Το πρώτο crash test για τους προπονητές των ποδοσφαιρικών ομάδων στην Ελλάδα είθισται να είναι η 28η Οκτωβρίου. «Θα προλάβει την παρέλαση;», είναι το ερώτημα στα χείλη οπαδών των οποίων η ομάδα τους σέρνεται στις πρώτες αγωνιστικές του πρωταθλήματος. Για τους πολιτικούς το αντίστοιχο ορόσημο φαίνεται πως είναι η ΔΕΘ. Στον λιγότερο από έναν χρόνο που ο Στέφανος Κασσελάκης εισέβαλε στην εγχώρια πολιτική σκηνή, έχει καταγράψει πολλές πρωτιές. Τι να πρωτοαραδιάσει κανείς. Εμφανίστηκε από το πουθενά και δίχως καλά-καλά να είναι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, κατάφερε να εκλεγεί πρόεδρος του κόμματος. Και τώρα, πριν καν να προλάβει να σβήσει το πρώτο κεράκι στον έβδομο όροφο της Κουμουνδούρου, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την προεδρική καρέκλα καθώς κηρύχθηκε ουσιαστικά έκπτωτος έπειτα από μία, χωρίς προηγούμενη απόφαση, της Κεντρικής Επιτροπής. Κι όλα αυτά, μόλις μία βδομάδα πριν να εμφανιστεί για πρώτη φορά στη ΔΕΘ ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μία εξέλιξη την οποία είχε προαναγγείλει μ’ εκείνη τη σιβυλλική δήλωσή του τρεις ημέρες πριν από την Κεντρική Επιτροπή ο Νίκος Παππάς όταν είπε ότι «ο κ. Κασσελάκης εάν δεν έχει εκπέσει, προφανώς θα είναι στη ΔΕΘ ως πρόεδρος του κόμματος».
Τελικά εξέπεσε και στη θέση του θα βρεθεί στη Θεσσαλονίκη αυτό το σαββατοκύριακο ο ίδιος ο Νίκος Παππάς τον οποίο ο ανυποψίαστος και πολιτικά αφελής Κασσελάκης είχε αναβαθμίσει λίγες ημέρες πριν σε πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ στη θέση του, κατά κοινή ομολογία επιτυχημένου σε αυτόν το ρόλο, Σωκράτη Φάμελλου.
Μετά το σοκ και την οργισμένη αντίδρασή του για την απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής ο Κασσελάκης αυτοεξορίστηκε στις Σπέτσες προκειμένου να συνειδητοποιήσει τι ακριβώς του συνέβη, και συγχρόνως, να ανιχνεύσει εάν υπάρχει χώρος για εκείνον στην πολιτική σκηνή. Οι επιλογές του δεν είναι πολλές. Είτε θα επιχειρήσει να πάρει τη ρεβάνς, θέτοντας εκ νέου υποψηφιότητα για αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ είτε θα ρίξει μία ακόμη ζαριά με στόχο να δημιουργήσει δικό του κόμμα είτε θα διαβεί εκ νέου τον Ατλαντικό, σε αντίθετη φορά απ’ αυτήν που είχε ακολουθήσει πριν από περίπου ενάμιση χρόνο. Τελικά, φαίνεται ότι αποφάσισε να κάνει το πρώτο.
Όποια κι αν είναι η εξέλιξη από δω και πέρα, το «φαινόμενο Κασσελάκη» θα καταγραφεί στην εγχώρια πολιτική βιβλιογραφία ως κάτι εξαιρετικά σπάνιο. Στο δε κεφάλαιο της Αριστεράς θα καταχωριστεί με μελανά γράμματα. Ποτέ άλλοτε, ένα κόμμα και δη της Αριστεράς, δεν αποδείχθηκε τόσο ανοχύρωτο, ώστε να αλωθεί εν μία νυκτί, από έναν χομπίστα της πολιτικής.
