Δέκα χρόνια συμπληρώνονται από το θάνατο του Σόκρατες. Ο αρχηγός της Βραζιλίας στα Μουντιάλ του 1982 και του 1986, πέθανε στις 4 Δεκεμβρίου 2011, σε ηλικία 57 ετών.
Γεννημένος στις 19 Φεβρουαρίου 1954 στο Μπέλεμ, γιος της Γκουιομάρ και του Ραϊμούντο, πρώτος από τα έξι αδέλφια, οφείλει το όνομά του στο πάθος του πατέρα του για το έργο του Έλληνα φιλόσοφου.
Ο μέσος της Κορίνθιανς, με πτυχίο ιατρικής, λόγος που έφερε το προσωνύμιο «γιατρός», υπήρξε ένας από τους καλύτερους παίκτες στην ιστορία του ποδοσφαίρου.
Ήταν όμως και ένας στοχαστής, που κατάφερε χάρη στον πολιτικό ακτιβισμό του να πείσει τους συμπαίκτες του για την αυτοδιαχείριση, την περίφημη «δημοκρατία της Κορίνθιανς», μια μοναδική περίπτωση στον κόσμο, όπου η ομάδα αρνήθηκε την εξουσία του προπονητή.
Στόχος του ήταν να αποκατασταθεί η αξιοπρέπεια σε μια χώρα για πολύ καιρό σκλαβωμένη σε μια βίαιη δικτατορία από καταστολές και καταπατήσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στέλνοντας ένα μήνυμα δημοκρατίας μέσω του του ποδοσφαίρου.
Το καλοκαίρι του 1984 πήγε στη Φιορεντίνα, μεταγραφή του έγινε δεκτή με τεράστιο ενθουσιασμό, ώστε οι φίλαθλοι εξάντλησαν μέσα σε λίγες ώρες τα εισιτήρια των αγώνων. Η προσαρμογή του στον ρυθμό της Serie A, αποδείχθηκε δύσκολη. Σημείωσε 6 γκολ σε 25 αγώνες πρωταθλήματος, πριν επιστρέψει πίσω.
Ήδη όμως ο αλκοολισμός του είχε δημιουργήσει προβλήματα, από την εποχή της Φιορεντίνα μέχρι και το θάνατό του, λόγω ενός σηπτικού σοκ, στο νοσοκομείο «Αλμπερτ Αϊνστάιν» στο Σαο Πάολο.
Ακριβώς την ημέρα που η Κορίνθιανς κέρδισε ξανά τον τίτλο.
«Θα ήθελα να πεθάνω την Κυριακή, την ημέρα που η Κορίνθιανς κερδίσει τον τίτλο», είχε πει ο ίδιος πριν χρόνια. Και έτσι έγινε. Έπαιξε σε Μποταφόγκο, Κορίνθιανς, Φιορεντίνα, Φλαμένγκο, Σάντος και Γκάρφοθ Τάουν και στην εθνική ομάδα της Βραζιλίας από το 1976 έως το 1986 (60 συμμετοχές, 20 γκολ).