Έχοντας ξαναζήσει στο παρελθόν προεκλογικές περιόδους, σχολιάζει αυτή που διανύουμε μιλώντας για την απλή αναλογική, τις συνεργασίες που θα επιδιώξει και το ενδεχόμενο που αποκλείει για τον β’ γύρο.
Μετά από σχεδόν 20 χρόνια από την πρώτη φορά που θέσατε υποψηφιότητα για δήμαρχος Θεσσαλονίκης, είστε ξανά υποψήφιος. Τι απαντάτε σε αυτούς που ρωτούν γιατί γυρίσατε τώρα ξανά στην τοπική αυτοδιοίκηση;
Όλοι γνωρίζουν ότι δεν έφυγα ποτέ από την πόλη. Αλλά και όπου πήγαινα, την κουβαλούσα πάντα μαζί, σα να είχα ένα «Θ» χαραγμένο στο μέτωπο. Παραφράζοντας ένα στίχο του Τάκη Σινόπουλου, συνηθίζω να λέω πως «είμαι ένας άνθρωπος που έρχεται συνεχώς από τη Θεσσαλονίκη». Από το 2012 που διέκοψα οριστικά τη σχέση μου με την κεντρική πολιτική σκηνή, είμαι καθημερινά παρών στα κοινά της πόλης, παίρνοντας δημόσια θέση στα προβλήματά της.
Στόχος μου ήταν πάντα να βοηθώ την πόλη από όποια θέση ευθύνης μπορούσα. Τα πρώτα σχέδιά μου -που δικαιώθηκαν και εκκρεμούν ακόμη- η αίσθηση του ανεκπλήρωτου που με ακολουθεί, αλλά και οι νέες προτάσεις που μελετώ συνεχώς και καταθέτω, με κάνουν να νιώθω πάντοτε καινούργιος και δυνατός. Κάποιοι μου χρεώνουν -και έχουν δίκιο- ότι άφησα την προσπάθεια του 1998 στη μέση. Προφανώς, μπορεί να ήμουν ένας καλός υποψήφιος τότε, αλλά ίσως δεν ήμουν έτοιμος για δήμαρχος. Τώρα όμως είμαι ώριμος και έτοιμος για να γίνω ένας πολύ καλός δήμαρχος για τη Θεσσαλονίκη.
Πιστεύετε ήταν λάθος η ενασχόλησή σας με την κεντρική πολιτική σκηνή;
Ασχολήθηκα με την κεντρική πολιτική σκηνή γιατί ήθελα να συμμετέχω την περίοδο εκείνη στην προσπάθεια του δημοκρατικού εκσυγχρονισμού της ελληνικής κοινωνίας, αλλά και για να μπορέσω να κάνω περισσότερα πράγματα για την πόλη μου. Το εγχείρημα αποδείχθηκε ατελέσφορο, πιστεύω όμως πως είναι καλύτερα να μετανιώνει κανείς για κάτι που έκανε, παρά για κάτι που δεν έκανε.
Γιατί δεν προχώρησαν ποτέ κάποιες ιδέες που είχατε;
Κάποιες ήταν πολύ προχωρημένες για την εποχή τους, όπως το σύγχρονο τραμ που πρότεινα το 1982, προβλέποντας τις περιπέτειες της κατασκευής του μετρό που ταλαιπώρησαν αφάνταστα την πόλη. Παρότι εκ των υστέρων η πρόταση δικαιώθηκε, είναι τώρα πολύ αργά να εφαρμοστεί, παρά μόνο συμπληρωματικά του μετρό. Άλλες πάλι, πολύ αγαπητές στους Θεσσαλονικείς, όπως η θαλάσσια αστική συγκοινωνία, ταυτίστηκαν προσωπικά με μένα, που σκέφτομαι καμιά φορά πως φταίει ίσως αυτό για την καθυστέρηση στην υλοποίησή τους.
