Στην πολυσυζητημένη και επίμαχη συνέντευξη Παπαγεωργόπουλου λοιπόν εγώ δεν είδα ερωτήσεις. Είδα μόνο τις τοποθετήσεις του πρώην δημάρχου, επομένως δεν μπορώ να κρίνω το δημοσιογραφικό περιεχόμενο της εκπομπής (έτσι είναι δομημένη άλλωστε).
Είδα μικρά «διαγγέλματα» του πρώην δημάρχου που προφανώς θέλει να μιλήσει για την αθωότητα του ενώπιον των Θεσσαλονικέων. Έχει κάθε δικαίωμα να μιλήσει για την κατά τον ίδιο αθωότητα του σε ερωτήματα όμως που θα σχετίζονται με την απόφαση της Δικαιοσύνης να τον καταδικάσει τελεσίδικα.
Το δεδομένο λοιπόν σε μια συνέντευξη του Παπαγεωργόπουλου είναι η καταδίκη του και έχοντας αυτό ως δεδομένο τον ρωτάς με επιχειρήματα για το αποτέλεσμα, τη διαδικασία και τα στοιχεία της δικογραφίας της υπόθεσης του.
Όχι, ο Βασίλης Παπαγεωργοπουλος δεν είναι κάθε τυχαίο πρόσωπο που απλώς έχει δικαίωμα σε πέντε λεπτά δημοσιότητας και τον αφήνεις να τα χαρεί, γιατί έτσι δέχεσαι την «αθωότητα του» ως δεδομένο. Ο Βασίλης Παπαγεωργοπουλος δεν μπορεί να μιλά σε μια εκπομπή «που θα ασχολείται με θεματικές που άπτονται της ανθρώπινης ύπαρξης μέσα από τα γνωστικά πεδία της τέχνης, της επιστήμης, της φιλοσοφίας, της πολιτικής και της θρησκείας» όπως αναφερόταν στο σχετικό δελτίο τύπου.
Ο Βασίλης Παπαγεωργοπουλος θα έπρεπε να μιλά σε μια εκπομπή με συγκεκριμένες ερωτήσεις και τεκμήρια και όφειλε να δώσει συγκεκριμένες απαντήσεις για το θέμα της υπεξαίρεσης που απασχολεί τους Θεσσαλονικείς οι οποίοι θα τον κρίνουν. Όχι απαντήσεις σε γενικές έννοιες περί δικαιοσύνης και αισθήματος δικαίου.
Είναι δημοσιογραφική επιτυχία της συναδέλφου που κατάφερε να έχει στην εκπομπή της ως καλεσμένο τον Βασίλη Παπαγεωργόπουλο. Η ευθύνη της διαχείρισης του καλεσμένου όμως- και δεν αναφέρομαι στις ερωτήσεις που θα του γίνουν και το περιεχόμενο τους- βαραίνει την διοίκηση της ΔΕΠΘΕ.
Πονηρό λοιπόν το επιχείρημα της «δημοσιογραφικής ελευθερίας» που επικαλούνται ορισμενοι για να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο. Κανείς δεν είπε να παρέμβει πολιτικός προϊστάμενος σε δημοσιογραφικό περιεχόμενο και να υποδείξει σε δημοσιογραφους τους καλεσμένους τους. Το πλαίσιο ωστόσο που θα προβληθεί το δημοσιογραφικό περιεχόμενο: «διάγγελμα»- talk show, debate, έκτακτη εκπομπή, ξεπερνά τους δημοσιογραφους και είναι ευθύνη των αρχισυντακτών, των διευθυντών και των προέδρων. Δεν παρεμβαίνεις στο περιεχόμενο, δεν παρεμβαίνεις στις ερωτήσεις, δεν απορρίπτεις καλεσμένους, προστατεύεις όμως το πλαίσιο για να μην έχεις... μονολόγους.
Έτσι, το Μέσο κρίνεται για τις επιλογές του από τα νούμερα της εκπομπής, ο δημοσιογραφος για τις ερωτήσεις του και ο καλεσμένος για τις απαντήσεις του.
Και όλοι κρίνονται εκ του αποτελέσματος για αυτό που οφείλουν να κάνουν.
Τα περί «δημοσιογραφικής ελευθερίας» και «πολιτικών παρεμβάσεων που υπάρχουν ή δεν υπάρχουν» στην προκειμένη περίπτωση απλως αποπροσανατολίζουν την συζήτηση και την ουσία.