Μεγάλη μέρα ξημέρωσε για την πόλη του Λίβερπουλ. Στις 17:00 ώρα Ελλάδας η ομάδα του Γιούργκεν Κλοπ θα υποδεχθεί την Άστον Βίλα, στον πάγκο της οποίας θα κάθεται ένα από τα πιο αγαπημένα παιδιά των φιλάθλων της ομάδας. Ο Στίβεν Τζέραρντ επιστρέφει ως αντίπαλος στο Άνφιλντ, στο γήπεδο όπου αποθεώθηκε όσο ελάχιστοι ποδοσφαιριστές.
Το πικρό αντίο
Ο Στίβεν Τζέραρντ δεν διέθετε ούτε την ποδοσφαιρική ευφυΐα του Πολ Σκόουλς, ούτε το πληθωρικό ταλέντο του Φρανκ Λάμπαρντ. Υπήρξε, ωστόσο, ένας από τους πιο εμβληματικούς μέσους στην ιστορία όχι μόνο της Λίβερπουλ, αλλά του βρετανικού ποδοσφαίρου γενικότερα. Η αποχώρησή του σε ηλικία 38 ετών από τη δράση, την οποία ανακοίνωσε ο ίδιος μέσω συνέντευξής του το 2016, ήταν αναπόφευκτη.
Η υποστολή της σημαίας της Λίβερπουλ είχε συντελεστεί ένα χρόνο νωρίτερα, όταν ο σύλλογος του Μέρσισαϊντ δεν έκρινε απαραίτητο να δείξει πως του ήταν απαραίτητος ο αρχηγός. Η περιπέτεια του Τζέραρντ στο MLS και τους Λος Άντζελες Γκάλαξι αποδείχτηκε σύντομη.
Μέλος των ακαδημιών της Λίβερπουλ από τα 7 του, όταν είχε μετακινηθεί από τους Ουίστον Τζούνιορς, ο Τζέραρντ είχε περάσει και από το μικροσκόπιο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ σε ηλικία 13 ετών. Μάλιστα, οι "κόκκινοι διάβολοι" με επιστολή προς την οικογένεια Τζέραρντ, εξέφρασαν την επιθυμία τους να υπογράψουν επταετές συμβόλαιο μαζί του, αλλά αυτό δεν συνέβη ποτέ.
Μάλιστα, ήταν τέτοιο το μίσος του για τη μεγάλη εχθρό της Λίβερπουλ, που υπερηφανεύεται πως στη συλλογή από τις εκατοντάδες φανέλες που έχει ανταλλάξει στην καριέρα του, δεν υπάρχει ούτε μία της Γιουνάιτεντ.
Όπως έγραψε ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του το 2006, η δοκιμή στο Μάντσεστερ έγινε μόνο και μόνο για να πιεστεί η Λίβερπουλ να του δώσει συμβόλαιο, όπως και έγινε.
Το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα έγινε στις 29 Νοεμβρίου 1998 και πριν πετύχει το πρώτο του γκολ εναντίον της Σέφιλντ Γουένσντεϊ, είχε προλάβει να αντικρίσει μία κόκκινη κάρτα.
Σημειωτέον, ότι μία αποβολή ήταν η τελευταία ξακουστή πράξη του στην Premier League. Στο έσχατο ντέρμπι της καριέρας του με αντίπαλο τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, στις 22 Μαρτίου 2015 στο Άνφιλντ, πρόλαβε να αποβληθεί σε 38 δευτερόλεπτα για "εγκληματικό" τάκλιν στον Αντέρ Ερέρα.
Το ιστορικό γλίστρημα
Η ρίζα του κακού σε εκείνη την περίπτωση εντοπίζεται ένα χρόνο νωρίτερα, στις 27 Απριλίου 2014. Η Λίβερπουλ υποδεχόταν την Τσέλσι και με νίκη γινόταν το απόλυτο φαβορί για το πρώτο πρωτάθλημα μετά από 24 χρόνια, ενώ της αρκούσε και η ισοπαλία, για να διατηρήσει το προβάδισμα έναντι της Μάντσεστερ Σίτι. Στο φινάλε του πρώτου ημιχρόνου ο Τζέραρντ γλίστρησε και έδωσε την ευκαιρία στον Ντεμπά Μπα να ανοίξει το σκορ. Το τελικό 0-2 αποτέλεσε ταφόπλακα στις ελπίδες της Λίβερπουλ για τον τίτλο, σε μία στιγμή που ακόμη στοιχειώνει τον Τζέραρντ.