Αστειευόμενος, λιγάκι, λέω πως σταμάτησα τον τελευταίο καιρό να επιμένω να την υπενθυμίζω και παρατηρώ ότι το έργο προχωράει πιο γρήγορα. Πάντως, έχω την αίσθηση ότι δέχομαι κριτική και απολογούμαι για πράγματα που δεν γίνονται στην πόλη, ενώ δεν μου δόθηκε ποτέ η πραγματική δυνατότητα να τα υλοποιήσω.
Έχετε ζήσει πολλές προεκλογικές περιόδους ως υποψήφιος, αυτή που διανύουμε τώρα πώς σας φαίνεται;
Αυτή είναι, σίγουρα, η πιο παράξενη από όλες. Έχω ζήσει από κοντά όλες τις προεκλογικές περιόδους από το 1986 και μετά, και δεν θυμάμαι ποτέ τόσο έκρυθμη κατάσταση. Παρατηρούμε και καταγράφουμε με ανησυχία την απόλυτη απουσία οποιασδήποτε δημοσιογραφικής δεοντολογίας, κυρίως από ορισμένα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και μια απίστευτη σπατάλη μαύρου χρήματος από κάποιους υποψήφιους, σε μια εποχή –υποτίθεται- λιτότητας και διαφάνειας. Κάνουν, πάντως, μεγάλο λάθος: όπως στη ζωή το χρήμα δεν φέρνει την ευτυχία, έτσι δεν φέρνει και την επιτυχία στις εκλογές.
Πώς κρίνετε την απλή αναλογική και το φαινόμενο των πολλών υποψηφίων για τον δήμο;
Ο νέος εκλογικός νόμος έχει μόνο ένα θετικό: επιτρέπει την ουσιαστική συμμετοχή της αντιπολίτευσης στη διοίκηση του δήμου. Επειδή όμως δεν τέθηκε ένα ελάχιστο όριο (π.χ. 3%) ως προϋπόθεση εισόδου στο δημοτικό συμβούλιο, παρουσιάστηκε το φαινόμενο να υπάρχουν πολλές υποψηφιότητες, κάτι που δημιουργεί μεγάλη σύγχυση στους πολίτες. Άλλοι λόγοι γι’ αυτό στην πόλη μας, ήταν το κενό που άφησε η αποχώρηση του Γιάννη Μπουτάρη χωρίς διάδοχη κατάσταση, αλλά και το μακεδονικό, που έδωσε την εντύπωση σε κάποιους ότι θα μπορούσαν να ψαρέψουν στα θολά νερά της συμφωνίας των Πρεσπών.
Τέλος, υπάρχει και αυτή η ψευδαίσθηση της οικειότητας και χαλαρότητας που δημιουργεί η Θεσσαλονίκη και ενθαρρύνει προσωπικές ή παρεϊκές φιλοδοξίες στη λογική του «γιατί όχι κι εγώ». Αξίζει να σημειωθεί, πάντως, πως το φαινόμενο αυτό παρουσιάστηκε μόνο στη Θεσσαλονίκη και τροφοδότησε, δυστυχώς, ειρωνικά σχόλια για την ιδιότητα του υποψηφίου δημάρχου.
Με ποιον θα μπορέσετε να συνεργαστείτε την επόμενη ημέρα;
Εφόσον εκλεγεί η «ΠΟΛΗχρωμη Θεσσαλονίκη» στη διοίκηση του δήμου, θα προσπαθήσω να συνεργαστώ με κάποιες από τις μεγαλύτερες παρατάξεις, στη βάση αρχών και συμφωνιών πάνω στα βασικά προβλήματα της πόλης, ώστε να συγκροτηθεί μια στέρεη συμμαχία και μια ισχυρή δεδηλωμένη πλειοψηφία για τη λήψη των αποφάσεων.
Καθώς η παράταξή μας ευρίσκεται στο κέντρο του πολιτικού φάσματος και διαθέτουμε κουλτούρα συνεργασίας, θα μπορούσα να συνεργαστώ εύκολα τόσο με τον κ. Ταχιάο όσο και με την κ. Νοτοπούλου, αλλά και άλλες ενδιάμεσες παρατάξεις με κοινές θέσεις για την πόλη, ενώ κάποιοι δηλώνουν πως δεν μπορούν να συνεργαστούν μεταξύ τους. Υπενθυμίζω ότι για την αποτελεσματική διοίκηση του δήμου θα χρειαστεί η συνεργασία τριών, τουλάχιστον, δημοτικών ομάδων, επομένως η συνεργασιμότητά μας αποτελεί ένα συγκριτικό πλεονέκτημα για το καλό της πόλης.
