Για πρωινό καφέ πήγαμε στο «Μελί Μελό» απέναντι από το Ποσειδώνειο με τον πνευμονολόγο και υποψήφιο δήμαρχο Θεσσαλονίκης Δρόσο Τσαβλή, αλλά τελικά εμείς ήπιαμε φρέντο καπουτσίνο και αυτός φρέσκο χυμό πορτοκάλι. «Από μικρός έτσι θυμάμαι τον εαυτό μου. Με ένα χυμό πορτοκάλι στο χέρι», μας είπε πριν ξεκινήσουμε να ξεδιαλύνουμε το νήμα της ζωής του.
Για τις σχέσεις με τον Γεώργιο Παπανδρέου και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, για τις δικές του αναμνήσεις από τον εθνάρχη, για τη γνωριμία του με τη Νατάσσα Καραμανλή και για την επιλογή του να σπουδάσει Ιατρική («Πονεμένη ιστορία το πως προέκυψε»).
Τονίζει ότι δεν είναι «επαγγελματίας» κανενός κόμματος και όταν τον ρωτάμε για την πανδημία παραφράζει τον Σαμαράκη λέγοντας ότι «οι στέγες των σπιτιών δεν ήταν τόσο μακριά, λόγω υποχρεωτικής τήρησης αποστάσεων και εγκλεισμού, και οι καρδιές των ανθρώπων τόσο κοντά, λόγω αλληλεγγύης και αγάπης προς το συνάνθρωπο».
Χαρακτηρίζει τον Κωνσταντίνο Ζέρβα «αρκετά ανασφαλή και άβουλο», ξεκαθαρίζει ότι η ειλικρινής πρόθεσή του είναι να το πάει μέχρι το τέλος ως υποψήφιος δήμαρχος, αν και δηλώνει ότι «δεν κλείνουμε καμία πόρτα σε συνένωση δυνάμεων».
Τέλος αν είχε το μαγικό ραβδί για το καλό της Θεσσαλονίκης θα μεγάλωνε την παλιά παραλία αρκετά μέτρα προς τη θάλασσα, πεζοδρομώντας τη Λεωφόρο Νίκης «ώστε να διαμορφωθεί η ωραιότερη αστική ακτογραμμή παγκοσμίως».
Βλέπω δεν πίνετε πρωινό καφέ;
(Χαμογελάει). Ο καφές μπορεί για πολλούς να είναι το αγαπημένο πρωινό ρόφημα με το οποίο, όπως λένε, «ανοίγει το μάτι τους», αλλά εγώ πολύ σπάνια πίνω καφέ, όχι μόνο το πρωί αλλά οποιαδήποτε ώρα της μέρας. Προτιμώ ένα δροσερό φρεσκοστυμμένο χυμό πορτοκάλι το πρωί, πολλά χρόνια τώρα.
Γιατί προτιμάτε το χυμό;
Έχει βιταμίνη C που έχει αντιοξειδωτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, είναι δροσιστικός χειμώνα καλοκαίρι, με γεμίζει ενέργεια και απολαμβάνω τη μυρωδιά και τη γεύση του (γελάει). Από παιδάκι που θυμάμαι τον εαυτό μου με ένα χυμό στο χέρι ήμουν περισσότερο, παρά με ένα ποτήρι γάλα. Οπότε μπορεί να είναι και θέμα συνήθειας που αποδείχτηκε όμως πολύ ωφέλιμη.
Tα πρώτα βήματα στο ξενοδοχείο "ΞΕΝΙΑ" της Δράμας, τον Μάρτιο του 1972
-Πάμε αρκετά χρόνια πίσω. Γεννηθήκατε στη Θεσσαλονίκη το 1971, με πατέρα τον Αριστείδη Τσαβλή, υποστράτηγο της ΕΛ.ΑΣ και μητέρα τη Στέλλα Καραβασίλη, καθηγήτρια φιλόλογο. Από ποιον πήρατε πιο πολύ;
Αυτό που θυμάμαι είναι ότι ανάλογα με το ποιον από τους δύο γονείς μου εκνεύριζα, πάντα άκουγα την ίδια ατάκα: «ίδιος η μάνα σου είσαι ή ίδιος ο πατέρας σου είσαι» (γελάει). Εκεί καταλαβαίνει κανείς ότι μάλλον έχω στοιχεία και από τους δύο. Ο πατέρας μου ήταν και είναι πολύ αυστηρός με τον εαυτό του, λιτός, απίστευτα δοτικός στα παιδιά του και τρυφερός σύζυγος. Πολύ εργατικός, αεικίνητος κι εξυπηρετικός, ώστε ακόμα και σήμερα συναντώ ανθρώπους που τον θυμούνται με αγάπη για τη βοήθεια που τους προσέφερε. Η δουλειά του όμως τον έκανε πολύ καχύποπτο, με αποτέλεσμα να μην εμπιστεύεται εύκολα όλους τους ανθρώπους και να ψάχνει πάντα πίσω από αυτό που φαίνεται για να δει αν κρύβεται κάτι άλλο. Αυτό βρίσκω ίσως ως το μόνο μειονέκτημα του χαρακτήρα του, το οποίο, ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν κληρονόμησα. Πιστεύω στην έμφυτη καλοσύνη του ανθρώπου και προσπαθώ να τον εμπνεύσω για να τη βγάλει προς τα έξω. Ξέρετε, δεν ήθελε να γίνω γιατρός γιατί πίστευε ότι θα ταυτιζόμουν με τον ασθενή και θα υπέφερα μαζί του. Με προτιμούσε δικαστή ή εισαγγελέα για να αποδίδω δικαιοσύνη στους αδυνάτους και απροστάτευτους από τα ποικίλα συστήματα. Δεν τον άκουσα. Και τώρα παθαίνω αυτό που φοβόταν. Η μητέρα μου ακόμα πιο δοτική, ήρεμη δύναμη στο σπίτι, υπερπροστατευτική και πολύ καλή μαγείρισσα. Ίσως λόγω της καταγωγής της από τη Μυτιλήνη. Άνθρωπος καλλιεργημένος με αφοπλιστική ευγένεια, σχολαστική με τη μόρφωση τη δική μου και του αδελφού μου. Επέμενε απίστευτα να μας μάθει τα γραπτά ή τα λεγόμενά μας να έχουν αρχή, μέση και τέλος και να μην μπερδεύουμε τον αναγνώστη ή τον ακροατή με φλυαρίες χωρίς ουσία. Ακόμα, λοιπόν και σήμερα όταν δίνω κάποια ραδιοφωνική ή τηλεοπτική συνέντευξη η αγωνία μου είναι τι παρατηρήσεις θα μου κάνει μετά εκείνη. Και δεν μου έφτανε η μητέρα μου αλλά προστέθηκε πολύ αργότερα στην παρέα και η επίσης φιλόλογος πεθερά μου κι έτσι τώρα το χτύπημα είναι διπλό (γελάει).
