Πρωινός καφές με τον υφυπουργό Μεταφορών και Υποδομών Μιχάλη Παπαδόπουλο

Φωτογραφίες: προσωπικό αρχείο Μιχάλη Παπαδόπουλου

Ο πρωινός καφές σήμερα ήταν και κυριακάτικος. Τον ήπιαμε την περασμένη Κυριακή παρέα με τον υφυπουργό Μεταφορών και Υποδομών Μιχάλη Παπαδόπουλο στον «Θερμαϊκό». Ενα μαγαζί που όπως μας είπε του αρέσει πολύ. Γιατί εδώ ερχόταν και παλιά, γιατί «δεν έχει αλλάξει σχεδόν καθόλου όπως και τα περισσότερα καλά μαγαζιά στην Ευρώπη αλλά και γιατί οι ιδιοκτήτες του είναι από τον περιοχή του, την Πτολεμαΐδα και την Κοζάνη. 

Η κουβέντα μαζί του είχε πολλά. Από την μπάλα που έπαιζε ο πατέρας του και παίζει σήμερα και ο γιος του, τα χρόνια της ΟΝΝΕΔ που τα υπερασπίζεται με θέρμη, αλλά και την αγάπη του για την πολιτική, όπου όπως λέει «είναι έρωτας». Φτάσαμε φυσικά και στα πιο πρόσφατα. Στη γνώμη του για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά και το έργο που γίνεται στο υπουργείο Μεταφορών και Υποδομών. 

Ξεκινώντας από την παιδική του αγάπη που είναι τα ποδήλατα, τα υδροπλάνα και την οδική ασφάλεια και φτάνοντας μέχρι τον ΟΑΣΘ, η κατάσταση του οποίου δεν τον ικανοποιεί και την απολιγνιτοποίηση.

-Πότε πίνετε πρωινό καφέ;

Πίνω δύο συνεχόμενους μονούς ελληνικούς.

-Χειμώνα καλοκαίρι;

Χειμώνα καλοκαίρι.

-Και τι ώρα;

Το πρωί. 7.30, 8 παρά - κάπου εκεί. Δεν είμαι από αυτούς που λένε ότι μόλις ξυπνήσω πρέπει να πιω καφέ. Πίνω το πρωί όταν είναι εφικτό.

-Και μετά; Πως πάει το καθημερινό πρόγραμμα;

Την περίοδο που είμαι υπουργός στις 8 - 8:30 είμαι στο Υπουργείο, διότι ​είναι η καταλληλότερη ώρα να μελετήσω τα υπηρεσιακά έγγραφα.

-Πάμε λίγο τον χρόνο προς τα πίσω. Γεννηθήκατε στην Πτολεμαΐδα το 1962.

Τον Οκτώβριο του 1962.

-Περιοχή όπου ζουν κυρίως πρόσφυγες, έτσι δεν είναι;

Με πολλούς πρόσφυγες. Πόντιους, Μικρασιάτες και Θρακιώτες, Μακεδόνες γηγενείς.

-Και μαρτυρική περιοχή.

Είναι μια περιοχή που έχει τουλάχιστον 5 Ολοκαυτώματα από τους Γερμανούς κατακτητές. Το μεγαλύτερο είναι στο χωριό μου, το Μεσόβουνο, το Ολοκαύτωμα του οποίου κατά σύμπτωση τιμήσαμε τη μνήμη των πεσόντων στις 23 Οκτωβρίου, με 157 θύματα άνδρες 16 έως 60 ετών και άλλα 119 θύματα τον Απρίλιο του 1944 γυναίκες και παιδιά.

-Το αισθανθήκατε αυτό ως παιδί;

Το κατάλαβα γιατί από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου συμμετείχα στις εκδηλώσεις που γίνονταν. Μέσα στα θύματα έχω τιμή -γιατί περί τιμής πρόκειται- να είναι ο Παπαδόπουλος Μιχαήλ του Κυριάκου, ο παππούς μου! Όλοι οι κάτοικοι της περιοχής το αισθάνονται σαν να είναι οι δικοί τους άνθρωποι.

Λεζάντα: Στην Αθήνα, όπου πήγε δημοτικό σχολείο

-Πως ήταν τα παιδικά χρόνια εκεί;

Ένα από τα θετικά (που θεωρώ) ότι είχα, όταν κατέβηκα για πρώτη φορά στην πολιτική, ήταν η παρουσία μου στην Αθήνα. Αυτό μου έδωσε δυνατότητες δημιουργίας σχέσεων, γνωριμιών, εμπλοκής με το φοιτητικό κίνημα και με τη Νέα Δημοκρατία από τα μαθητικά μου χρόνια. Με τη γνώση της πολιτικής που απέκτησα μου έδωσε πολλές δυνατότητες να υποστηρίζω τις λύσεις των προβλημάτων για τον Νομό Κοζάνης.