"Αισθανόμουν μουδιασμένος, σαν να είχα χάσει κάποιο μέλος της οικογένειάς μου. Ένιωθα σαν να χανόταν από μέσα μου ένα τέταρτο αιώνα που είχα περάσει σε αυτόν το σύλλογο. Δεν είχα καν προσπαθήσει να σταματήσω τα δάκρυα, καθώς τα γεγονότα του αγώνα έπαιζαν ξανά και ξανά στο κεφάλι μου", έγραψε στην αυτοβιογραφία του.
Ένα χρόνο μετά, λοιπόν, οι οπαδοί της Γιουνάιτεντ αφιέρωναν τα μισά συνθήματά τους στο γλίστρημα του Τζέραρντ, με τον ποδοσφαιριστή της Λίβερπουλ να θολώνει.
Ιδού πώς αφηγήθηκε ο ίδιος την αποβολή λίγα δευτερόλεπτα μετά την είσοδό του στον αγωνιστικό χώρο:
"Η Γιουνάιτεντ είχε τον έλεγχο και το Άνφιλντ ήταν πολύ ήσυχο. Ήταν προφανές πως θα έμπαινα αλλαγή στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου. Στο πρώτο μέρος είχαμε κάνει ελάχιστα τάκλιν. Όταν μπήκα στον αγωνιστικό χώρο, πήγα δυνατά με τάκλιν πάνω στον Μάτα και κέρδισα την μπάλα. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα πρωταγωνίστησα σε νέα φάση, με τον Ερέρα να έρχεται κατά πάνω μου για να μου κλείσει το οπτικό πεδίο. Ήμουν πολύ γρήγορος για αυτόν. Έκανα την πάσα και ο Ερέρα σήκωσε το πόδι του για να με κόψει. Τότε το δεξί του πόδι τεντώθηκε πάνω στο χορτάρι του Άνφιλντ και δεν μπορούσα να συγκρατηθώ. Χωρίς καν να δώσω στον εαυτό μου χρόνο για να το σκεφτεί, έβαλα τις τάπες του αριστερού μου παπουτσιού πάνω στο πόδι του Ερέρα. Ένιωσα τις τάπες να βυθίζονται μέσα στη σάρκα του λίγο πάνω από τον αστράγαλο. Καθώς αποχωρούσα από τον αγωνιστικό χώρο, μονολογούσα: 'Τι έκανες μόλις τώρα; Είσαι τόσο ηλίθιος;'. Είχα διδαχτεί να σιχαίνομαι τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Αυτό είχε περάσει στο μυαλό μας, στην καρδιά και στις ψυχές μας, ως οπαδοί της Λίβερπουλ".
Στα χέρια του το πέμπτο
Στις καρδιές των οπαδών της Λίβερπουλ ο Τζέραρντ έχει αποτυπωθεί ως ο ποδοσφαιριστής που σήκωσε το βαρύτιμο τρόπαιο του Champions League, στις 25 Μαΐου 2005 στην Κωνσταντινούπολη. Με τη Μίλαν να προηγείται με 3-0 στο ημίχρονο, ο αρχηγός μείωσε γρήγορα σε 3-1 στο πρώτο μέρος και με τις κραυγές του ξεσήκωσε συμπαίκτες και κόσμο για την επική ανατροπή, που ολοκληρώθηκε στη διαδικασία των πέναλτι.
Οι πέντε (τότε) τίτλοι Champions League περιποιούσαν τιμή για τους πιστούς οπαδούς της Λίβερπουλ και το γεγονός ότι ο Τζέραρντ ήταν αυτός που σήκωσε το τρόπαιο στην Πόλη, τού αρκεί για να κερδίσει μία θέση στην αιωνιότητα. Πόσω μάλλον, όταν επί σχεδόν δύο δεκαετίες αποτέλεσε το σύμβολο της μάχης που δόθηκε στο Λίβερπουλ, προκειμένου ο ιστορικός σύλλογος να διατηρήσει τη θέση του στην κορυφή του αγγλικού ποδοσφαίρου.