Στον Άγιο Δημήτριο τον Οκτώβριο του 1976
Αληθεύει ότι οι δύο πλευρές της οικογένειάς σας είχαν σχέση με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή η μία και με τον Γεώργιο Παπανδρέου η άλλη;
Ο παππούς μου από τη μεριά της μητέρας μου είχε συνδεθεί με στενή φιλία με το Γεώργιο Παπανδρέου όταν ο τελευταίος ήταν Νομάρχης Λέσβου και υπηρετούσε στο νησί πριν γίνει Πρωθυπουργός. Έγινε από τους τοπικούς κομματάρχες της Ένωσης Κέντρου και γίνανε κουμπάροι. Η γιαγιά μου, προερχόταν από οικογένεια που υποστήριζε το Βασιλιά και δυσανασχετούσε έντονα, όπως μου είχε η ίδια εκμυστηρευτεί, κάθε φορά που ο Παπανδρέου θα τους επισκεπτόταν στο σπίτι. Ακόμα και μέχρι το τέλος της ζωής της στο άκουσμα και μόνο του ονόματος «Παπανδρέου» γινόταν έξαλλη και μάλωνε με τους γιους της που έμειναν πιστοί στην παρακαταθήκη του πατέρα τους και είναι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ μέχρι σήμερα. Η μητέρα μου δεν ασχολήθηκε ποτέ με την πολιτική και ακόμα και σήμερα είναι πολύ επιφυλακτική σε ό,τι αφορά τη δική μου συμμετοχή στα κοινά. Το μόνο που μου λέει είναι: «πρόσεχε». Από την άλλη πλευρά, η σχέση με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή είναι έμμεση. Ο νουνός μου ήταν μέλος της ασφαλείας του Εθνάρχη πολλά χρόνια και κάθε φορά που ο πρόεδρος επισκεπτόταν τη Θεσσαλονίκη με έφερνε σε επαφή μαζί του για ένα χαιρετισμό ή ένα κέρασμα στο «Κυβερνείο» ή στη Λέσχη Αξιωματικών. Στην αρχή έβλεπα τον Καραμανλή μπροστά μου αγέρωχο, σοβαρό και αγέλαστο, με τις φρυδάρες και το σμόκιν και ομολογώ πως πάγωνα. Κάθε φορά όμως γινόταν όλο και πιο οικείος, προσιτός και χαμογελαστός και στο τέλος κατάφερνα να απολαύσω το ευφυέστατο χιούμορ του και, θα μου επιτρέψετε να πω, τη σοφία του.
Υπήρχε πολιτική ισορροπία στην οικογένεια;
Ναι, φυσικά. Από τη μία μεριά μία μητέρα που κουβαλούσε μέσα της τα βιώματα από τις επισκέψεις του Παπανδρέου στο σπίτι της και όσα άκουγε ως παιδί από τις συζητήσεις που γίνονταν στο σαλόνι τους, και από την άλλη μεριά ένας πατέρας που ποτέ δεν μίλησε πολιτικά υπακούοντας στο καθήκον του ένστολου να μένει μακριά από πολιτικές και κομματικές ταυτότητες, πάρα τις όποιες καταβολές του. Ποτέ μα ποτέ στο σπίτι μας δεν έγινε πολιτική φασαρία και ποτέ οι γονείς μας δεν μας υπέδειξαν τι να ψηφίσουμε. Σχηματίσαμε πολιτική άποψη μόνοι μας διαβάζοντας όλο το φάσμα των εφημερίδων της εποχής που ο πατέρας μας φρόντιζε να φέρνει στο σπίτι. Από τον «Ελληνικό Βορρά» μέχρι καμιά φορά και το «Ριζοσπάστη»
Που ήταν το πατρικό σπίτι στη Θεσσαλονίκη;
Στην οδό Κορομηλά, μεταξύ της λεωφόρου Βασιλίσσης Όλγας και της παλιάς Ανθέων, νυν Γεωργίου Παπανδρέου. Πολύ ωραία γειτονιά.
Οικογενειακή φωτογραφία: Γενέθλια με γονείς και αδελφό το 1980
Ποιες ήταν οι πρώτες αναμνήσεις από την Θεσσαλονίκη της δεκαετίας του ‘80;
Θυμάμαι τη Θεσσαλονίκη πολύ διαφορετική από ό,τι είναι σήμερα. Και αυτή η διαφορά δεν είναι προς το καλύτερο δυστυχώς. Ίσως φταίει ότι ήμουν παιδί τότε και τα έβλεπα όλα ωραία. Θυμάμαι όμως να παίζω όλη μέρα στο Ποσειδώνιο και να μην με ψάχνει η μάνα μου ή να ανησυχεί. Θυμάμαι να φεύγω Σάββατο πρωί με μια μπάλα μπάσκετ και να μην ξέρω που θα καταλήξω να παίξω. Έφτανα με τα πόδια στο γήπεδο του Γαλαξία ή στη Μίκρα και γυρνούσα το βράδυ στο σπίτι για μπάνιο, φαγητό και ύπνο. Έπαιρνα τα πορτοκαλί λεωφορεία του ΟΑΣΘ μόνος μου από την Όλγας και έφτανα στο κέντρο χωρίς να φοβάμαι και χωρίς να κινδυνεύω. Θυμάμαι τα συνοικιακά σινεμά, το Λούνα Παρκ της Σαλαμίνας, τη ΔΕΘ που την αλωνίζαμε με τους φίλους μου συλλέγοντας ό,τι άχρηστο φυλλάδιο μπορεί κανείς να φανταστεί, τα ηλεκτρονικά στο Φαλάκρα και τις ποδηλατάδες στην παραλία που ακόμα δεν είχε αναπλαστεί. Θυμάμαι μια Θεσσαλονίκη φιλική προς τα παιδιά, με πολλές διεξόδους για παιχνίδι, διασκέδαση, ψυχαγωγία. Ό,τι δηλαδή απαιτούνταν για εκείνη την ηλικία. Δεν ήμουν σε θέση φυσικά να καταλάβω και να κρίνω την ύπαρξη ή όχι κοινωνικών δομών, περιβαλλοντολογικής πολιτικής, κυκλοφοριακού προβλήματος ή έλλειψη θέσεων πάρκινγκ. Αυτά άρχισαν να με απασχολούν πολύ αργότερα με την ενηλικίωσή μου, τον απογαλακτισμό μου από την οικογένεια και την πλήρη κοινωνικοποίησή μου. Εκεί μπόρεσα να κάνω συγκρίσεις και να κατανοήσω ότι η Θεσσαλονίκη του 1980 προχώρησε πολύ σε πολλά πράγματα, αλλά συγχρόνως και παραδόξως έμεινε πίσω σε πολλά άλλα.