-Ο μπαμπάς τι δουλειά έκανε;

Ήταν ιδιωτικός υπάλληλος σε μια εταιρία. Η μητέρα μου σπούδασε παιδαγωγικά, αλλά δεν το εξάσκησε το επάγγελμα. Τότε ήταν ο στυλοβάτης του σπιτιού. Όπως είναι όλες οι μανάδες με προσφυγική καταγωγή γιατί η μητέρα μου καταγόταν από τη Σμύρνη.

-Τι θυμάστε πιο χαρακτηριστικά από το οικογενειακό τραπέζι;

Το Κυριακάτικο τραπέζι είχε πάντα τουλάχιστον 2-3 διαφορετικά φαγητά. Αυτές ήταν άλλωστε οι συνήθειες της μητέρας μου της Σμυρνιάς. Όσο για τις παλιές συζητήσεις, εκτός από τα θέματα που αφορούσαν την οικογένεια και το σόι -γιατί ξέρετε οι προσφυγικές οικογένειας είναι αρκετά δεμένες και έχουν πολύ αυξημένη την αίσθηση της συγγένειας - είχαμε αναμφισβήτητα και πολιτικές συζητήσεις. Οι γονείς μου δεν ασχολούνταν με την πολιτική. Τα χρόνια εκείνα όμως, δηλαδή το 1965, το 1966, το 1967, ήταν έντονες εποχές και αναγκαστικά τα πολιτικά έμπαιναν στο μενού της συζήτησης του τραπεζιού.

Το Κυριακάτικο οικογενειακό τραπέζι είναι κάτι το πολύ σημαντικό και είναι κάτι που μου λείπει σήμερα. Να είμαι Κυριακή μεσημέρι στο σπίτι με τα τρία μου παιδιά και με την σύζυγό μου, γιατί οι πολιτικές υποχρεώσεις μου, σε εκδηλώσεις που γίνονται σε όλο το Νομό Κοζάνης, και όχι μόνο, με κρατούν μακριά.

Λεζάντα: Ως πιτσιρικάς με ένα κουνέλι στο χέρι...

- Προλάβατε να μάθετε τη εστί η αγροτική ζωή;

Για να είμαι ειλικρινής, όχι. Εγώ κατάγομαι από μια επαρχιακή οικογένεια, αλλά από μια αστική επαρχιακή οικογένεια. Δεν είχαμε εμπλοκή με την αγροτική ζωή.

-Μπάλα παίζατε;

Εδώ θα σας πω κάτι, που το θεωρώ σημαντικό. Και το αποκαλύπτω όταν με ρωτούν τι ομάδα είσαι. Ο πατέρας μου, όταν κάηκε το χωριό και δολοφονήθηκε από τους κατακτητές ο παππούς μου, σαν το μεγαλύτερο παιδί από τα 5 αδέλφια, τον έστειλαν σε ένα ορφανοτροφείο στο Αμύνταιο. Εκεί έπαιξε μπάλα. Μετά πήγε σε ένα άλλο ορφανοτροφείο -γιατί τότε τους μετακινούσαν από το ένα ορφανοτροφείο στο άλλο. Και εκεί έπαιξε πολύ καλή μπάλα. Και μετά από το ορφανοτροφείο των Σερρών σε μια αθηναϊκή ομάδα τον ζήτησε και τον πήρε μαζί της.

-Ποια ομάδα;

Ο Παναθηναϊκός.

-Αρα είχατε στενή σχέση με το ποδόσφαιρο...

Είχα. Δεν τη συνέχισα εγώ, αλλά ο εγγονός του, δηλαδή ο γιος μου (γελάει).

-Παιδικοί ήρωες;

Διάβαζα ότι κυκλοφορούσε. Εννοείται και Μπλέικ και Λούκυ Λουκ, Αλλά αυτό που είναι στη μνήμη μου αναλλοίωτο είναι το ποδήλατο. Είχα την τύχη να έχω από πολύ νωρίς ποδήλατο. Σήμερα στο υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών, μια από τις αρμοδιότητές μου είναι το ποδήλατο. Που πλέον δεν είναι ένα μόνο μέσο ψυχαγωγίας ή άθλησης, αλλά και ένα μέσο μεταφοράς. Είναι ένα μέσο στην αστική βιώσιμη κινητικότητα, ένα πράσινο μέσο μεταφοράς.

Λεζάντα: Σε ηλικία 6 χρονών με το αγαπημένο του αντικείμενο που ήταν το ποδήλατο

-Παρά το γεγονός ότι προέρχεστε από αγροτική περιοχή διαλέξατε να σπουδάσατε στο Τμήμα Ηλεκτρονικής του ΤΕΙ. Πειραιώς. Πως έτσι;

Ήταν επιλογή μου.

