Οι σκληρότεροι και πιο αιματηροί πόλεμοι είναι οι εμφύλιοι, λέει η ιστορία του ανθρώπινου γένους, πράγμα που περίτρανα επιβεβαιώνεται με όσα διαμείβονται στο ΚΙΝΑΛ ενόψει των εκλογών για την ανάδειξη νέου προέδρου.
Η αιφνιδιαστική αποχώρηση από την κούρσα της Φώφης Γεννηματάς και ο πρόωρος θάνατός της, ανακάτωσε ακόμη περισσότερο την ήδη μπερδεμένη τράπουλα, βάζοντας τρεις νέους υποψήφιους στο… κόλπο.
Οι Παύλος Γερουλάνος, Παύλος Χρηστίδης προστέθηκαν στην λίστα των Νίκου Ανδρουλάκη, Ανδρέα Λοβέρδου και Χάρη Καστανίδη, ενώ αυτό που τάραξε τελείως τα νερά, ήταν η υποψηφιότητα του Γιώργου Παπανδρέου.
Το τι ακολούθησε, λίγο πολύ το ξέρουμε όλοι ή εν πάση περιπτώσει όσοι ενδιαφέρονταν να πληροφορούνται τα τεκταινόμενα στον χώρο της κεντροαριστεράς.
Τραβήγματα χαλιών, κατηγορίες, απειλές, συκοφαντίες, ύβρεις και κάθε είδους όπλο που χρησιμοποιείται για δολιοφθορά αντιπάλου, βρήκε την τιμητική του θέση στην αναμέτρηση.
Με αυτά και με εκείνα, η μάχη για την νίκη, επικεντρώνεται στους τρεις υποψήφιους που ξεχώρισαν ως πιθανοί νικητές. Λοβέρδος, Ανδρουλάκης και Παπανδρέου θα μονομαχήσουν σκληρά για τις δύο πρώτες θέσεις που θα τους δώσουν το διαβατήριο για την τελική αναμέτρηση που θα γίνει στις 12 Δεκεμβρίου.
Μπαίνοντας στην τελευταία βδομάδα της προεκλογικής τους εκστρατείας, οι τόνοι ανεβαίνουν και τα συντροφικά μαχαιρώματα βαθαίνουν, ενώ στη μάχη των τριών, παρεισφρέουν δύο εξωγενείς παράγοντες:
- Τα οικονομικά συμφέροντα που με όπλα τα ελεγχόμενα από αυτούς μέσα ενημέρωσης και τις παραγγελίες δημοσκοπήσεων, διαμορφώνουν κλίμα υπέρ ενός και κατά άλλων υποψηφίων
- Τα δύο κόμματα που κινούνται ένθεν-κακείθεν του ΚΙΝΑΛ -δηλαδή η Νέα Δημοκρατία και ο ΣΥΡΙΖΑ- που παρακολουθούν με δικαιολογημένο ενδιαφέρον τις εξελίξεις.
Ήδη οι υποψήφιοι άνοιξαν τα χαρτιά τους, ενώ για σήμερα προγραμματίζεται η πρώτη δια ζώσης αντιπαράθεσή τους σε ντιμπέιτ στο οποίο ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου επέλεξε να μην παραστεί επικαλούμενος την απόφασή του να μην τροφοδοτήσει την εσωστρέφεια και να μην μπει σε αντιπαράθεση με τους συνυποψηφίους του. (ΣΣ η επιλογή του αυτή θεωρώ πως θα του κοστίσει εκλογικά, αν και θα τον βοηθήσει την επόμενη των εκλογών μέρα, εφόσον φυσικά καταφέρει να επικρατήσει).
***************************************************************
Οι έξι υποψήφιοι οργώνουν την Ελλάδα δίνοντας έκαστος τον αγώνα του και παρουσιάζοντας τις θέσεις τους για το μέλλον της χώρας, το προγραμματικό πλαίσιο της παράταξης αλλά και την πολιτική συνεργασιών που θεωρούν πως πρέπει να ακολουθηθεί από το κόμμα τους.
Η γενική αίσθηση που έχει εδραιωθεί είναι πως στην κλίματα αριστεράς - δεξιάς, ο Ανδρέας Λοβέρδος βρίσκεται στο δεξιό άκρο, ο Νίκος Ανδρουλάκης στο κέντρο και ο ΓΑΠ αριστερότερα, ενώ οι άλλοι τρεις υποψήφιοι κινούνται στην ίδια περιοχή με τον τελευταίο.
Πέρα από τις περιοδείες, τις ομιλίες σε συγκεντρώσεις, τις συνεντεύξεις κλπ, στην προεκλογική εκστρατεία έχουν καταλάβει σημαίνουσα θέση οι…δημοσκοπήσεις, που με τον τρόπο που γίνονται, μάλλον προσπαθούν να διαμορφώσουν κλίμα, αντί να καταγράψουν τάσεις και πεποιθήσεις.
Όλοι λένε πως σε ένα ασαφές και απροσδιόριστο εκλογικό σώμα, (ψηφίζει όποιος θέλει αρκεί να δεχτεί να υπογράψει μια αίτηση εγγραφής στα μητρώα φίλων του κόμματος, δίχως την ανάληψη καμιάς άλλης ευθύνης), είναι πολύ δύσκολο να υπάρξει έγκυρη δημοσκόπηση. Δεν διατείνομαι ότι «πειράζονται» τα ευρήματα για να επηρεαστεί η κοινή γνώμη, αλλά ότι παραγγέλλονται δημοσκοπήσεις που με τον τρόπο που πραγματοποιούνται, γέρνουν υπέρ του ενός ή του άλλου.
