Την ώρα που ο πλανήτης ολόκληρος στέκεται βουβός μπροστά στο θρήνο για την τρομακτική τραγωδία που χτύπησε Τουρκία και Συρία και όλοι αγωνίζονται μήπως έστω και την ύστατη στιγμή καταφέρουν να σώσουν ανθρώπινες ζωές από τα χαλάσματα, άρχισαν σιγά σιγά να έρχονται στο φως ιστορίες από την παράλυση του τουρκικού κράτους και της διαχείρισης της πρωτοφανούς αυτής κατάστασης.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Guardian στην πόλη Σαμαντάγκ της επαρχίας Χατάι, αυτό που έγινε δεν έχει προηγούμενο αναλγησίας του κρατικού μηχανισμού και εγκατάλειψης των ανθρώπων στη μοίρα τους.
Τα συνεργεία έφτασαν 60 ώρες μετά τη διπλή σεισμική δόνηση, με διασώστες εξουθενωμένους και χωρίς εξοπλισμό.
Όπως λέει ο 27χρονος Μπαρίς Γιαπάς, που υποχρεώθηκε να ξεθάψει τον παππού και τη γιαγιά του από τα συντρίμμια του σπιτιού τους με τα γυμνά του χέρια, «δεν μας έχουν αφήσει καμιά αξιοπρέπεια πια».
Νεκροί χωρίς τάφο
Συγκλονισμένος για την απώλεια των δικών του ανθρώπων, τον τάραξε ιδιαίτερα το γεγονός ότι ο παιδικός του φίλος Γκιονούλ Σακάλι ξεθάφτηκε από τους γονείς του για να παραμείνει νεκρός για πολλές ώρες στη γωνία του δρόμου, επειδή δεν υπήρχε τρόπος μεταφοράς του στο νεκροτομείο.
«Τελικά βρέθηκε ένας εκσκαφέας και τον μετέφεραν», λέει ο ίδιος στον Guardian, αναρωτώμενος, γιατί η πόλη του σε αυτή την τραγωδία ξεχάστηκε από όλους, και κυρίως το ίδιο το τουρκικό κράτος.
Όταν έφτασαν επιτέλους οι διασώστες στην πόλη, η περισσότερη σκληρή δουλειά είχε ήδη γίνει, προσθέτει ο νεαρός ψυχολόγος.
«Εξάλλου, όταν και εγώ τους ζήτησα βοήθεια, μου είπαν ότι δεν έχουν τα εργαλεία για να βγάλουν τον παππού και τη γιαγιά μου από τα συντρίμμια», περιέγραψε ο ίδιος.
Επειδή όμως ο πατέρας του είναι πολιτικός μηχανικός, προσέφερε στους διασώστες τα εργαλεία του για να βγάλουν τους γονείς του, γιατί φοβόταν ότι αν το έκανε μόνος του θα διακινδύνευε τη ζωή ανθρώπων που είχαν επιζήσει και ακούγονταν οι φωνές τους.
Σήμερα ο Μπαρίς και οι γονείς του κοιμούνται στο αυτοκίνητο τους.
Φοβούνται να μπουν μέσα στο σπίτι τους, ακόμα και για να πάρουν τα απολύτως απαραίτητα, επειδή φοβούνται ότι θα καταρρεύσει από στιγμή σε στιγμή.
Η Σαμαντάγκ μια πόλη 120.000 ανθρώπων μέχρι χθες δεν υπάρχει πια.