Με συμμαθητές του μετά τη μαθητική παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, μπροστά στη ΧΑΝΘ το 1985
Πήγατε δημοτικό στο 87ο, γυμνάσιο στο 1ο Πειραματικό και Λύκειο στο 8ο Γενικό. Τι νοσταλγείτε από εκείνα τα χρόνια;
Δημόσια σχολεία και τα τρία. Δάσκαλοι και καθηγητές εξαιρετικοί. Μας μάθανε γράμματα και τρόπους. Συμπληρώσανε στο ακέραιο τις ελλείψεις που πιθανώς είχαν πολλοί γονείς. Τους νοσταλγώ. Νοσταλγώ τους συμμαθητές μου και όσα έζησα μαζί τους. Νοσταλγώ τις σχολικές εκδρομές και τις πλάκες. Πρέπει να σας πω ότι με πολλούς από τους συμμαθητές μου ξεκινήσαμε από το Δημοτικό και τελειώσαμε μαζί το Λύκειο και με κάποιους συνεχίσαμε μαζί και στο Πανεπιστήμιο. Μιλάμε για σχέσεις ζωής που δεν χάλασαν ακόμα και αντέχουν. Δεν ξέρω αν τα παιδιά σήμερα κάνουν τόσο δυνατές φιλικές σχέσεις. Δεν ξέρω αν νιώθουν τους φίλους τους ως οικογένεια, όπως κάναμε εμείς τότε.
Πολιτική υπήρχε στα ενδιαφέροντα;
Ασφαλώς και υπήρχε. Η ενασχόλησή μου με τα κοινά ήταν στις προτεραιότητές μου από την αρχή της κοινωνικοποίησής μου μέχρι και σήμερα που μιλάμε. Μην με ρωτήσετε γιατί. Δεν έχω απάντηση (χαμογελάει). Πάντα αισθανόμουν ότι έπρεπε να έχω λόγο για αυτό που συμβαίνει γύρω μου και δεν ανεχόμουν ποτέ να συμβαίνει κάτι για μένα χωρίς εμένα.
Με 1.94 ύψος θα παίζατε σίγουρα μπάσκετ, έτσι;
(Γελάει). Ναι, έπαιζα πάντα και στο σχολείο και τα Σαββατοκύριακα στο Ποσειδώνιο κυρίως με άλλα παιδιά που τυχαία βρισκόμασταν εκεί και παίζαμε ασταμάτητα μέχρι τελικής πτώσεως. Ποτέ δεν έπαιξα σε οργανωμένη ομάδα όμως.
Στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο κατά την πανδημία (Νοέμβριος 2021)
Πως προέκυψε η Ιατρική ως επαγγελματική επιλογή;
Είναι πονεμένη ιστορία. Από παιδί μου μπήκε η ιδέα του γιατρού γιατί έβλεπα συνέχεια από κοντά το αποτέλεσμα της παρέμβασής του. Στη γειτονιά μου υπήρχε μια μοναχική γριούλα που τη φρόντιζαν οι περίοικοι. Δέθηκα πολύ μαζί της γιατί μπαινόβγαινα στο σπίτι της με τη μητέρα μου, της έκανα τα ψώνια, μου έλεγε ιστορίες και την αισθανόμουν δικό μου πια άνθρωπο. Όταν λοιπόν αρρώσταινε και ήταν χάλια, ερχόταν ο γιατρός την εξέταζε, της έδινε μια αγωγή και τη θεράπευε. Ξαφνικά έβλεπα μπροστά μου το ιατρικό «θαύμα». Ένας αγαπημένος άνθρωπος που υπέφερε, γινόταν καλά μετά την παρέμβαση του γιατρού. Γρήγορα αποφάσισα ότι αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου και το κατάφερα, παρά όπως σας είπα τις αντιρρήσεις του πατέρα μου αρχικά.
Ήταν η μόνη σας επαγγελματική προτίμηση ή υπήρχε και κάτι άλλο;
Με τα χρόνια και επηρεασμένος από ταινίες που έβλεπα ή βιβλία που διάβαζα, άρχισε να μπαίνει στο μυαλό μου η ιδέα να γίνω διπλωμάτης. Να ταξιδεύω και να ζω στο εξωτερικό. Γρήγορα όμως μου πέρασε και ο παιδικός μου έρωτας για την Ιατρική επικράτησε. Αργότερα στη ζωή μου γνωρίζοντας αρκετούς διπλωμάτες και βλέποντας πώς ζουν κι εργάζονται, ομολογώ ότι για εμένα δεν ήταν αυτή η δουλειά.
Σε αποστολή με τους Γιατρούς του Κόσμου στους πυρόπληκτους της Βόρειας Κέρκυρας τον φετινό Ιούλιο
Ζήσατε τη δεκαετία του 90 την απαξίωση του φοιτητικού κινήματος. Πως αξιολογείτε γενικά τον φοιτητικό συνδικαλισμό;
Οι φοιτητικές διεκδικήσεις δεν με έβρισκαν πάντα αλληλέγγυο όταν ήμουν στο Πανεπιστήμιο τη δεκαετία του 90. Εάν διαφωνούσα με το λόγο ή τον τρόπο μιας διαμαρτυρίας το εξέφραζα και αποχωρούσα. Εάν όμως πίστευα στη συγκεκριμένη διεκδίκηση, αγωνιζόμουν στο πλευρό όλων όσων το προσπαθούσαν. Το φοιτητικό κίνημα απαξιώθηκε όχι από το σύνολο των φοιτητών, αλλά από μια μερίδα που θεωρούσαν ότι το Δημόσιο Πανεπιστήμιο είναι φέουδό τους και μπορεί ανά πάσα στιγμή να διακόπτει τη λειτουργία του ή να βανδαλίζεται. Με τον τρόπο αυτό απογοητεύθηκαν και απομακρύνθηκαν όλα τα υγιή στοιχεία που θα μπορούσαν να πραγματικά να βοηθήσουν στον εκσυγχρονισμό τόσο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης όσο και του φοιτητικού συνδικαλισμού. Δυστυχώς, λοιπόν, ο τελευταίος σήμερα νοσεί βαριά και νομίζω ότι βαίνει προς το τέλος του. Όχι γιατί λύθηκαν τα προβλήματα που απασχολούν διαχρονικά τους φοιτητές, αλλά διότι οι εκπρόσωποί τους καταναλώνουν τις δυνάμεις τους στο να παίζουν παιχνίδια πολιτικά και παιχνίδια εξουσίας, που δεν συνάδουν ούτε με την ηλικία, ούτε με τις ικανότητές, αλλά και ούτε με τις ανάγκες των Πανεπιστημίων μας.
Στο Αμφιθέατρο της Ιατρικής Σχολής ΑΠΘ, με φοιτητές, φέτος τον Φεβρουάριο
ΝΔ γιατί;
Θεωρώ ότι η πολιτική την οποία εφαρμόζει, καλύπτει ένα ευρύτατο φάσμα αναγκών της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Χωρίς ακρότητες, με σύνεση, πρόγραμμα και όραμα προσπαθεί στη δύσκολη παρούσα φάση να δώσει λύσεις στα προβλήματα που μας απασχολούν. Ο φιλελεύθερος χώρος εκπροσωπείται με τον καλύτερο τρόπο από τη ΝΔ. Παρόλα αυτά, δεν διακατέχομαι από κομματικό φανατισμό, δεν είμαι «επαγγελματίας» κανενός κόμματος και δεν διστάζω να έρχομαι σε σύγκρουση όταν θεωρώ ότι παραβιάζονται βασικές αρχές μου.