-Γιατί;

Θεωρούσα το 1980, που έδινα πανελλήνιες εξετάσεις, ότι η ηλεκτρονική είναι αυτό που θα αφορά το αύριο. Να σας πω ότι έκανα και ηλεκτρολόγος ΣΕΛΕΤΕ και εκπαιδευτικός. Έτσι μου δόθηκε η ευκαιρία να είμαι καθηγητής στα ΣΕΛΕΤΕ, καθηγητής στα ΤΕΙ και μετά στη δευτεροβάθμια. Τότε μιλούσαμε για λυχνίες. Σήμερα δεν μπορεί κανείς να καταλάβει γιατί μιλάμε, γιατί όλα τα κάνουν οι υπολογιστές. Άρα αυτό που είχα διαισθανθεί έγινε πραγματικότητα: ότι η ηλεκτρονική είναι ίσως από τις λίγες επιστήμες που εξελίσσονταν ραγδαία. Γι΄ αυτό ήταν αυτή η επιλογή μου.

-Και η διδασκαλία;

Είναι αλήθεια ότι αυτό μου λείπει τα τελευταία 23 χρόνια που είμαι στο Κοινοβούλιο.

Λεζάντα: Στο υπουργικό συμβούλιο ως διευθυντής του γραφείου του υπουργού Εθνικής Άμυνας Γιάννη Βαρβιτσιώτη

-Το 1979 ενταχθήκατε στην ΟΝΝΕΔ, όπου την περίοδο 1985-1987 διετελέσατε γραμματέας της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΟΝΝΕΔ και το 1994-1996 Περιφερειάρχης της Νέας Δημοκρατίας στη Δυτική Μακεδονία. Δημιουργικά χρόνια; Γιατί πολλοί λένε σήμερα ότι υπήρξαν και υπερβολές εκείνη την εποχή…

Όσοι το λένε αυτό δεν έχουν βιώματα από τις χρονιές εκείνες. Εμείς που τα ζήσαμε και, ειδικά αυτοί που ανέβηκαν τα σκαλοπάτια, φτάνοντας, όπως εγώ, μέχρι την Εκτελεστική Επιτροπή της ΟΝΝΕΔ και τη θέση του προέδρου της ΔΑΠ σε όλη την Ελλάδα έχουμε άλλη άποψη. Με ρωτούν κάποιοι αν θα το ξανάκανα. Και λέω με απόλυτη βεβαιότητα: Ναι, θα το ξανάκανα. Γιατί όλο αυτό δημιούργησε σχέσεις και φιλίες, προσωπικά μού δημιούργησε οικογένεια -γιατί με τη σύζυγό μου βρεθήκαμε από αυτά τα φοιτητικά χρόνια- και κυρίως δημιούργησε μια πολιτική αντίληψη και διαμόρφωσε τις πολιτικές μου θέσεις και επιλογές. Ήταν μία περίοδος… εγώ θα ονόμαζα ‘’δημιουργικής πολιτικής’’, όπως όλοι οι νέοι είχαμε ανοιχτό μυαλό, που μπορεί να δέχεται όλα τα ερεθίσματα και να αποφασίζει με καθαρά κριτήρια και με διαφάνεια για το τι επιλέγει να κάνει. Και γι’ αυτό η γενιά αυτή, είναι μια γενιά που έχει διαπρέψει, είναι μια γενιά που έχει πετύχει. Είναι μια γενιά που έχει δημιουργήσει μια σταθερότητα στην πολιτική ζωή του τόπου και έχει αποδείξει ότι με διαφάνεια και χωρίς κομπλεξισμούς θέλει να προχωρήσει την πολιτική παραπέρα. Ξέρετε, λένε, ότι οι νέοι άνθρωποι δεν είναι παλαιοκομματικοί. Παλαιοκομματικοί μπορεί να είναι και οι νέοι, και οι μεγάλοι, και οι μεγαλύτεροι. Παλαιοκομματικός είναι αυτός που είναι σε λάθος πολιτικό δρόμο και χρησιμοποιεί τον κόσμο για να αναδειχθεί. Το θέμα όμως είναι να αξιοποιείς τις εμπειρίες σου, τα βιώματά σου και τις γνώσεις σου, όχι τους πολίτες, για να κάνεις πολιτική

Λεζάντα: Ομιλητής σε εκδήλωση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στο Παλαί Ντε Σπορ το 1986

Λεζάντα: Σε προσυνέδριο της ΟΝΝΕΔ, έχοντας δίπλα του τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη. «Τα εσωκομματικά ήταν το αλατοπίπερο της ζωή μας»

-Και με την ευκαιρία: Σήμερα πως βλέπετε το φοιτητικό κίνημα; Έχει σχέση με το τότε;

Οι αγώνες του φοιτητικού κινήματος πριν το 1990 είναι τελείως διαφορετικοί από τους σημερινούς. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι είμαι εναντίον. Απλώς άλλαξαν οι εποχές, όπως άλλαξαν τα πάντα. Αρκεί κάποιοι να διατηρούν σταθερές τις αρχές και τις αξίες τους, να ξέρουν τι κάνουν και γιατί.

