Ως γνωστόν ο πρωθυπουργός ανέθεσε στον Σταύρο Μπένο, παλιό στέλεχος και υπουργό του ΠΑΣΟΚ, την ευθύνη για την ανασυγκρότηση της καμένης Εύβοιας. Δεν είχε στελέχη η Νέα Δημοκρατία για να αναλάβουν αυτήν την αποστολή; Σίγουρα θα έχει, αλλά η κρισιμότητα των στιγμών επιβάλλει αυτής της προσπάθειας να ηγηθεί πολιτικός που γνωρίζει πώς θα διαχειρισθεί μια κρίση. Έτσι, προφανώς μέτρησε στην απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη το πόσο αποτελεσματικά έδρασε ο Σταύρος Μπένος όταν ανέλαβε να ξανακτίσει την Καλαμάτα μετά τον καταστροφικό σεισμό του 1986. Επιπλέον θα μέτρησε και το γεγονός πως αυτός ήταν ο πολιτικός που δημιούργησε τα ΚΕΠ, τα οποία θα είχαν εντελώς άλλη ανάπτυξη, πιο παραγωγική και πολυεπίπεδη, αν δεν παρεμβάλλονταν οι αντιδράσεις των θιγομένων συντεχνιών από τις προγραμματισμένες, νέες δραστηριότητες τους.
Είναι σαφές πως τα στελέχη του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ είναι περιζήτητα τόσο στην Νέα Δημοκρατία όσο και στον ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί συμβαίνει αυτό με τα στελέχη ενός εκπεπτωκότος κόμματος;
Για έναν απλό λόγο. Η άλλη όψη της κυβερνητικής φθοράς που έφερε την πτώση του ΠΑΣΟΚ είναι η κυβερνητική εμπειρία. Σχεδόν τα περισσότερα στελέχη του έχουν θητεύσει σε υπουργεία, σε διάφορες θέσεις, και γνωρίζουν άριστα πώς λειτουργεί η κρατική μηχανή. Ενώ άλλα στελέχη του έχουν διαχειρισθεί σημαντικές κρίσεις, όπως αυτή των σεισμών του 1999 και της διοργάνωσης των Ολυμπιακών αγώνων. Για να μην μιλήσω για τα μεγάλα έργα. Αν δεν ήταν τα προερχόμενα από το ΠΑΣΟΚ στελέχη που μεταπήδησαν στον ΣΥΡΙΖΑ, πολύ αμφιβάλλω αν οι μαρξιστές του 4%, θα μπορούσαν να κυβερνήσουν. Δεν είναι δε τυχαίο πως και στην σημερινή κυβέρνηση οι κ.κ. Πιερρακάκης και Χρυσοχοϊδης θεωρούνται από τους πιο επιτυχημένους υπουργούς.
Δεν θα απαντήσω στο ερώτημα γιατί όλοι αυτοί έφυγαν από το ΠΑΣΟΚ, ενώ θα μπορούσαν να ήταν ιδιαίτερα χρήσιμοι στην προσπάθεια ανασυγκρότησης του. Ούτε αν υπάρχει ενδεχόμενο επαναπατρισμού κάποιων εξ αυτών.
Πέραν της προαναφερθείσας κυβερνητικής εμπειρίας, είναι περιζήτητα αυτά τα στελέχη και από την Νέα Δημοκρατία και από τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί η συνεργασία τους στέλνει το μήνυμα της αυξημένης επιρροής του κόμματος στο οποίο προσχωρούν. Για μεν την Νέα Δημοκρατία επιβεβαιώνει την ηγεμονία της και στον χώρο του μεταρρυθμιστικού Κέντρου, για δε τον ΣΥΡΙΖΑ την επέκταση του και προς τον χώρο της Κεντροαριστεράς. Ας σημειωθεί πως διαρκώς υφέρπει μια μεταγραφολογία άλλες φορές για λόγους προπαγάνδας και άλλες φορές γιατί όντως κάτι συμβαίνει στα παρασκήνια, καθώς υπάρχουν πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ που παραμένουν σε πολιτική αδράνεια, έχοντας κόψει τις γέφυρες με το παλιό κόμμα τους.
Είναι αξιοπερίεργο ένα κόμμα στο οποίο πολλοί φορτώνουν όλες τις παθογένειες της Μεταπολίτευσης, να διαθέτει τόσα στελέχη πρώτης γραμμής στα οποία προσβλέπουν και τα δύο μεγάλα κόμματα. Και ακόμα πιο αξιοπερίεργο είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου να θεωρείται, σύμφωνα με μια τελευταία μέτρηση, ο πιο αγαπητός ηγέτης της Μεταπολίτευσης. Όντως, μυστήρια πράγματα συμβαίνουν τα οποία ούτε καν οσμίζεται η σημερινή ηγεσία του ΚΙΝΑΛ. Η περίπτωση του Σταύρου Μπένου είναι χαρακτηριστική και είναι βέβαιον πως θα επακολουθήσουν και άλλες ηχηρές μεταγραφές.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 14-15 Αυγούστου 2021