Η μέθοδος είναι εύκολη. Άλλωστε οι παροικούντες τα μέσα ενημέρωσης γνωρίζουμε καλά πως η επιλογή των ερωτήσεων και ο τρόπος που τίθενται, μπορούν να επηρεάσουν. Πολύ περισσότερο μπορούν να χρωματίσουν τα ευρήματα, η επιλογή του δείγματος στο οποίο απευθύνεται η δημοσκόπηση. Για παράδειγμα, αν το κοινό των ερωτώμενων είναι ο γενικός πληθυσμός, οι απαντήσεις θα ευνοούν τον ευρισκόμενο στην δεξιά πλευρά της κλίμακας Ανδρέα Λοβέρδο, καθώς μεγάλο τμήμα του σώματος εμφορείται από κεντροδεξιές ή δεξιές πεποιθήσεις.
Αν πάλι η βάση των ερωτηθέντων είναι οι ψηφοφόροι του ΚΙΝΑΛ, αυτοί θεωρητικά βρίσκονται κοντύτερα στον Ανδρέα Λοβέρδο (όσοι ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ το 2015 ήταν υπέρ της συγκυβέρνησης Σαμαρά- Βενιζέλου) ή στον Νίκο Ανδρουλάκη (που δεν εγκατέλειψε το κόμμα).
Παρομοίως, αν υπάρχει ερώτηση για το ποιος έχει καλύτερη διεθνή απήχηση, οι περισσότεροι θα απαντούσαν ο ΓΑΠ, ενώ σε ενδεχόμενη ερώτηση ποιος θα κρατήσει το χώρο ενωμένο, η απάντηση θα ευνοούσε τον Νίκο Ανδρουλάκη.
Κάποιοι διατείνονται πως εγκυρότερες δημοσκοπήσεις είναι οι… κρυφές. Αυτές δηλαδή που κάνουν οι στοιχηματικές εταιρείες που ουδόλως ενδιαφέρονται για το ποιος θα κερδίσει, αλλά νοιάζονται με το πώς θα κερδίσουν οι ίδιες. Οι στοιχηματικές λοιπόν προσφέρουν σε Ανδρουλάκη και Παπανδρέου ίσες πιθανότητες εκλογής (πριμοδοτούν με 2.25 κάθε ποντάρισμα σε αμφότερους), προσφέρουν πενταπλασιασμό πονταρίσματος υπέρ του Λοβέρδου και ουσιαστικά ξεγράφουν τους άλλους τρεις προσφέροντας εκατό ευρώ για κάθε ένα που θα ρισκάρει κάποιος στοιχηματίζοντας σε εκλογή Γερουλάνου, Καστανίδη, Χρηστίδη.
Εννοείται, πως κρισιμότερο μέγεθος για την τελική έκβαση του αποτελέσματος, θα αναδειχθεί ο αριθμός και η προέλευση των ανθρώπων που θα φτάσουν στην κάλπη.
Γνωρίζοντας πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις, τολμώ να ισχυριστώ ότι ένα μικρό εκλογικό σώμα (οι γνωστοί φίλοι και οπαδοί του κόμματος) θα ευνοήσει την επικράτηση του Νίκου Ανδρουλάκη (ανανέωση, πολιτική συνέπεια, οργανωτική ισχύς), ενώ μια εισροή- επανάκαμψη σημαντικού αριθμού φευγάτων προς τον ΣΥΡΙΖΑ θα ενισχύσει την υποψηφιότητα του Παπανδρέου, όπως και ενδεχόμενη μεγάλη αύξηση των ψηφισάντων από τον γενικό πληθυσμό θα βοηθήσει τον Λοβέρδο.
Και κάτι τελευταίο: Σε μια ανοιχτή ψηφοφορία, δικαιούται με μετέχει όποιος πολίτης το επιθυμεί. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι νομιμοποιούνται οι ακλόνητοι και δεδομένοι οπαδοί άλλων κομμάτων, να προστρέξουν στην κάλπη αντίπαλου κόμματος για να στηρίξουν τον υποψήφιο που βολεύει το δικό τους κόμμα και τον δικό τους αρχηγό.
Σκεφτείτε δηλαδή στην εκλογή αρχηγού της ΝΔ να πήγαιναν κατά κύματα ΣΥΡΙΖΑίοι για να ενίσχυαν την υποψηφιότητα του Άδωνι, ώστε μετά να είχαν το εύκολο επιχείρημα της «ακροδεξιάς κλίσης της ΝΔ». Ή σε ενδεχόμενη ανοιχτή εκλογή ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ, να προσέλθουν συντηρητικοί ψηφοφόροι για να ψηφίσουν υπέρ του κλειστού αριστερού Σκουρλέτη ή του αρνητή κάθε συνεργασίας Πολάκη, με μοναδικό στόχο να μικρύνουν τον ΣΥΡΙΖΑ.
Eυπρόσδεκτοι λοιπόν στις κάλπες του ΚΙΝΑΛ, όσοι σκέφτονται να ψηφίσουν το εν λόγω κόμμα, όσοι νιώθουν εν δυνάμει «κεντροαριστεροί-σοσιαλδημοκράτες ευρωπαϊστές» (όπως δηλώνουν άπαντες οι υποψήφιοι αρχηγοί), όσοι θεωρούν ότι αν εκλεγεί αυτός τον οποίο θα ψηφίσουν για αρχηγό του, εκτός δραματικού απροόπτου, θα τον στηρίξουν και στις εθνικές εκλογές.
Τις ευχές μου η τελευταία βδομάδα όπως και αυτή που θα ακολουθήσει εν όψει της τελικής αναμέτρησης ανάμεσα στους δύο πρώτους, να κυλήσουν ομαλά και να αποβούν σε όφελος της δημοκρατίας μας και τελικά της χώρας.
* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 28.11.2021