-Είχε και πολλές εσωκομματικές κόντρες εκείνη η εποχή, έτσι δεν είναι;

Το ψωμί μας ήταν αυτό. Το αλατοπίπερο που έκανε τη συνδικαλιστική, την κομματική και την πολιτική παρουσία πιο ενδιαφέρουσα. Σήμερα μετά από 35 χρόνια μπορώ να πω ότι όλοι αυτοί με τους οποίους ήμασταν σε διαφορετικά μετερίζια και απέναντι σε επιλογές (εσωκομματικές) του τότε έχουν γίνει οι καλύτεροι, οι πιο έμπιστοι και ειλικρινείς φίλοι μου.

Λεζάντα: Με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ενώ δίπλα διακρίνεται ο Μιχάλης Λιάπης: «Τιμή και τύχη μου που τον γνώρισα. Ήταν το Α και το Ω»

-Ως νεολαίος ποιος πολιτικός αρχηγός της ΝΔ σας έκανε το πρώτο γκελ;

Είμαι από αυτούς που παρέμειναν στη ΝΔ, ανεξαρτήτως των πολιτικών αρχηγών. Και το λέω αυτό γιατί κάποιοι φίλοι μου έκαναν δικό τους κόμμα, όπως ο Αντώνης Σαμαράς και η Ντόρα Μπακογιάννη, που τους αγαπώ και τους εκτιμώ ιδιαίτερα, αλλά δεν τους ακολούθησα. Εγώ παρέμεινα στη ΝΔ. Εντάξει, επειδή είχα την τύχη και την τιμή να γνωρίσω τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, νομίζω ότι αυτός είναι το Α και το Ω. Βέβαια -και δεν το λέω επειδή σήμερα είμαι μέλος της κυβέρνησης, έτσι και αλλιώς είμαι μέσα στους 5 βουλευτές που είχε την τύχη να είναι υπουργοί και στις 3 κυβερνήσεις της ΝΔ- να πω ότι ο Κυριάκος ο Μητσοτάκης έχει μια διορατικότητα και μια άμεση ανταπόκριση στην επίλυση των προβλημάτων πολύ ιδιαίτερη. Με όλους είχα άριστες σχέσεις.

-Τι θυμάστε από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή;

Θυμάμαι αυτό το αγέρωχο, ακέραιο αλλά και απόλυτο ύφος του. Είναι αυτό που μου έχει μείνει στο μυαλό.

Λεζάντα: Σε εκδήλωση της ΟΝΝΕΔ πίσω απά τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, ενώ διακρίνεται και ο Δάνης Τζαμτζής. «Ηταν ως πρωθυπουργός λίγο πιο μπροστά από την εποχή του»

-Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης;

Με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη είχα ιδιαίτερες σχέσεις, γιατί, ενώ ξεκίνησα με μια κόντρα μαζί του στο 1ο συνέριο της ΟΝΝΕΔ, στη συνέχεια είχαμε μια πολύ καλή συνεργασία την περίοδο που ήμουν διευθυντής στο πολιτικό γραφείο του υπουργείου Εθνικού Άμυνας επί Γιάννη Βαρβιτσιώτη. Έκτοτε είχα μια άριστη σχέση μαζί του. Εάν κάποιες επιλογές του είχαν γίνει αποδεκτές και είχαν υλοποιηθεί τότε, τα πράγματα θα ήταν τελείως διαφορετικά σήμερα.

-Πως θα τον κρίνατε ως πρωθυπουργό σήμερα;

Ήταν πιο μπροστά από την εποχή του. Αλλά και εμείς τότε δεν καταφέραμε ως κυβέρνηση να δώσουμε στον κόσμο να καταλάβει και να συνειδητοποιήσει αυτά που οραματίζονταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και αυτά που έβλεπε ότι έρχονται.

Λεζάντα: Στην Κοζάνη, την εκλογική του περιφέρεια, επιθεωρώντας στρατιωτικό άγημα

-Διατελέσατε όπως είπατε υφυπουργός σε τρεις κυβερνήσεις. Το 2009 ως υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων στην κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, από το 2013 έως το 2015 ως υφυπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων στην κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά και από τον Αύγουστο του 2021 ως υφυπουργός Μεταφορών και Υποδομών στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Με δύο λέξεις πως θα τους χαρακτηρίζατε;

Δεν μου είναι εύκολο να το κάνω αυτό, γιατί έχω προσωπική σχέση και με τους τρεις. Ο καθένας είχε το δικό του στυλ και τον δικό του χαρακτήρα. Σε πολύ μεγάλο βαθμό είμαι απόλυτα ικανοποιημένος και από τους τρεις. Παρά τις σημαντικές μικρότερες ή μεγαλύτερες διαφορετικότητες που είχε ο καθένας.