Αγαπημένος πρόεδρος του κόμματος ποιος είναι;
Όλοι όσοι διετέλεσαν πρόεδροι έκαναν για την παράταξη της ΝΔ και τη χώρα ό,τι καλύτερο μπόρεσαν ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούσαν επί των ημερών τους. Πιστεύω ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, δεδομένης της πολύ δύσκολης παγκόσμιας κατάστασης, είναι τη χρονική αυτή στιγμή ο πιο κατάλληλος που θα μπορούσε να έχει στο τιμόνι της η Ελλάδα και η παράταξη.
Είχατε σχέσεις και με τη Νατάσσα Καραμανλή, τη σύζυγό του πρώην πρωθυπουργού. Πως δημιουργήθηκαν;
Με την κ. Καραμανλή γνωριστήκαμε στο Εργαστήριο Φυσιολογίας της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ, όπου εκπονούσαμε συγχρόνως τη διδακτορική μας διατριβή. Συνεργαστήκαμε σε αρκετά πειράματα και αναπτύξαμε αμοιβαία συμπάθεια και εκτίμηση. Είναι ένας χαρισματικός άνθρωπος, ευαίσθητος και μαχητής. Έχω καιρό να τη δω, αλλά μαθαίνω πως πάει εξαιρετικά ως χειρουργός μαστού στην Αθήνα και χαίρομαι πολύ.
Η πνευμονολογία ως ειδικότητα πως προέκυψε;
(Χαμογελάει). Το μάθημα της Πνευμονολογίας μου κέντρισε το ενδιαφέρον από φοιτητή ακόμα. Είχα εμπνευσμένους καθηγητές που με δίδαξαν τα μυστικά της αναπνοής. Το αναπνευστικό σύστημα είναι πολύπλοκο, με πολύ ενδιαφέρουσα παθοφυσιολογία και με μεγάλη ζωτική σημασία. Δεν μπορούσε, λοιπόν η Πνευμονολογία να με αφήσει αδιάφορο όταν ήρθε η ώρα να διαλέξω ειδικότητα που έμελε να γίνει η καριέρα στη ζωή μου.
Κατά την ανακήρυξή σε διδάκτορα της Ιατρικής Σχολής ΑΠΘ τον Ιούλιο του 2010
Ειδικευθήκατε στο αλλεργικό βρογχικό άσθμα και στην απευαισθητοποίηση-ανοσοθεραπεία πνευμονικών αλλεργικών νόσων. Είναι οι αρρώστιες της εποχής;
Εξειδικεύθηκα στο αλλεργικό άσθμα και τις αλλεργικές πνευμονικές νόσους στη Μασσαλία της Γαλλίας, διότι η εμπειρία και η γνώση πάνω σε αυτή τη νοσολογία είναι πλούσιες. Το κλίμα είναι σχεδόν το ίδιο με τη Θεσσαλονίκη, όπως και τα αεριοαλλεργιογόνα. Δεν θεωρώ ότι είναι οι αρρώστιες της εποχής, διότι έχουν μακρά ιστορία τόσο στη διάγνωση όσο και στη θεραπεία τους. Άλλες είναι οι σοβαρές αρρώστιες της εποχής και αναφέρομαι στη Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια και τον καρκίνο του πνεύμονα.
Πως είναι να διατηρείτε δύο ιδιωτικά ιατρεία σε Θεσσαλονίκη και Γιαννιτσά;
Πολύ δύσκολο. Παλιότερα πηγαινοερχόμουν καθημερινά στα Γιαννιτσά, αλλά αναγκάστηκα λόγω των υποχρεώσεων που είχα ως Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου αρχικά και αργότερα ως απλός δημοτικός σύμβουλος να περιορίσω το πηγαινέλα. Το ιατρείο της Θεσσαλονίκης λειτουργεί κανονικά, με πολύ κόσμο που ανησυχεί τώρα ότι όταν εκλεγώ Δήμαρχος θα πάψω να τους φροντίζω. Τους διαβεβαιώνω, λοιπόν, ότι δεν θα τους αφήσω αφρόντιστους (χαμογελάει).
Πως βιώσατε την πανδημία;
Κουράστηκα πολύ. Και ως γιατρός και ως αυτοδιοικητικός. Και ψυχικά και σωματικά. Θρήνησα φίλους, γείτονες, συνεργάτες, εργαζόμενους στο δήμο. Φρόντισα ασθενείς και τις οικογένειές τους. Πολύ δύσκολη, πρωτόγνωρη κατάσταση, πολλή θλίψη, αγωνία και θάνατος. Ευτυχώς έφυγε.
Τελικά τα πήγαμε καλά ως χώρα;
Θεωρώ ότι τα αντανακλαστικά μας λειτούργησαν πολύ γρήγορα. Και σε επίπεδο πολιτείας και σε επίπεδο πολίτη. Οι Έλληνες συμμορφώθηκαν με τις οδηγίες του κράτους και ίσως για πρώτη φορά στη ιστορία μας βρεθήκαμε τόσο ενωμένοι απέναντι στην κοινή απειλή. Αν μελετήσει κανείς τα νούμερα θα δει ότι η Ελλάδα πολύ γρήγορα αντέδρασε και πήρε μαζικά προληπτικά μέτρα γεγονός που περιόρισε στο μέτρο του δυνατού την εξάπλωση του ιού.
Τι μένει από την πανδημία για το αύριο;
Μεγάλη εμπειρία για την πολιτεία και μεγάλο μάθημα αλληλεγγύης για τους πολίτες. Τώρα πήραμε το μάθημά μας και γνωρίζουμε ως κρατικός μηχανισμός τι πρέπει να κάνουμε σε περίπτωση που βρεθούμε σε παρόμοιο κίνδυνο, αλλά και ως πολίτες μάθαμε τι θα πει αλληλεγγύη και προσφορά. Θα μου επιτρέψετε να αντιστρέψω τη ρύση του Αντώνη Σαμαράκη, που είπε ότι «ποτέ πριν οι στέγες των σπιτιών δεν ήταν τόσο κοντά και οι καρδιές των ανθρώπων τόσο μακριά» και να πω ότι η πανδημία έφερε το αντίθετο αποτέλεσμα. Δηλαδή ότι «ποτέ οι στέγες των σπιτιών δεν ήταν τόσο μακριά, λόγω υποχρεωτικής τήρησης αποστάσεων και εγκλεισμού, και οι καρδιές των ανθρώπων τόσο κοντά, λόγω αλληλεγγύης και αγάπης προς το συνάνθρωπο».
