρεμιέρα: Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2022, στις 21:00
Παραστάσεις: Έως τις 06/11/2022, κάθε Πέμπτη - Παρασκευή – Σάββατο στις 21:00 & Κυριακή στις 19:00
Διάρκεια παράστασης: 85’
Τιμές εισιτηρίων: 14€ κανονικό | 12€ φοιτητών, ανέργων, ΑΜΕΑ, πολυτέκνων | 10€ Ατέλειες και Ομαδικό άνω των 10 ατόμων
Προπώληση εισιτηρίων: www.viva.gr/tickets/theater/noigandres/
Πληροφορίες – Κρατήσεις: 6970623600, 6949150750
Parking: Ιδιωτικός χώρος parking δίπλα από τον Πολυχώρο Ένεκεν.
Περισσότερα:
https://www.facebook.com/theaterprotasi
https://www.instagram.com/protasi_theater/
Facebook event παράστασης:
https://www.facebook.com/events/608831100902775/608831127569439/