Λεζάντα: Με την οικογένεια: τη σύζυγό του Νατάσα, και τα παιδιά του Γιώργο, Μαρία και Μυρτώ

-Να πάμε λίγο στον Μιχάλη Παπαδόπουλο του σήμερα: Παντρεμένος με τρία παιδιά και τρία σκυλιά. Πως θα περιγράφατε την οικογένεια Παπαδόπουλου;

Έχω την ευλογία από το Θεό να έχω τρία παιδιά. Ο Γιώργος είναι 29, η μια μου η κόρη, η Μαρία, 27 και η μικρή, η Μυρτώ, 22 που μόλις αποφοίτησε από το Παιδαγωγικό της Ρόδου. Η σύζυγός μου η Νατάσα είναι και αυτή εκπαιδευτικός. Γενικά είμαστε μια οικογένεια εκπαιδευτικών.

-Και τρία λυκόσκυλα…

Μόνο.

-Γιατί;

Πρώτο γιατί αγαπάμε τα ζώα και ιδιαίτερα τα σκυλιά. Από τότε που θυμάμαι τον αυτό μου πάντοτε είχαμε ένα κατοικίδιο στο σπίτι. Τα λυκόσκυλα βέβαια έχουν επιλεγεί εδώ και 30 χρόνια, γιατί έχουν και το ρόλο του φύλακα της οικογένειας.

Λεζάντα: Οικογενειακή φωτογραφία: Η οικογένεια Παπαδόπουλου με τα τρία λυκόσκυλα...

-Πως συνδυάζετε το φόρτο τους υπουργικής δουλειάς με την οικογενειακή καθημερινότητα; Πότε τους βλέπετε;

Η πολιτική είναι κάτι που, όταν το έχω επιλέξει, μου αρέσει, με εκφράζει, το κάνω με αγάπη προς τους συμπολίτες μου και στην Πατρίδα μου.

Στην πολιτική δεν μπαίνεις ούτε αναγκαστικά, ούτε υποχρεωτικά. Η πολιτική είναι ένα έρωτας. Και όπως έγραψα με αφορμή τα φετινά 48 χρόνια της ΝΔ «η ζωή μου είναι η ζωή της». Με πολλά θετικά, αλλά και πολλά αρνητικά. Η στέρηση της οικογένειας σε συγκεκριμένες στιγμές είναι κάτι πολύ αρνητικό. Αλλά με τη βοήθεια της συζύγου μου και των παιδιών καλύπτουμε τα κενά αυτά σε άλλες ώρες.

-Με τι χαλαρώνετε σήμερα;

Με τίποτα (γελάει). Δεν είναι εύκολη η χαλάρωση γιατί η επικαιρότητα και τα προβλήματα δεν περιμένουν…

-Τι σας λείπει;

Αυτό που μου λείπει είναι η συναναστροφή με την οικογένειά μου, που προσπαθώ να την αναπληρώσω, αλλά, για να μην κοροϊδευόμαστε, τα κενά αυτά δεν αναπληρώνονται.

Λεζάντα: Στη Βουλή με τον υπουργό Μεταφορών και Υποδομών Κώστα Καραμανλή και τον υφυπουργό Γιώργο Καραγιάννη

-Επιστρέφουμε στην πολιτική. Τι να περιμένουμε από τη μεριά του υπουργείου στα δικά σας θέματα μέχρι τις εκλογές;

Από την πρώτη ημέρα της εκκίνησης αυτής της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη αλλά και στο υπουργείο Μεταφορών και Υποδομών με τον Κώστα Καραμανλή, έχουν γίνει περισσότερα πράγματα από αυτά που υποσχεθήκαμε στις εκλογές του 2019. Εγώ βρέθηκα στην κυβέρνηση το Σεπτέμβριο του 2021. Αναλάβαμε το πρόγραμμα των ψηφιοποιήσεων, μαζί με τον Κυριάκο Πιερρακάκη, που απέδωσε πολύ γρήγορα. Και συνεχίζουμε!

-Το δεύτερο;

Η οδική ασφάλεια. Έχω την τύχη να είμαι πρόεδρος της Διυπουργικής Επιτροπής, όπου συμμετέχουν 6 υπουργεία. Εδώ -και το λέω με στεναχώρια αυτό- όλοι μιλάμε για την οδική ασφάλεια, αλλά δεν έχει γίνει ακόμη κάτι συντονισμένα. Πρέπει να σταματήσουν οι σπασμωδικές κινήσεις: Ένα σχολείο να κάνει μια εκδήλωση για την οδική ασφάλεια και ένα δήμος κάτι άλλο. Αυτό που πρέπει να δημιουργήσουμε είναι παιδεία και κυρίως κουλτούρα στη νέα γενιά. Θα σας θυμίσω ότι το κόστος για την οδική ασφάλεια είναι πρώτα η ζωή των ανθρώπων που χάνονται, είναι το κόστος των ανθρώπων που γίνονται παραπληγικοί, αλλά υπάρχει και ένα οικονομικό κόστος που υπολογίζεται στα 2 δις το χρόνο. Είτε για συντάξεις είτε για περιθάλψεις. Είναι ένα τεράστιο κόστος, που πρέπει να το περιορίσουμε.