Τι χρειάζεται η υγεία σήμερα πάνω από όλα στη χώρα μας;
Χρειάζεται εκσυγχρονισμό δομών κι εγκαταστάσεων και ενίσχυση του ανθρώπινου δυναμικού που μοχθεί αδιάκοπα στα νοσοκομεία και τις άλλες δομές Υγείας. Δεν μπορεί στην Ελλάδα του 2023 να μην είναι στελεχωμένα τα νοσοκομεία μας με τον απαραίτητο αριθμό ιατρών και νοσηλευτών ή να υπάρχουν απομακρυσμένα Κέντρα Υγείας χωρίς τον απαραίτητο εξοπλισμό. Είναι ντροπή για τη χώρα μας. Είναι ντροπή για το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Είναι ντροπή για όσους αναλαμβάνουν κατά καιρούς να το εξυγιάνουν και δεν το κατάφεραν ακόμα.
Ποια θα ήταν η συμβουλή σας στον νέο υπουργό Υγείας Μιχάλη Χρυσοχοΐδη;
Να κοιτάξει με ειλικρινές ενδιαφέρον τους εξουθενωμένους επαγγελματίες υγείας των δημοσίων ιδρυμάτων, να φροντίσει να απορροφήσει όποιο ευρωπαϊκό πρόγραμμα ενίσχυσης της δημόσιας υγείας μπορεί, να κάνει προσλήψεις προσωπικού σε όλες τις θέσεις, να διευκολύνει τους ανασφάλιστους συμπολίτες μας στην πρόσβασή τους και σε ιδιώτες ιατρούς και να μην ανεχτεί διακρίσεις μεταξύ εμβολιασμένων και ανεμβολίαστων υγειονομικών. Η πανδημία πέρασε, αφήνουμε πίσω τις διαφορές, εκμεταλλευόμαστε την εξειδίκευση και την εμπειρία όλων των επαγγελματιών υγείας και κοιτάμε μπροστά. Και τέλος να φροντίσει με κίνητρα να κρατήσει στη χώρα μας τους νέους γιατρούς που φεύγουν στο εξωτερικό και δεν γυρνούν ποτέ πίσω.
Πολύγλωσσος διαβάζω. Μιλάτε Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά και Τουρκικά. Γιατί;
(Χαμογελάει). Σας θυμίζω την επιθυμία μου κάποτε να γίνω διπλωμάτης, οπότε η εκμάθηση ξένων γλωσσών γι’ αυτό το σκοπό σε συνδυασμό με μία ανεξήγητη έμφυτη ικανότητα να μαθαίνω γρήγορα κι εύκολα μια ξένη γλώσσα, οδήγησε σε αυτήν την πολυγλωσσία σε άριστο επίπεδο. Μακάρι να είχα χρόνο και μυαλό πια να μάθω κι άλλες. Οι ξένες γλώσσες εκτός από διασκέδαση για μένα είναι και χαλάρωση και μόρφωση.
Που θα ζούσατε πιο άνετα;
Δεν αλλάζω τη Θεσσαλονίκη με καμία άλλη πόλη στον κόσμο και σας βεβαιώνω ότι έχω επισκεφθεί πάρα πολλές. Η θέση, η ιστορία και η στόφα των Θεσσαλονικιών ως σύνολο είναι ανυπέρβλητα. Είναι κρίμα να μην μπορούμε να αξιοποιήσουμε αυτά τα εξαιρετικά χαρακτηριστικά προς όφελος όλων των κατοίκων. Οι τοπικοί άρχοντες που δεν τα αντιλαμβάνονται μάλλον πρέπει να μετοικήσουν σε άλλη πόλη. Παρόλα αυτά κάποια στιγμή θα ήθελα να ζήσω και κάπου που δεν θα χτυπούσε το κινητό 24 ώρες το 24ωρο, 7 ημέρες την εβδομάδα. Φαίνεται ίσως για κάποιους αστείο, αλλά σας διαβεβαιώνω ότι θα έδινα πολλά για να μπορέσω να το ζήσω. Ένας γιατρός δύσκολα απολαμβάνει διακοπές και στερείται οικογενειακές στιγμές, οπότε την άνεση της διαβίωσης θα την έβρισκα σε ένα τέτοιο μέρος που θα ξέφευγα από τον πολιτισμό και τα επιτεύγματά του, όσο κι αν αυτό είναι οξύμωρο.
Στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, στο περίπτερο Δήμου Θεσσαλονίκης τον Σεπτέμβριο του 2022
Γιατί ασχοληθήκατε με τα κοινά κατεβαίνοντας για πρώτη φορά το 2002 ως διαμερισματικός σύμβουλος;
Όλα ξεκίνησαν σαν αστείο πριν από 20 χρόνια περίπου. Δέχτηκα να συμπληρωθεί το όνομά μου στο κενό που υπήρχε σε ένα ψηφοδέλτιο υποψήφιας δημοτικής παράταξης και μετά αναγκαστικά έτρεξα πολύ για να εκλεγώ, διότι ντρεπόμουν να βγουν τα αποτελέσματα και να έχω πάρει μόνο … 5 σταυρούς. Έτσι, κατέλαβα την θέση του 1ου αναπληρωματικού και ήμουν πανευτυχής, διότι ο αγώνας μου είχε αποτέλεσμα και με έφερε πολύ ψηλά παρά το ότι ήμουν πρωτοεμφανιζόμενος στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Από εκεί και πέρα όλα πήραν το δρόμο τους.
Γιατί το 2019 επιλέξατε τον συνδυασμό του Κωνσταντίνου Ζέρβα;
Πιστεύω βαθιά ότι τα κόμματα δεν πρέπει να έχουν σχέση με την τοπική αυτοδιοίκηση. Μετά από τόσα χρόνια σε θέσεις κοινοτικού συμβούλου κατάλαβα ότι τα κόμματα μόνο ζημιά κάνουν όταν ανακατεύονται. Δημιουργούν αντιπαλότητα, καθυστερούν τις αποφάσεις, έρχονται σε σύγκρουση με τοπικά συμφέροντα, χρεώνουν τους Δήμους και τελικά εκθέτουν τις δημοτικές αρχές στους δημότες. Το 2019, λοιπόν, αποφάσισα να ενταχθώ σε ένα ανεξάρτητο, όπως φαινόταν τότε, ψηφοδέλτιο και να αγωνιστώ για αυτά που πίστευα μακριά από κομματικές δεσμεύσεις και βαρίδια. Δεν ήταν εύκολο. Πάλεψα έξω από το φυσικό μου περιβάλλον, έπεισα ανθρώπους να με ακολουθήσουν και να στηρίξουν Ζέρβα χωρίς να τον ξέρουν προσωπικά. Πολλοί δεν μπήκαν στον κόπο καν να τον μελετήσουν, αλλά απλώς τον στήριξαν διότι είχαν εμπιστοσύνη στη δική μου επιλογή. Προσωπικά, είχα πιστέψει στο σχέδιο που πρότεινε για την πόλη, στις ιδέες και το όραμα που είχε αναπτύξει προεκλογικά στους δημότες αλλά και σε όλους εμάς τους υποψηφίους του συνδυασμού του τότε.
