Προφανώς η πολιτική διαφοροποίηση δεν είναι λόγος να χαλάμε τις καρδιές μας.
"Πολιτικώς αντίθετοι μα η αγάπη αγάπη", τραγουδούσε η Αθηναϊκή Κομπανία το 1985 όταν πρόεδρος της χώρας ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και πρωθυπουργός ο Ανδρέας Παπανδρέου, καλή τους ώρα όπου κι αν βρίσκονται.
Όταν κάποτε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε κάνει χειραψία με τον Ανδρέα Παπανδρέου, είχε γίνει πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες.
Χθες, στο δείπνο προς τιμήν του Κινέζου προέδρου Σι Τζιπινγκ, ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έκανε εγκάρδιες χειραψίες
με τον υπουργό ανάπτυξης, Άδωνι Γεωργιάδη.
Δεν τους πίεσε κανένας, αυθόρμητα τους βγήκε.
Όμως ο κ. Τσίπρας δεν είχε απλώς πολιτικές διαφορές με τον κ. Γεωργιάδη. Είχε αμφισβητήσει την προσωπική του εντιμότητα.
Και ο κ.Γεωργιάδης δεν είχε αμφισβητήσει τις πολιτικές επιλογές του κ. Γεωργιάδη στη novartis, τα κίνητρα του είχε αμφισβητήσει. Τον έχει κατηγορήσει ότι λέει ψέματα.
Πρακτικά για να μη ξεχνιόμαστε ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγόρησε τον Γεωργιάδη ότι τα πήρε κι ο Γεωργιάδης κατηγόρησε και κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ ότι του την έστησε, δηλαδή είπε ψέματα ενώ ήξερε ότι δεν υπήρχαν στοιχεία σε βάρος του. Η κλοπή, όπως και το ψεύδος βαρύνει προσωπικές συμπεριφορές που δεν συγχωρούνται όταν είναι για πολιτικούς λόγους.
Και χθες μιλούσαν μεταξύ τους σαν να μη συμβαίνει τίποτε.
Μπορεί βέβαια να έλεγαν και μη politically correct ανέκδοτα για Πόντιους...
Αλλά αυτό δεν δικαιολογεί ούτε την ένταση, ούτε την αγάπη, το δε ενδεχόμενο να τους παρεξηγήσει ο Κινέζος πρόεδρος δεν φαντάζει πολύ πιθανό...
Άδωνι μου, Αλέξη μου...