-Άλλο στοίχημα;

Το τρίτο στοίχημα είναι κάτι που είχε γίνει σήριαλ και κωμωδία. Είναι κάτι που ξεκίνησε το 2014 και ονομάζεται «υδροπλάνα στην Ελλάδα». Ακούμε υδροπλάνα, και υδροπλάνα δε βλέπουμε. Σήμερα που μιλάμε έχει κλείσει όλο το νομοθετικό πλαίσιο για τα υδροπλάνα, έγιναν και νόμοιπου επισπεύδουν τη διαδικασία και άρα είμαστε έτοιμοι πλέον να δημιουργήσουμε και υδατοδρόμια και υδάτινα πεδία. Σε μια διαφορετική λογική όμως. Πιο γρήγορη αδειοδότηση για να μπορέσουμε επιτέλους να φτιάξουμε -σε σημεία και όχι σε όλη της χώρα- δίκτυα. Ένα στο Νότιο Αγαίο, ένα στο Ιόνιο, ένα στη Θεσσαλονίκη-Χαλκιδική-Θάσο ένα στις Κυκλάδες. Δίκτυα που κατ΄ αρχήν θα εξυπηρετούν τουριστικά και μετά βλέπουμε αν θα μετατραπούν και σε συγκοινωνιακά. Πιστεύω ότι από τα μέσα του 2023 θα δούμε να πετούν υδροπλάνα στην Ελλάδα.

Όχι, δεν είμαι απόλυτα ευχαριστημένος από τον ΟΑΣΘ. Και δεν είμαι ευχαριστημένος, γιατί ενώ έγιναν προσπάθειες από το Υπουργείο, και ιδιαίτερα από τον Κώστα Καραμανλή, που έπεσε επάνω στον ΟΑΣΘ και βελτίωσε την κατάσταση, προβλήματα παραμένουν.

Είναι όμως σημαντική η συμμετοχή των ΚΤΕΛ στη συγκοινωνία του ΟΑΣΘ. Αυτό βοήθησε, πήρε μια πνοή η συγκοινωνία και πιστεύω ότι από τις αρχές του 2023, με τα νέα λεωφορεία που έρχονται, θα αναβαθμιστεί ακόμα περισσότερο το συγκοινωνιακό έργο.

Επίσης θα γίνει και μια μελέτη για να επικαιροποιηθούν τα δρομολόγια του ΟΑΣΘ. Ακόμη η εκκίνηση του μετρό Θεσσαλονίκης θα είναι καθοριστική και για τη λειτουργία του ΟΑΣΘ. Η προσφορά επιλογών κινητικότητας, οι συνδυασμένες μεταφορές, θα δώσουν ένα αποτέλεσμα, το οποίο θα εισπράξει επιτέλους η κοινωνία της Θεσσαλονίκης.

Σήμερα, ο ΟΑΣΘ είναι σε μια πορεία που εξελίσσεται θετικά, ο πρόεδρός του έχει βάλει σε μια σωστή γραμμή τη λογική που θέλει ο Οργανισμός και είμαι απόλυτα βέβαιος ότι σύντομα θα δούμε αποτελέσματα.

-Και το μεγάλο ερώτημα παραμένει: μετά τον ΟΑΣΘ τι; Ιδιωτικοποίηση; Υπάρχει σήμερα απάντηση;

Εγώ προσωπικά ήμουν κατά της βίαιης κρατικοποίησης που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ. Όχι ότι η προηγούμενη κατάσταση ήταν η καλύτερη, αλλά μπορούσε να συμμορφωθεί, όπως και έγινε το 2014 με μια παρέμβαση που έκανα ως Υφυπουργός Μεταφορών με τον Χρήστο Σταϊκούρα Υφυπουργό Οικονομικών. Το τι θα γίνει στο μέλλον, δεν το ξέρω ακόμη και δεν μπορώ να πω, κάτι που δεν έχει αποφασισθεί.

Λεζάντα: Με τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως Πρόεδρος της κοινοβουλευτικής Επιτροπής Περιβάλλοντος το 2008

Λεζάντα: Με τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως πρωθυπουργό στη φετινή ΔΕΘ: «Εχει μαι ιδιαίτερη διορατικότητα και μια άμεση ανταπόκριση στην επίλυση των προβλημάτων»

-Μεγάλο ζήτημα για την περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας είναι η απολιγνιτοποίηση. Τι μέλλει γενέσθαι με τα νέα δεδομένα; Πως θα προχωρήσει το σχέδιο;