Πρώτος σε σταυρούς δημοτικός σύμβουλος και πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου: Πως ήταν η εμπειρία να είστε 18 μήνες πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου;
Το αποτέλεσμα των εκλογών του 2019 για μένα προσωπικά ήταν ένας θρίαμβος. Πρώτη φορά «κατέβαινα» υποψήφιος στον κεντρικό Δήμο, με μία ανεξάρτητη μικρή παράταξη και ήρθα πρώτος σε σταυρούς. Τη θέση του Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου μου την πρότεινε ο Δήμαρχος, την αποδέχτηκα με χαρά και στη συνέχεια ενέκρινε το διορισμό μου το Σώμα του Δημοτικού Συμβουλίου σε ποσοστό 100%. Πολύ μεγάλο σχολείο το Δημοτικό Συμβούλιο και το προεδριλίκι. Δεν είχα να αντιμετωπίσω μόνο τους 12 αρχηγούς των παρατάξεων της αντιπολίτευσης οι οποίοι θεωρούσαν de facto ότι έπρεπε να μου επιτίθενται, διότι ήμουν άνθρωπος του Δημάρχου, αλλά και τους ίδιους τους ανθρώπους του Δημάρχου, οι οποίοι θεωρούσαν ότι δεν προστάτευα το Δήμαρχο και έδινα «αέρα» στην αντιπολίτευση. Και οι δύο μεριές λοιπόν με βλέπανε εχθρικά μέχρι που η αντιπολίτευση είδε και κατανόησε ότι ήμουν άνθρωπος του διαλόγου, της υπομονής, δημοκρατικός και ευγενικός και στο τέλος χτίσαμε μια σχέση εμπιστοσύνης. Η μεριά του Δημάρχου, η δική μου μεριά δηλαδή, συνέχισε τον ανελέητο πόλεμο εντός κι εκτός της αίθουσας του Δημοτικού Συμβουλίου για ακατανόητους για μένα, τότε, λόγους. Αργότερα αντιλήφθηκα ότι ο καθένας μέσα στη διοίκηση Ζέρβα είχε στήσει το δικό του μαγαζάκι, το έπαιζε παράγοντας, ξεχνούσε πως πρόδωσε τη δική του παράταξη και τους ψηφοφόρους του και αυτομόλησε στην παράταξη Ζέρβα για να βρει μια καρεκλίτσα να καθίσει. Μία καρεκλίτσα αναπαυτική και αμοιβόμενη. Εξέφραζα τη γνώμη μου για μικρά και μεγάλα ζητήματα πάντα κεκλεισμένων των θυρών και ποτέ δημοσίως για να μη δημιουργηθεί η εντύπωση ότι σαμποτάρω το Δήμαρχο ή θέτω σε κίνδυνο την πολύ ισχνή πλειοψηφία της διοίκησης. Ποτέ δεν εκτιμήθηκαν από τη διοίκηση οι μόνιμες και φιλότιμες προσπάθειες που κατέβαλα να γίνονται οι συνεδριάσεις σε ήρεμο και πολιτισμένο κλίμα, διότι η ίδια ήταν τελικά παλαιοκομματική και ανώριμη να λειτουργήσει κάτω από συνθήκες απλής αναλογικής. Οι 18 μήνες λοιπόν στην προεδρεία του Δημοτικού Συμβουλίου ήταν μήνες έντασης, προσωπικής ψυχικής φθοράς και κούρασης, όμως μπορώ να λέω σήμερα ότι ήταν μήνες δημοκρατικής λειτουργίας του Δημοτικού Συμβουλίου, όπου ακούγονταν όλες οι φωνές, όπως δικαιούνται από το Σύνταγμα και τους νόμους.
Στο Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης
Γιατί στράβωσε η σχέση σας με τον δήμαρχο;
Ο Δήμαρχος τολμώ να πω ότι είναι αρκετά ανασφαλής και άβουλος. Συμβουλεύεται ανθρώπους που τον παρασύρουν σε καταστροφικές για τον ίδιο και την πόλη αποφάσεις, ενώ συγχρόνως αποκομίζουν ίδιον όφελος. Ο συνδυασμός της ιδιοσυγκρασίας του Δημάρχου και της πολύ κακής επιλογής ανθρώπων που τον πλαισιώνουν είχαν ως αποτέλεσμα την κήρυξη του πολέμου εναντίον μου. Ενός πολέμου που βίωσα από την αρχή της θητείας μου μέχρι το τέλος με ξεκαρδιστικά γεγονότα συμπεριφοράς προς το πρόσωπο μου που δεν ταιριάζουν σε δημάρχους και μάλιστα της Θεσσαλονίκης.
Θεωρείτε ότι σας αδίκησε στην υπόθεσή με τα εμβόλια;
Η υπόθεση με τα εμβόλια κατασκευάστηκε εξ’ ολοκλήρου από το Δήμαρχο και το περιβάλλον του προκειμένου να με αποβάλουν από τη δημοτική ομάδα και να εκπέσω του αξιώματος του Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου. Μετά από τόσο πια καιρό μπορώ να πω και δημοσίως ότι ο Δήμαρχος, γνωστός για τη φιλαρέσκεια και τη στενή του σχέση με το φωτογραφικό φακό, πανικοβλήθηκε από την τεράστια προβολή μου από τα ΜΜΕ στη διάρκεια της πανδημίας και φοβήθηκε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα έδινε σ’ εμένα το χρίσμα στις εκλογές του 2023. Ειδικά μετά από τη στενή συνεργασία που είχα με το Υπουργείο Υγείας και τον ΕΟΔΥ κατά την πανδημία, την αποδοχή του κόσμου και τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που έκανα να βοηθήσω συμπολίτες μου ή και εργαζομένους του Δήμου, έγινα πολύ επικίνδυνος στα μάτια του και απειλούσα τη δική του πολιτική εξέλιξη. Η λύση ήταν μία και την είχε προτείνει πολλά χρόνια πριν ο ίδιος ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, που είπε: «αν δεν έχεις κάτι εναντίον του αντιπάλου σου, κατασκεύασε το». Ποτέ δεν με κάλεσε η αρχή διαφάνειας, ποτέ δεν κάλεσε ο εισαγγελέας εμένα ή κάποιον άλλον από τους γιατρούς που επιβλέπαμε τους εμβολιασμούς να απολογηθούμε για οτιδήποτε. Η υπόθεση μπήκε στο αρχείο και ετοιμάζω όπως δικαιούμαι και οφείλω τις ανάλογες αγωγές σε όλους όσους ενεπλάκησαν στη ρίψη λάσπης και τη συκοφάντησή μου. Οπότε δεν μιλάμε για απλή αδικία από τη μεριά του Δημάρχου αλλά για ένα ολοκληρωμένο σχέδιο πολιτικής, ηθικής, κοινωνικής αλλά και οικονομικής εξόντωσής μου από τον κ. Ζέρβα. Να είναι καλά και να κοιμάται ήσυχος ότι εγώ δεν θα τον χτυπήσω ποτέ κάτω από τη μέση, αλλά μόνο με όποιο μέσο μου παρέχει ο νόμος.