Ήταν 29 Αυγούστου του 2023 όταν ο Στέφανος Κασσελάκης μέσω ενός βίντεο που ανέβασε στα social media ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ ενώ παράλληλα παρουσίασε και ένα σύντομο βιογραφικό του. Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να μάθει αν όσα έλεγε ο ίδιος σε εκείνο το βίντεο ήταν αληθινά. Το μόνο που ενδιέφερε τον σαστισμένο κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ ήταν να βρουν έναν νέο μεσσία ο οποίος τους υποσχόταν πως μπορεί να τους οδηγήσει ξανά στη γη της επαγγελίας. Στην πορεία αποδείχθηκε βεβαίως πως ούτε το παραδικαστικό κύκλωμα είχε χτυπήσει τους γονείς του «και τους πήρε ό,τι είχαν και δεν είχαν», όπως ισχυριζόταν σε εκείνο το μήνυμά του, ούτε ο ίδιος αναγκάστηκε να πάει στην Αμερική στα 14 του, «όχι για πολυτέλεια, αλλά από ανάγκη», όπως έλεγε.
Άλλωστε το διαψεύδει ο ίδιος στο βιογραφικό του όπου αναφέρει ότι βρέθηκε στην Αμερική έπειτα από υποτροφία που κέρδισε από το Λύκειο Φίλιπς Ακάντεμι στο Άντοβερ της Μασαχουσέτης όπου και εγκαταστάθηκε μαζί με τη μητέρα του.
Και δεν ήταν αυτά τα μόνα γκρίζα σημεία της βιογραφίας του, όπως ο ίδιος την έχει παρουσιάσει κατά καιρούς. Έχει ισχυριστεί για παράδειγμα ότι «το 2009, στα 21 μου, εν μέσω οικονομικής κρίσης, βρήκα δουλειά στην Goldman Sachs και είδα από κοντά τι είναι Κεφάλαιο. Το να αγοράζεις τον κόπο του άλλου φτηνά. Το πόση αλαζονεία φέρνει το χρήμα. Γι’ αυτό και άφησα αυτήν τη δουλειά». Όμως, πληροφορίες πέραν του Ατλαντικού θέλουν τον Κασσελάκη να έχει απολυθεί το 2014 από τη Goldman Sachs ως «μειωμένης απόδοσης» και αφού του είχε δοθεί ειδοποίηση έξι μήνες νωρίτερα.
Τα στελέχη και οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ δεν θορυβήθηκαν ούτε όταν αποκαλύφθηκε η αρθρογραφία του στον «Εθνικό Κήρυκα» την περίοδο των μνημονίων όπου εκθείαζε τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ως υπουργό της κυβέρνησης Σαμαρά και του ζητούσε να κάνει περισσότερες απολύσεις, ή όταν τασσόταν υπέρ της μείωσης του κατώτατου μισθού την οποία χαρακτήριζε ως μέτρο επίπονο, πλην όμως, θετικό. Μάλιστα, είχε ταχθεί υπέρ της εκλογής Μητσοτάκη στις εσωκομματικές εκλογές στη ΝΔ το 2015. Σε άλλο άρθρο του δε, τον Σεπτέμβριο του 2015 επέκρινε τον τότε πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, παραλληλίζοντάς τον με τον Ντόναλντ Τραμπ, εκτιμώντας ότι δεν διαθέτει επαρκή εμπειρία και κατηγορώντας τον για την επιλογή του Γιάνη Βαρουφάκη στη θέση του υπουργού Οικονομικών.
Αλλά ακόμη και σήμερα ουδείς γνωρίζει το «πόθεν έσχες» του, ούτε την πραγματική οικονομική του κατάσταση. Όλα αυτά τα προσπέρασαν στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως προσπέρασαν και την πολιτική απειρία του και, κυρίως, την θηριώδη άγνοιά του σχετικά με τα πολιτικά πράγματα στην Ελλάδα και ειδικότερα, την ιστορία και την παράδοση της Αριστεράς.
Χρειάστηκε να έρθει ένα ακόμη εκλογικό χαστούκι, το 14,92% των ευρωεκλογών για να συνειδητοποιήσουν και οι τελευταίοι εναπομείναντες ότι με τον Κασσελάκη ο ΣΥΡΙΖΑ οδηγούταν σε περαιτέρω συρρίκνωση και ανυποληψία. Όμως και μετά την έκπτωσή του, το πολιτικό μέλλον του άλλοτε κυβερνητικού κόμματος φαντάζει άδηλο, όπως κι αυτό του ίδιου του Κασσελάκη.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 14-15.09.2024