Μεγάλο θέμα. Εμείς δεν ξυπνήσαμε κάποια στιγμή και είπαμε πάμε για απολιγνιτοποίηση. Αν δει κανείς την καμπύλη, και το πώς μειώνεται η παραγωγή ενέργειας από λιγνίτη, θα δει ότι από το 2008 είναι συνεχώς καθοδική. Αν δει την τετραετία 2015-19, η χρήση λιγνίτη στην παραγωγή ενέργειας μειώνεται ακόμη περισσότερο. Άρα, είχε ξεκινήσει η απολιγιντιτοποίηση. Τι έλειπε; Ένας στρατηγικός σχεδιασμός της επόμενης ημέρας. Πως το ονομάσαμε αυτόν; Σχέδιο δίκαιης μετάβασης. Τι κάνουμε; Τα εργοστάσια της ΔΕΗ δεν κλείνουν, επειδή κάποιος αποφάσισε να τα κλείσει. Επί ΣΥΡΙΖΑ, έκλεισαν δύο εργοστάσια και δε μίλησε κανείς. Τα εργοστάσια κλείνουν επειδή έχουν ημερομηνία λήξης, όπως το ‘’γάλα’’, όπως μου αρέσει να λέω. Άρα είναι μια κατάσταση δεδομένη. Όταν ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ανακοίνωσε το 2019 την επόμενη ημέρα για την πράσινη ενέργεια, τα ήξερε όλα αυτά. Και έκανε ένα σχέδιο σύγχρονο και ελαστικό. Τι σημαίνει ελαστικό; Γιατί φεύγουμε από το λιγνίτη και πάμε στην πράσινη ενέργεια; Θέλαμε να φύγουμε γιατί είχε μεγαλύτερο κόστος από το φυσικό αέριο και όχι μόνο. Τι έγινε σήμερα; Το φυσικό αέριο έχει τριπλάσιο κόστος από το λιγνίτη. Άρα αυξήσαμε την παραγωγή ενέργειας με λιγνίτη. Και τι άλλο έχουμε κάνει; Προτείνουμε στην Κομισιόν οι μονάδες που προγραμματίζεται να κλείσουν, να μην κλείσουν και να ονομαστούν μονάδες σε ‘’ψυχρή εφεδρεία λειτουργίας’’. Τι σημαίνει αυτό; Ότι θα λειτουργούν όταν χρειάζεται, χωρίς να πληρώνουν πρόστιμο για το διοξείδιο του άνθρακα και να επιδοτούνται για να παραμένουν ανοικτά όταν χρειαστεί για εθνικούς λόγους. Είναι κινήσεις σοβαρές και ενεργειακά σωστές. Τι σημαίνει δίκαιη μετάβαση; Ότι οι περιοχές του νομού Κοζάνης, Φλώρινας και Μεγαλόπολης πάνε σε μια άλλη εποχή, που προετοιμάζεται, ανεξαρτήτως αν σήμερα το φυσικό αέριο είναι στην κατάσταση που είναι. Θα γίνουν επενδύσεις στις περιοχές αυτές, με επιδότηση μέχρι και 70% σε εταιρίες που θα έρθουν να εγκατασταθούν στις περιοχές αυτές ή σε εταιρείες που αλλάζουν το παραγωγικό τους μοντέλο από αυτό που έχουν σήμερα. Αλλά οι πολίτες για να πιστέψει σε αυτό το σχέδιο, πρέπει να αρχίσει να βλέπει να γίνεται. Σιγά, σιγά αρχίζει να υλοποιείται το πρόγραμμα αυτό.

Όλα αυτά θα δημιουργήσουν μια επόμενη ημέρα με περισσότερες θέσεις εργασίας, με καθαρή ενέργεια, μια ημέρα που θα είναι πολύ καλύτερη από αυτή που ζούμε σήμερα στην Κοζάνη και τη Φλώρινα. Η ΔΕΗ θα είναι πάλι παρούσα στα ενεργειακά. Συνεπώς, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δρομολογεί μια επόμενη ημέρα πολύ καλύτερη, που πιστεύω ότι θα το εκτιμήσουν όλοι οι πολίτες της περιοχής. Αρκεί να το κάνουμε τώρα.

Το να πω ότι ανησυχώ θα ήταν μια ήπια έκφραση. Δε με ανησυχεί απλά, με τρομάζει. Και ήταν πολύ σημαντική η πρόσφατη παρέμβαση του Πρωθυπουργού για να δημιουργηθεί ενεργειακό πλαφόν, κάτι που δυστυχώς δεν το συνειδητοποιούν οι Ευρωπαίοι ακόμη.

Αυτά που κάναμε με τις ψηφιοποιήσεις είναι πράγματα που δεν υπάρχουν στην Ευρώπη. Ένας αδελφικός μου φίλος, ο Μιλτιάδης ο Βαρβιτσιώτης, ο Υφυπουργός Εξωτερικών, βρέθηκε πριν λίγες ημέρες στην Ιαπωνία. Εμείς όλοι θεωρούμε την Ιαπωνία Νο 1 στα ψηφιακά και στα ερευνητικά. Όταν τους είπε για την ψηφιακή υπογραφή και τα ψηφιακά που κάνουμε, δεν είχαν ιδέα. Η Ελλάδα πρωτοπορεί όσο και αν αυτό φαίνεται περίεργο, αλλά είναι αληθινό. Αν καταφέρουμε να λύσουμε τα προβλήματα της καθημερινότητας, του σούπερ μάρκετ, της βενζίνης και των ενεργειακών και μετά τα τόσα που έχουν συμβεί σε αυτή την κυβέρνηση -λιμοί, σεισμοί καταποντισμοί, πόλεμοι, κόβιντ, χιόνια, φωτιές- από τα οποία ο Κυριάκος Μητσοτάκης αντεπεξήλθε πλήρως, αν καταφέρουμε λοιπόν να τα λύσουμε αυτά, η Ελλάδα θα πάει πολύ μπροστά. Δυστυχώς, η ανυπαρξία πολιτικής συνεννόησης και εθνικής ενότητας στα σημαντικά θέματα, ακόμα και η απουσία ουσιαστικής αντιπολίτευσης από τον ΣΥΡΙΖΑ, δε βοηθά.

