Συζητώντας για το φύλο των αγγέλων. Πάλι!
Η συζήτηση για την αντισυνταγματικότητα της απαγόρευσης συναθροίσεων είναι εφάμιλλη εκείνης για την αντισυνταγματικότητα της περικοπής των συντάξεων. Έχουμε μπροστά μας ένα κολοσσιαίο πρόβλημα, τότε το ενδεχόμενο μιας χρεοκοπίας, σήμερα μία ασθένεια που θερίζει ζωές, και εμείς το εξορκίζουμε με νομικισμούς. Συζητάμε αν η έννοια της δημόσιας ασφάλειας κατά το 11§2 του Συντάγματος περιλαμβάνει και την προστασία της δημόσιας υγείας.
Εάν η πρόεδρος του ΣτΕ απέρριψε την αίτηση προσωρινής διαταγής του Βαρουφάκη κρίνοντας αποκλειστικά τη συνδρομή του κατεπείγοντος ή διατύπωσε και κρίση επί της συνταγματικότητος.
Εάν η απόφαση του αρχηγού της ΕΛΑΣ είναι επαρκώς αιτιολογημένη γιατί, αν δεν περιγράφει σωστά τον λόγο απαγόρευσης, η απαγόρευση δεν χρειάζεται. Ή ποιο είναι το μέτρο της αναλογικότητος, λες και είναι λογικό να απαγορευθούν οι συναθροίσεις στην Αθήνα αλλά να επιτραπούν στην Αλεξανδρούπολη επειδή εκεί έχουν λιγότερους νεκρούς από τον COVID-19 ή να απαγορευθούν οι πορείες αλλά όχι και οι συναθροίσεις. Δηλαδή, συζητάμε για το φύλο των αγγέλων.
Aν εξαιρέσει κανείς τους παλαβούς του δικαιωματισμού για τον δικαιωματισμό καθώς και το «υπερεγώ» κάποιων σχολιαστών του διαδικτύου που αναζητούν ευκαιρία να αναμετρηθούν με τον Αλιβιζάτο και τον Μανιτάκη, οι υπόλοιποι είναι απλώς υποκριτές. Όπως τότε, που έβαζαν μπροστά το άρθρο 4 του Συντάγματος επειδή δεν τολμούσαν να πουν καθαρά ότι η σύνταξη του κλητήρα της ΔΕΗ δεν έπρεπε να πέσει κάτω από τα τρία χιλιάρικα και ας κόψουν οι φορολογούμενοι το κεφάλι τους για να την χρηματοδοτήσουν, έτσι και τώρα!
Επειδή δεν τολμούν να πουν ότι δεν τους ενδιαφέρει πόσοι άνθρωποι θα πεθάνουν, σημασία έχει να υπάρχει πάντα ένας εχθρός για να καταγγέλλουν και μέσω αυτού να δικαιολογούν την ύπαρξή τους, εμφανίζουν την εφαρμογή του Συντάγματος ως «αναστολή του».
Η συζήτηση θα είχε νόημα -και μάλιστα σπουδαίο- εάν την απαγόρευση επέβαλλε μία κυβέρνηση που όντως έχει διάθεση να παρακάμψει τις συνταγματικές ελευθερίες και χρησιμοποιούσε την πανδημία ως πρόσχημα. Αλλά αυτά δεν το πιστεύει ούτε ο Βαρουφάκης.
Η κυβέρνηση αυτή έχει τόση σχέση με τον αυταρχισμό, όση έχουν οι Εσκιμώοι με τους καταψύκτες. Είτε το λένε είτε υποκρίνονται, όλοι αντιλαμβάνονται ότι κλήθηκε να διαχειριστεί ένα πρόβλημα που απασχολεί όλες τις χώρες του κόσμου, που έχει προκαλέσει εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους και για το οποίο δεν υπάρχει εγχειρίδιο οδηγιών. Μοιραίο είναι ότι θα αυτοσχεδιάσει, ότι θα κάνει μπρος - πίσω, ότι θα πάρει και άστοχες αποφάσεις, ότι κάπου θα βιαστεί και κάπου θα καθυστερήσει.
Αλλά η απαγόρευση των συναθροίσεων υπήρξε ομόφωνη εισήγηση των λοιμωξιολόγων και, επιτέλους, έστω και για πρώτη φορά, ας συνειδητοποιήσουμε ότι σε κάποια ζητήματα σημασία έχει μόνο η γνώμη των ειδικών. Ούτε του Αμβρόσιου, ούτε της μανούλας του Facebook, ούτε της ΤΟ ΣΥΡΙΖΑ Καισαριανής, ούτε της κατάληψης Βανκούβερ, ούτε του φραπεδόμαγκα.
Η κριτική που μπορεί να γίνει σ’ αυτή την κυβέρνηση είναι ότι άργησε να επιβάλει απαγορεύσεις, όχι ότι τις επέβαλε. Ακόμη περισσότερο, ότι δεν τις υπερασπίσθηκε απέναντι σε εκείνους που τις αγνόησαν. Στην Εκκλησία που παρέμεινε κράτος εν κράτει. Στην αξιωματική αντιπολίτευση που τις υπονόμευσε υπερασπιζόμενη κακομαθημένα παιδάκια που δεν μπορούν να υπάρξουν εάν δεν πίνουν μπίρες μετά τα μεσάνυχτα, από πλαστικό ποτήρι, στην πλατεία της Αγίας Παρασκευής.
Στους ψεκασμένους της Χαζοδεξιάς που οργάνωναν συγκεντρώσεις χωρίς μάσκα για να μας πουν ότι δεν υπάρχει ιός αλλά σχέδιο του Μπιλ Γκέιτς για να τους φυτέψει τσιπάκι στον εγκέφαλο. Ή στο ΚΚΕ που υπερασπίσθηκε το άβατό του, κάνοντας επίδειξη αυθαιρεσίας με την πορεία για το Πολυτεχνείο.
Μετά απ’ όλα αυτά, το πρόστιμο των 5.000 ευρώ στον καταστηματάρχη που από την πίσω πόρτα έδωσε στον πελάτη του ένα πακέτο γυαλόχαρτα δεν φαίνεται και πάρα πολύ δίκαιο. Εδώ, μάλιστα! Έχουμε πρόβλημα αναλογικότητος. Ή, αλλιώς, ακριβή στα πίτουρα και φτηνή στο αλεύρι.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 22 Νοεμβρίου 2020