Τι δεν έκανε καλά 4 χρόνια ο δήμαρχος Κωνσταντίνος Ζέρβας;
Από που να αρχίσω και που να τελειώσω; Να πω καλύτερα τι έκανε καλά που είναι πολύ λιγότερα; Ο δήμαρχος πρώτα από όλα συνέθεσε μια ευκαιριακή ομάδα από δημοτικούς συμβούλους που ξεπούλησαν τις παρατάξεις και τους ψηφοφόρους τους και ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση Ζέρβα να αναλάβουν θέσεις διοίκησης ..με το αζημίωτο. Η αδιαφορία του Δημάρχου για τα προβλήματα της πόλης, η άγνοια της κατάστασης την οποία παραλάμβανε, παρά το γεγονός ότι ήταν τόσα χρόνια αντιδήμαρχος, η εμμονή του να διακόψει οτιδήποτε είχε ξεκινήσει η διοίκηση Μπουτάρη, η έλλειψη ικανοτήτων συντονισμού μιας ετερογενούς ομάδας, η αδυναμία να απορροφήσει ευρωπαϊκά προγράμματα και πόρους από την κυβέρνηση, η αγάπη του για τις μακέτες και τα οράματα χωρίς περιεχόμενο, η λατρεία του στο θεσμό των απευθείας αναθέσεων και μάλιστα σε επιχειρηματίες των Αθηνών, η προσπάθειά του να παρουσιάζει κάθε τι κυβερνητικό ως δικό του, η αγορά των λεωφορείων από τη Λειψία, που χρέωσε το Θεσσαλονικιό και φόρτωσε προβλήματα στον ήδη πάσχοντα ΟΑΣΘ παρά ανακούφισε την πόλη κατά τη διάρκεια της πανδημίας, η μετατροπή της πόλης μας σε ένα χαώδη τόπο με το τέρας του κυκλοφοριακού να πνίγει δημότες και τουρίστες και τα τραπεζοκαθίσματα να ..έχουν απλωθεί ως απέναντι στις ακτές της Πιερίας, ο εξευτελισμός της μνήμης των Εβραίων της πόλης μας με τη μετατροπή της πλατείας Ελευθερίας σε πάρκινκ, η παρακμή της πλατείας Διοικητηρίου και η μετατροπή της Πλατείας Αριστοτέλους σε αφρικανική πλατεία, όπως έχει δρομολογηθεί, είναι μερικά από τα πολλά που θεωρώ ότι δεν έκανε καλά ο κ. Ζέρβας.
Τι θα κάνατε διαφορετικά αν ήσασταν εσείς δήμαρχος;
Έχει διαφορά τι θα έκανα αν ήμουν Δήμαρχος στη θέση του κ. Ζέρβα και τι θα κάνω αν εκλεγώ Δήμαρχος τον Οκτώβριο. Στην πρώτη περίπτωση η απάντηση είναι απλή. Δεν θα έκανα τίποτα από όσα ανέφερα και καταλόγισα στο Δήμαρχο παραπάνω. Η διοίκηση πρέπει να έχει συνέχεια και δεν ακυρώνεις ποτέ κάτι που ξεκίνησε από τους προηγούμενους. Το βελτιώνεις, το τροποποιείς, το αλλάζεις λίγο αν δεν ταιριάζει στην αισθητική της διοίκησής σου αλλά δεν το καταργείς. Δίνεις δουλειά στους Θεσσαλονικείς και όχι απευθείας αναθέσεις και χρήματα συνέχεια σε επιχειρηματίες εκτός πόλης. Εφαρμόζεις τις κανονιστικές, τους νόμους και τις αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου απαρέγκλιτα. Η τήρηση της νομιμότητας και η φροντίδα για τα αυτονόητα και όχι τα φαραωνικά και άπιαστα, θα είναι πρωταρχικό μέλημά μου για να επανέλθει η πόλη στην κανονικότητα που της στέρησε η νυν διοίκηση.
Πάντως τον στηρίζει η ΝΔ: Δε σας προβληματίζει αυτό; Εσείς είστε μέλος του κόμματος.
Η ΝΔ δυστυχώς επέλεξε να στηρίξει κάποιον που έχει βλάψει τη Θεσσαλονίκη και την έχει καταδικάσει σε προϊούσα παρακμή. Οι Θεσσαλονικείς έχουν αποδείξει ότι όταν πάνε να ψηφίσουν Δήμαρχο δεν μπαίνουν σε κομματικά καλούπια. Το ότι είμαι μέλος της ΝΔ δεν σημαίνει ότι περίμενα, ήλπιζα, αγωνιούσα ή επεδίωκα το χρίσμα όπως έκανε ο κ. Ζέρβας που δεν ανήκει στην παράταξη, δεν προέρχεται από τους κόλπους της, την πολέμησε άγρια στις δημοτικές εκλογές της προηγούμενης δεκαετίας και τώρα εμφανίζεται πιο Νεοδημοκράτης και από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό. Είναι αστείο νομίζω.
Γιατί δε τα βρίσκετε με τους άλλους δύο υποψήφιους δημάρχους, τον Γιώργο Ορφανό και τον Σάκη Τζακόπουλο από τον χώρο της κεντροδεξιάς για να διεκδικήσετε τη νίκη τον Οκτώβριο; Έγιναν και σχετικές συναντήσεις.
Εδώ και πολλούς μήνες έχω συμμετάσχει σε συναντήσεις με στόχο να βρεθεί κοινή συνισταμένη για μια ενωτική κάθοδο στις εκλογές. Δυστυχώς, αλλά έως σήμερα δεν έχει βρεθεί τρόπος να υποταχθεί το «εγώ» στο «εμείς». Επικεντρώνω στο ποια θα είναι η καλύτερη «γιατρειά» για την πόλη και όχι ποιος θα κάθεται στον δημαρχιακό θώκο. Γνωρίζετε ότι ανακοίνωσα την υποψηφιότητά μου, τους πρώτους υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους και τις πρώτες προτάσεις μου νωρίτερα από τον κ. Ορφανό και τον κ. Τζακόπουλο. Προχωράμε λοιπόν μπροστά, αν και δεν κλείνουμε καμία πόρτα σε συνένωση δυνάμεων.
Θα πάτε μέχρι το τέλος ως υποψήφιος δήμαρχος Θεσσαλονίκης;
Αυτή είναι η ειλικρινής πρόθεσή μου.
Πως βλέπετε τη διακυβέρνηση της χώρας από τον Κυριάκο Μητσοτάκη;
Έχει αξιόλογα χαρακτηριστικά τα οποία εκτίμησε ο ελληνικός λαός, επιλέγοντας τον για μια δεύτερη θητεία. Εργατικότητα, συνέπεια, αποτέλεσμα και αταλάντευτη πορεία στα εθνικά θέματα, μαζί με υψηλή κοινωνική ευαισθησία. Και φυσικά αναγνώριση των λαθών συνοδευόμενη από ειλικρινή προσπάθεια διόρθωσης τους.
