Όλα έδειχναν εθνικές εκλογές εντός του 2022, όσο κι αν ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης επέμενε να αρνείται να αποδεχτεί τις σχετικές εισηγήσεις των επιτελών του. Ακόμη και όταν η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και η συνακόλουθη ενεργειακή κρίση διαμόρφωσαν ένα ζοφερό κλίμα σε όλη την Ευρώπη, ο Έλληνας πρωθυπουργός ξεκαθάρισε πως θα ολοκληρώσει την τετραετία του και πως οι κάλπες δεν πρόκειται να στηθούν πριν από το τέλος της.
Αντιλαμβάνομαι τους λόγους που τον ωθούν σε αυτήν του την επιλογή. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αξιολογεί ως μείζονα την προσωπική του αξιοπιστία και την προσήλωση του στην θεσμική λειτουργία της ελληνικής πολιτείας και δεν επιθυμεί να χαρακτηριστεί ως… «συνήθης πρωθυπουργός» που προσφεύγει σε έκτακτες εκλογές με κριτήριο το συμφέρον του κόμματός του και του ιδίου προσωπικά.
Δεν ξέρω αν καταφέρει να παραμείνει αμετακίνητος στην επιλογή του, καθώς το ρευστό περιβάλλον (πανδημία, ακρίβεια, πόλεμος, ενεργειακή κρίση) φέρνει τα πάνω-κάτω σε όλη την γηραιά ήπειρο και προοιωνίζεται δύσκολες μέρες για τους πολίτες και ενδεχομένως εκρηκτικές αντιδράσεις στην απότομη επιδείνωση του βιοτικού τους επιπέδου.
Αυτό που ξέρω, είναι πως ουδείς μπορεί αποφανθεί με βεβαιότητα πως οι εκλογές δεν θα είναι επιβεβλημένες από τα πράγματα είτε το φετινό φθινόπωρο, είτε την άνοιξη του επόμενου χρόνου.
Μπορεί τις πρόωρες εκλογές να τις αποφύγουμε, αλλά την προεκλογική περίοδο, όχι. Και μάλιστα δεν αναφέρομαι σε μια νορμάλ αντιπαράθεση πολιτικών αρχηγών και αντιπαραβολή προγραμματικών προτάσεων και προτεραιοτήτων, αλλά για προεκλογική περίοδο «αλά Ελληνικά», που σημαίνει άσπρο- μαύρο, καλό- κακό, καταγγελίες σε υψηλούς τόνους, αντεγκλήσεις, απειλές για δικαστήρια και όλα τα τοξικά που συνηθίσαμε δεκαετίες τώρα στην χώρα μας.
Αυτήν την περίοδο, τα κόμματα… εξοπλίζονται και θέτουν τα μέλη τους επί ποδός πολέμου. Τον χορό ξεκίνησε ο ΣΥΡΙΖΑ με το συνέδριό του στο οποίο ο Αλέξης Τσίπρας μετέτρεψε το κόμμα του σε… αρχηγικό. Του το έλεγαν από παλιά αυτό, αλλά ο ίδιος έκρινε πως δεν του χρειαζόταν όσο ήταν πρωθυπουργός, ενώ τώρα στην αντιπολίτευση και κυρίως με την προοπτική μιας ενδεχόμενης νέας εκλογικής ήττας, θέλει να διασφαλίσει την κυριαρχία του και την επόμενη μέρα, οπότε καθαρίζει το περιβάλλον του από ισχυρούς ανταγωνιστές. Αυτή η πορεία… μοναρχοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ, θα ολοκληρωθεί εντός του Μαΐου με την… πανηγυρική εκλογή του Τσίπρα στην ηγεσία του κόμματος (θα είναι ο μοναδικός υποψήφιος) και την ανάδειξη της νέας Κεντρικής Επιτροπής με την κυριαρχία ανθρώπων που ανήκουν στις ομάδες υποστηρικτών του.
Το κρίσιμο μέγεθος βεβαίως για τον ΣΥΡΙΖΑ αφορά αν καταφέρει να προσελκύσει στις κάλπες περισσότερους από όσους το ΚΙΝΑΛ στην πρόσφατη διαδικασία στην οποία εκλέχτηκε ο Νίκος Ανδρουλάκης, ο οποίος εντός του Μαΐου ξανακαλεί τα μέλη του σε κάλπες για να εκλέξουν Νομαρχιακές Επιτροπές και να αποφασίσουν την αναστήλωση του ΠΑΣΟΚ στον τίτλο του κόμματός τους.
Δεν είναι μόνον η αντιπολίτευση που διατάσσει τις δυνάμεις της σε θέσεις μάχης, αλλά και το κυβερνών κόμμα που μέσα στον ερχόμενο μήνα προγραμματίζει την διεξαγωγή του συνεδρίου του, όπου αφενός θα επιβεβαιωθεί με εμφατικό, όπως αναμένεται τρόπο, η πρωτοκαθεδρία του Κυριάκου Μητσοτάκη, αφετέρου θα αποφασιστούν οι πρωτοβουλίες της κυβέρνησης για το επόμενο διάστημα, οι οποίες εν πολλοίς θα διαμορφώσουν το γήπεδο μέσα στο οποίο θα παιχτεί η πολιτική... μπαλίτσα.
* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 23-24.04.2022