-Τι εννοείτε;

Εγώ θα ήθελα πάρα πολύ να υπάρχει μια σοβαρή αντιπολίτευση, όχι ένας λαϊκισμός, γιατί σήμερα έναν λαϊκισμό εισπράττουμε. Ο κ. Τσίπρας και το κόμμα του μιλούν για πράγματα τα οποία ή δεν μπορούν να εφαρμοστούν ή έχουν ήδη εφαρμοστεί και αποτύχει Άρα θέλουμε μια σοβαρή αντιπολίτευση, γιατί αυτό ενισχύει την Δημοκρατία.

-Τελειώνουμε με τη Θεσσαλονίκη: εδώ έχετε πολλές σχέσεις και πολλούς φίλους. Πως προέκυψαν;

Τα χρόνια της ΟΝΝΕΔ, τα χρόνια τα φοιτητικά (κυρίως), τα χρόνια του υπουργείου Άμυνας, τα χρόνια του περάσματός μου καθ’ οδόν για την Κοζάνη, είχαν επίκεντρο της Θεσσαλονίκη και ήταν αυτά που δημιούργησαν και σχέσεις φιλικές με ανθρώπους που ήμασταν στην ίδια πλευρά της ιστορίας. Με τα καλά μας και τα άσχημα μας. Με σχέσεις που συνεχίζονται ακόμη και σήμερα. Και κάτι άλλο. Η Θεσσαλονίκη είναι μια που έχει χαρακτηριστικά που έχει δεν τα έχει καμία άλλη πόλη στην Ελλάδα. Οι δυνατότητες που σου δίνει το οικείο περιβάλλον της, το να κυκλοφορείς στους δρόμους της και να μην υπάρχει περίπτωση να μη χαιρετήσεις 10 με 15 ανθρώπους, όποια ημέρα και όποια ώρα και να είναι, αυτή η οικειότητα-όλα αυτά είναι πράγματα που δε τα συναντάς πουθενά στον κόσμο. Εχει πολλά μοναδικά χαρακτηριστικά η Θεσσαλονίκη, γι΄ αυτό και την αγαπάμε και τη λατρεύουμε.

Εχουν γίνει αρκετά βήματα. Εχει παίξει καθοριστικό ρόλο τα τελευταία χρόνια η Περιφέρεια και ο Απόστολος Τζιτζικώστας, που με την επαφή που έχει με την κοινωνία, -γιατί η επαφή με την κοινωνία είναι ο εύκολος τρόπος για να ακούς και να μπορείς να εισπράττεις- και την υλοποίηση των έργων, έχουν διαμορφώσει ένα κλίμα διαφορετικό για τη Θεσσαλονίκη και γενικότερα για την Κεντρική Μακεδονία. Οι διοικήσεις των δήμων προσπαθούν να κάνουν ό,τι μπορούν. Σίγουρα χρειάζεται μια επόμενη ημέρα ακόμη καλύτερη και σε αυτά το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών θα βοηθήσει. Και με το μετρό αλλά και με το στρατόπεδο Γκόνου. Σας ανακοινώνω σήμερα ότι θα δημιουργηθεί ένα μεγάλο hub όπως αυτό που δημιουργούμε στη Φυλή, όπου θα συγκεντρωθούν όλες οι μεταφορικές εταιρίες από τον Ελαιώνα, που είναι μια τραγική κατάσταση, σε ένα καινούργιο hub υψηλών προδιαγραφών που είναι το μεγαλύτερο στη ΝΑ Ευρώπη. Το δεύτερο hub λοιπόν θα είναι στο στρατόπεδο Γκόνου στη Θεσσαλονίκη, όπου ξεκινά η διαδικασία δημοπράτησης. Βοηθά και το ότι το τρένο επιτέλους θα μπει στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, ενώ γίνονται και άλλες κινήσεις, όπως η δημιουργία του flyover που θα αλλάξουν τη λογική της πόλης. Χρειάζεται όμως και ο καθένας και η καθεμία απο εμάς να μπει σε αυτό το ‘’τρένο’’ που αλλάζει λογική και να μην παραμείνει στον αραμπά. Πρέπει να μπούμε στο τρένο της νέας λογικής, μιας σύγχρονης αντιμετώπισης, αλλά κυρίως επίλυσης των προβλημάτων. Σε αυτό πρέπει να είμαστε όλοι συμμέτοχοι.

Δείτε βίντεο