Σε περίπτωση που δεν είστε στο β΄ γύρο, θα στηρίξετε άλλον υποψήφιο;
Δεν σκέφτομαι καθόλου την περίπτωση να μην είμαστε στο δεύτερο γύρο, και γι’ αυτό δεν θέλω να πάρω θέση για άλλους υποψήφιους, ούτε μπορώ καν να προβλέψω ποιοι μπορεί να είναι. Γενικά, πάντως, θα σεβαστώ την πολυσυλλεκτικότητα και ανεξαρτησία του ψηφοδελτίου μας και, αντιστρέφοντας μια -ατυχή μάλλον- δήλωση του Γιάννη Μπουτάρη, λέω από τώρα ότι οι ψηφοφόροι μας «δεν είναι γίδια», για να κατευθύνονται σαν κοπάδι όπου και αν τους υποδείξει κανείς.
Πώς προσχώρησαν τελευταία στιγμή στην παράταξή σας στελέχη της «Πρωτοβουλίας» που αρχικά είχαν συνταχθεί με τον Πέτρο Λεκάκη;
Είχαμε ήδη αρκετά στελέχη της «Πρωτοβουλίας» στην παράταξή μας. Στο τέλος, ήταν πολύ ευχάριστο το γεγονός ότι συστρατεύθηκαν μαζί μας και δύο ακόμη νέοι και ικανοί αντιδήμαρχοι, ο Γιώργος Δημαρέλος και ο Αλέξανδρος Μπαρμπουνάκης. Ήταν μια καθαρά δική τους πολιτική και προσωπική επιλογή, κρίνοντας, υποθέτω, την συγγένεια των απόψεών τους για την πόλη με τις δικές μας και την εκτίμηση σε μένα και τα πρόσωπα που συγκροτούν το συνδυασμό μας. Χάρηκα περισσότερο, πάντως για το ότι τελικά, παρά τον αρχικό προβληματισμό τους, δεν αποχώρησαν από τα κοινά και συνεχίζουν την πολιτική τους διαδρομή. Είναι πολύ νέοι ακόμη, η πόλη τούς χρειάζεται και το μέλλον τούς ανήκει.
Πείτε μου δυο πράγματα που θα κρατήσετε από τη διοίκηση Μπουτάρη και τρία που θα αλλάξετε.
Θα κρατήσω τους ανοικτούς ορίζοντες, τον κοσμοπολιτισμό, τις καλές σχέσεις με τους δύσκολους γείτονες, την τουριστική άνοδο και την αισθητική της πρώτης τετραετίας. Επίσης, θα συνεχίσω και θα ολοκληρώσω την προσπάθεια για την αύξηση της ανακύκλωσης. Δεν θα κρατούσα την ανεξήγητη εμπλοκή του δημάρχου Θεσσαλονίκης σε θέματα που αφορούν καθαρά ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και τραυματίζουν την ενότητα της πόλης. Θα δώσουμε, ακόμη μεγαλύτερη έμφαση στα θέματα της καθημερινότητας, όπως είναι το συγκοινωνιακό, η καθαριότητα και το θέμα της ασφάλειας των πολιτών. Πρέπει, τέλος, να ανακτήσουμε τον χαμένο δημόσιο χώρο, με μια βιώσιμη αναδιανομή του οδικού δικτύου από τα Ι.Χ. υπέρ των πιο ευάλωτων χρηστών (πεζοί, ΑμεΑ, ποδηλάτες, επιβάτες λεωφορείων). Να συγκροτήσουμε, δηλαδή, ξανά την κοινή μας πόλη, τον κοινό μας κόσμο, το μέλλον μας στη Θεσσαλονίκη.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 12 Μαΐου 2019