ΑΠΟΨΕΙΣ

Είναι γνωστό πως η Συρία εδώ και περίπου εξήντα χρόνια ανήκε στην επιρροή της Σοβιετικής Ένωσης και εν συνεχεία της Ρωσίας. Έγινε απόπειρα με τη λεγόμενη «Αραβική άνοιξη» να ανατραπεί το καθεστώς Άσαντ, η οποία κατέληξε σε έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο.

Ήταν προφανές πως ο διαμελισμός ή η καντονοποίηση της Συρίας θα ήταν μία ήττα, σε όλα τα επίπεδα, για τη Ρωσία και την Τεχεράνη. Τελικά με την πολιτική Τραμπ, ο Πούτιν φαίνεται πως δεν χάνει από αυτόν τον οκταετή εμφύλιο πόλεμο.

Η Συρία παραμένει υπό την επιρροή του.

Όσο τρέχουν οι εξελίξεις, καθίσταται πιο σαφές πως, πριν από την εισβολή στη Συρία των φιλικών προς την Τουρκία ανταρτών, υπήρξε μία συνεννόηση μεταξύ Πούτιν - Τραμπ - Ερντογάν, ως προς το εύρος της περιοχής που θα ελέγχει η Τουρκία. Διαφορετικά δεν εξηγείται το βέτο των ΗΠΑ και της Ρωσίας στο Συμβούλιο Ασφαλείας για καταδίκη της εισβολής τουρκικών στρατευμάτων στη Συρία.

Η αποχώρηση των αμερικανικών ειδικών δυνάμεων από τις περιοχές που ελέγχουν οι Κούρδοι μοιραία τους κατέστησε έναν σχετικά εύκολο στόχο για τα τουρκικά στρατεύματα.

Η διαφορά στη δύναμη πυρός είναι εμφανής υπέρ της Τουρκίας.

Έτσι, η ηγεσία των Κούρδων βρέθηκε μπροστά στο δίλημμα. Ή θα αναγκαζόταν να αναμετρηθεί, χωρίς έξωθεν υποστήριξη, με τον τουρκικό στρατό, με ό,τι αυτό θα σήμαινε για την περαιτέρω τύχη τους, ή θα ερχόταν σε μία συμφωνία με το καθεστώς Άσαντ.

Επέλεξε το δεύτερο.

Όλες οι πληροφορίες υποστηρίζουν πως η συμφωνία συνήφθη υπό την επιστασία της Ρωσίας. Κατόπιν τούτου, το καθεστώς Άσαντ θα ενσωματώσει στην κρατική εξουσία του τις κουρδικές περιοχές, που υπό άλλες συνθήκες, μάλλον, θα κηρύσσονταν αυτόνομες.

Έτσι συριακά στρατεύματα προωθήθηκαν σε αυτές τις περιοχές. Ας σημειωθεί πως όταν ομιλούμε για συριακό στρατό, ουσιαστικά μιλούμε για ιρανικά στρατεύματα και ρωσικές επίλεκτες μονάδες. Επιπλέον, ο εναέριος χώρος της Συρίας ελέγχεται αποκλειστικά από τη ρωσική αεροπορία.

Παρατηρούμε δηλαδή πως η πολιτική Τραμπ λειτούργησε, εξ αντικειμένου, υπέρ της Ρωσίας. Γιατί όμως ο πρόεδρος Τραμπ έκανε αυτήν την επιλογή;

Είναι γνωστό πως στις προεκλογικές του ομιλίες είχε εξαγγείλει την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από τη Μ. Ανατολή. Έκρινε πως ο αμερικανός φορολογούμενος κατέβαλλε υψηλό τίμημα, καθώς οι ΗΠΑ είχαν αναλάβει, χωρίς βοήθεια από τους συμμάχους, την ασφάλεια αυτής της περιοχής. Ήταν συνεπής με τις εξαγγελίες του.

Άλλωστε, όπως ανέφερα στην αρχή του άρθρου μου, εδώ και σχεδόν εξήντα χρόνια η Συρία ανήκε στην σφαίρα επιρροής των Σοβιετικών.

Και οι Κούρδοι; Είναι προφανές πως οι ΗΠΑ τους εγκατέλειψαν και έτσι τους εξώθησαν να ζητήσουν την προστασία του Άσαντ.

Μα έτσι δεν κλονίζεται η αξιοπιστία τους; Ο πρόεδρος Τραμπ φαίνεται πως δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτήν. Πολύ περισσότερο ενδιαφέρεται για τις θέσεις εργασίας που δημιουργούνται στις Πολιτείες της «βαθιάς» Αμερικής, παρά για το ρόλο των ΗΠΑ ως παγκόσμιου χωροφύλακα.

Είναι φανερό πως όλες του οι κινήσεις προσβλέπουν στις επικείμενες προεδρικές εκλογές.

Το πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση στην Συρία παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς πλέον εμπλέκεται εμμέσως και το Ισραήλ. Η ισχυροποίηση του Άσαντ σημαίνει και ισχυροποίηση της παρουσίας των Ιρανών στη Συρία αλλά και της Χεζμπολάχ στον Νότιο Λίβανο.

Ίσως βρεθούμε μπροστά σε μια αλληλουχία εξελίξεων, που, έτσι ή αλλιώς, θα ακουμπήσουν και την περιοχή μας.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 20 Οκτωβρίου 2019