Τον υποψήφιο δήμαρχο Θεσσαλονίκης που δέχθηκε την στήριξη του ΚΙΝΑΛ, συνάντησε ο Γιώργος Παπανδρέου σήμερα στο πλαίσιο της επίσκεψης του στην πόλη για το Thesaaloniki Regional Forum. Όπως έγραψε ο Σπύρος Βούγιας σε ανάρτηση του στο Facebook, η τελευταία φορά που συναντήθηκαν οι δυο άντρες ήταν πριν 7 χρόνια. Αυτή την φορά, σύμφωνα με τον κ. Βούγια, ο πρώην πρωθυπουργός ζήτησε ο ίδιος να βρεθεί μαζί του για να ενημερωθεί για την υποψηφιότητα του και τον δήμο Θεσσαλονίκης. «Ζήτησε να μάθει για την πόλη και την υποψηφιότητά μου για τον Δήμο και με διαβεβαίωσε πως θα την στηρίξει με όποιον τρόπο μπορεί» έγραψε ο Σπύρος Βούγιας στην ανάρτηση του, ανεβάζοντας και φωτογραφία από την συνάντηση. Η συζήτηση εξελίχθηκε σε χαλαρό και φιλικό κλίμα ανάμεσα στους δυο άντρες, με τον Σπύρο Βούγια να ρωτάει «για το διδακτορικό της Μαργαρίτας, την καινούργια του ζωή, τα σχέδιά του για το μέλλον». Στο τέλος της συνάντησης, ο κ. Βούγιας έκανε και μια στιλιστική «παρατήρηση» στον Γιώργο Παπανδρέου, λέγοντας του «να ξυρίσει το λευκό γενάκι που τον αδικεί λίγο, καθώς τον δείχνει μεγαλύτερο». Ο υποψήφιος δήμαρχος Θεσσαλονίκης χαρακτήρισε απρόσμενη και χρήσιμη την συνάντηση του με τον Γιώργο Παπανδρέου, ενώ σημείωσε πως πρόκειται για ένα πολιτικό πρόσωπο που «προσπάθησε μάταια να σηκώσει, μόνος, το δυσβάστακτο βάρος μιας κρίσης που από άλλους κληρονόμησε».
Ολόκληρη η δημοσίευση του Σπύρου Βούγια:
«ΒΟΥΛΙΑΖΕΙ ΟΠΟΙΟΣ ΣΗΚΩΝΕΙ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΕΤΡΕΣ”
“Είχαμε να βρεθούμε πάνω από 7 χρόνια, από το '12 που ξέκοψα από την κεντρική πολιτική σκηνή. Χάρηκα που ζήτησε να με δει στην ολιγόωρη παρουσία του στην πόλη και βρεθήκαμε για έναν καφέ (τσάι για 'κείνον) μιλώντας για τα παλιά, τα τωρινά και τα μελλούμενα. Ζήτησε να μάθει για την πόλη και την υποψηφιότητά μου για τον Δήμο και με διαβεβαίωσε πως θα την στηρίξει με όποιον τρόπο μπορεί. Εγώ, πάλι, αφού τον ενημέρωσα για τα βασικά, ρωτούσα για το διδακτορικό της Μαργαρίτας, την καινούργια του ζωή, τα σχέδιά του για το μέλλον. Φεύγοντας, του συνέστησα φιλικά, να ξυρίσει το λευκό γενάκι που τον αδικεί λίγο, καθώς τον δείχνει μεγαλύτερο. Ήταν μια απρόσμενη και πολύ χρήσιμη και ευχάριστη συνάντηση με έναν καλό προσωπικό φίλο, έναν πολιτικό που προσπάθησε μάταια να σηκώσει, μόνος, το δυσβάστακτο βάρος μιας κρίσης που από άλλους κληρονόμησε. Κι έτσι, μου ήρθε ξαφνικά στο μυαλό αυτός ο στίχος του Σεφέρη».