Στο μυαλό του Παύλου Πολάκη
Σάλος δημιουργήθηκε για μια ακόμη φορά από δήλωση του αναπληρωτή υπουργού Υγείας Παύλου Πολάκη.
Αυτή τη φορά, τα βέλη του «αψύ Σφακιανού», όπως τον χαρακτήρισε ο πρωθυπουργός στη Βουλή για να δικαιολογήσει το ύφος του, είχαν στόχο τον υποψήφιο ευρωβουλευτή της ΝΔ Στέλιο Κυμπουρόπουλο.
Το ερώτημα είναι, γιατί;
Όχι «γιατί» με το συγκεκριμένο ύφος του. Αυτό έχει στη διάθεσή του, αυτό τον εκφράζει, αυτό εγκρίνει προφανώς και ο πρωθυπουργός αφού του παρέχει στήριξη, χωρίς να νιώθει την ανάγκη που ένιωσαν άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να πάρουν αποστάσεις από ένα χτύπημα κάτω από τη μέση σε έναν άνθρωπο που είναι καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο.
Ας δούμε λοιπόν δύο στοιχεία που νομίζω ότι πυροδότησαν την έκρηξη στο μυαλό του Σφακιανού υπουργού.
Το πρώτο νομίζω ότι είναι η αριστεία. Ο Κυμπουρόπουλος είναι ο πρώτος αριστούχος μαθητής με αναπηρία ο οποίος παρήλασε ως σημαιοφόρος τον Οκτώβριο του 1999, σκορπώντας ρίγη συγκίνησης σε όλη την Ελλάδα.
Και επειδή είμαι αρκετά μεγάλος ώστε να θυμάμαι εκείνη τη στιγμή, θα σας πω ότι η συγκίνηση δεν ήταν αποτέλεσμα οίκτου για έναν άνθρωπο με τέτοια προβλήματα υγείας, αλλά θαυμασμού για το πώς μια τεράστια ψυχή και ένα προφανώς εξαιρετικό μυαλό, ανοίγει δρόμο όχι μόνο για τον εαυτό του, ούτε μόνο για τους ανάπηρους, αλλά για κάθε Έλληνα που θέλει να κάνει την υπέρβαση.
Το δεύτερο στοιχείο είναι φυσικά η συμμετοχή του Κυμπουρόπουλου στο ευρωψηφοδέλτιο της ΝΔ.
Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι στο μυαλό του Παύλου Πολάκη δεν υπάρχει πιθανότητα κάποιος να είναι ικανός, άξιος, έντιμος και να είναι δεξιός.
Όλα τα πλεονεκτήματα της μοίρας είναι από χέρι χαρακτηριστικά της Αριστεράς.
Το μόνο λοιπόν που έκανε ο Σφακιανός υπουργός ήταν να μας το θυμίσει. Η επίθεσή του στην ουσία λέει: Μη βλέπετε που όταν μπήκε στην Ιατρική το κτίριο της σχολής του ήταν προσβάσιμο σε ΑμεΑ κατά 20%, ενώ με τη δική του συμβολή έφθασε σήμερα το 80%, μην βλέπετε που τελείωσε αριστούχος την Ιατρική, μη βλέπετε τίποτα. Θυμηθείτε απλά ότι είναι υποψήφιος με τον Μητσοτάκη, άρα είναι υποκριτής που μόλις του δόθηκε η ευκαιρία διορίστηκε στο δημόσιο κάνοντας χρήση του νόμου.
Δεν έχει -νομίζω- σημασία αν κάποιος πιστεύει ή όχι ότι η δεξιά είναι το απόλυτο κακό. Έχει όμως τεράστια σημασία αν προσδιορίζει το καλό μόνο ως αντίπαλο του κακού. Είναι μια προσέγγιση προβληματική γιατί δεν μπορεί να περιγράψει αυτόνομα την ουσία μιας ιδέας, αλλά της δίνει υπόσταση μόνο μέσα από την αντίθετη έννοια.
Είναι σαν να καταλαβαίνεις την αγάπη μόνο ως αντίθετο του μίσους. Αν κάποιος αφαιρέσει το μίσος από το κάδρο, μένει η αγάπη χωρίς ταυτότητα, νόημα και περιεχόμενο.
Και κάτι τελευταίο. Δεν θεωρώ πρόβλημα τον κ. Πολάκη, αλλά όσους γοητεύονται από τον λόγο του…
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 27-28 Απριλίου 2019