Η σχέση σας μαζί του;
Εγκάρδια και χαμογελαστή, όταν συναντηθήκαμε (χαμογελάει).
Τι πρέπει να προσέξει στη δεύτερη θητεία η ΝΔ;
Η ψευδαίσθηση ότι τα ξέρω όλα, η χαλάρωση του αδιαμφισβήτητου νικητή που μπορεί να προκαλεί σε ορισμένους τάσεις αλαζονείας είναι ίσως τα σημαντικότερα ζητούμενα.
Με τι χαλαρώνετε σήμερα;
Με ένα βιβλίο, κλασσική μουσική και λίγο καλό κόκκινο κρασί. Σίγουρα όχι με καφέ πάντως.
Η οικογένεια Τσαβλή σε πλήρη σύνθεση τον φετινό Ιούλιο
Παντρεμένος με την Παιδίατρο Άννα Τζουμάκα και πατέρας 3 παιδιών. Πως τα προλαβαίνετε;
Όταν υπάρχει αγάπη και κατανόηση από όλες τις πλευρές όλα είναι δυνατά. Εργάζομαι πολλές ώρες την ημέρα στα ιατρεία και στο Πανεπιστήμιο και τρέχω και για τις εκλογές. Αν δεν υπήρχε η στήριξη και η αγάπη της γυναίκας και των παιδιών μου δεν νομίζω να κατάφερνα τίποτα από όλα όσα έχω καταφέρει ως τώρα.
Ελεύθερος χρόνος υπάρχει;
Άφθονος (γελάει). Για τους άλλους, όχι για εμένα.
Χόμπι;
Ταξιδεύω ασταμάτητα και ακούραστα. Αναζωογονούμαι από την αλλαγή των παραστάσεων, τις εναλλαγές των χρωμάτων, των ήχων και των αρωμάτων. Έρχομαι σε επαφή με πολύ κόσμο και αυτό με ξεκουράζει όσο και να ακούγεται παράδοξο.
Αγαπημένο τραγούδι;
Το «Post Love» της Πρωτοψάλτη.
Αγαπημένη ομάδα;
Με τις ομάδες έχω μια περίεργη σχέση. Δεν θα σας πω ΠΑΟΚ, ΑΡΗΣ ή ΗΡΑΚΛΗΣ ξεχωριστά. Στηρίζω όποια ομάδα της πόλης μας μάχεται σε άλλο ελληνικό ή ξένο γήπεδο και κρατώ ουδέτερη στάση στα μεταξύ τους παιχνίδια. Έχω πάει στη Γενεύη για να στηρίξω τον ΠΑΟΚ σε πανευρωπαϊκό κύπελλο μπάσκετ, στο Τελ Αβίβ για να βρεθώ κοντά στον ΆΡΗ απέναντι στη Μακάμπι κι έχω πάει σε αγώνες του Ηρακλή στο Καυτατζόγλειο για να τον υποστηρίξω όταν έπεφτε στη Β’ Εθνική κατηγορία. Αγαπώ τις ομάδες της Θεσσαλονίκης, δεν φανατίζομαι ως άνθρωπος ποτέ και δεν χαρακτηρίζουν ποτέ τις κινήσεις και τις αποφάσεις μου κίνητρα οπαδικά αλλά μόνο φίλαθλα. Όσοι με ξέρουν από μικρό μπορούν να βεβαιώσουν ότι η σχέση μου με τις ομάδες είναι αυτή που σας περιέγραψα και δεν υπεκφεύγω να σας απαντήσω.
Με τι αποτέλεσμα θα ήσασταν ικανοποιημένος στις δημοτικές εκλογές;
Με τη νίκη φυσικά και την ανάδειξη του συνδυασμού μας «ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ» ως πρώτου στον δεύτερο γύρο, καθώς θεωρώ ότι πολύ δύσκολα με τις υπάρχουσες υποψηφιότητες θα υπάρξει νικητής από την πρώτη Κυριακή. Δυστυχώς, το εκλογικό σύστημα αφήνει τον δεύτερο συνδυασμό με ελάχιστους δημοτικούς συμβούλους -όσο καλά κι αν πάει- άρα ο καθαρός στόχος μας είναι να μας τιμήσει ο λαός της Θεσσαλονίκης στο ύψιστο αξίωμα της πόλης.
Αδικείται η Θεσσαλονίκη από την Αθήνα ή η ίδια αδικεί τον εαυτό της;
Και τα δυο. Πρώτα φυσικά έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα παγκόσμιο παράδοξο στο ανεπτυγμένο κόσμο: Μια προηγμένη χώρα όπου πάνω από το μισό του πληθυσμού της κατοικεί σε μια πόλη, την πρωτεύουσα της. Η νοοτροπία λοιπόν του κέντρου των αποφάσεων, πολλές φορές αδικεί κατάφωρα τη Θεσσαλονίκη, η φωνή της οποίας δυστυχώς δεν ακούγεται όσο θα έπρεπε. Τα γλυκόλογα περί «συμπρωτεύουσας» κάνουν την κατάσταση χειρότερη.
Από την άλλη πλευρά, το αίσθημα της αδικίας πολλές φορές μας τυφλώνει στην κρίση μας και η διαρκή αμφισβήτηση ακόμα και των καλών προθέσεων της Αθήνας, βγάζει έναν τραγικό επαρχιωτισμό τον οποίο βιώνουμε όπως για παράδειγμα στην υπόθεση της καθυστέρησης του Μετρό. Χρειάζεται μεγαλύτερη προσπάθεια για να αξιοποιήσουμε τις τοπικές δυνάμεις και να κοιτάξουμε στα μάτια την Αθήνα.
Αν είχατε το μαγικό ραβδί τι θα κάνατε για τη Θεσσαλονίκη;
Θα μεγάλωνα την παλιά παραλία αρκετά μέτρα προς τη θάλασσα, πεζοδρομώντας τη Λεωφόρο Νίκης, ώστε να διαμορφωθεί ίσως η ωραιότερη αστική ακτογραμμή παγκοσμίως. Ποιος ξέρει, μπορεί να μην χρειάζεται μαγικό ραβδί ή λυχνάρια, αλλά προγραμματισμός και συστηματική υλοποίηση (χαμογελάει).
Σε περίπτωση που εκλεγείτε δήμαρχος Θεσσαλονίκης ποια θα ήταν η πρώτη απόφαση που θα λαμβάνατε;
Η συγκρότηση δυο επιτροπών με σαφές χρονοδιάγραμμα λειτουργίας και παραγωγής αποτελέσματος. Μία για την ανάκτηση του πρασίνου σε κάθε επίπεδο, δηλαδή δέντρα, πάρκα, πλατείες και μια για τη συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων φορέων για την λειτουργία οχημάτων και πεζών εντός της πόλης, με την έλευση του Μετρό.