Η Πρωτοχρονιά κυριαρχείται από έθιμα, διαφορετικά σε κάθε περιοχή της Ελλάδας, τα οποία αναβιώνουν εδώ και αιώνες.
Κάποια τηρούνται μέχρι σήμερα και κάποια έχουν χαθεί με το πέρασμα των αιώνων.
Οι προλήψεις, το ποδαρικό και το αμίλητο νερό κυριαρχούν στην Άφυτο του δήμου Κασσάνδρας στη Χαλκιδική, όπως σημειώνει το xalkidikipolitiki.gr.
Πρόκειται για έθιμα άμεσα συνδεδεμένα με την καθημερινότητα που μπορεί σήμερα να μην τηρούνται ευλαβικά, αλλά οι παλιοί τα θυμούνται και τα αναπολούν με αγάπη.
Η πρόεδρος του συνδέσμου φίλων λαογραφίας και παράδοσης Αφύτου, Ελένη Αθανασιάδου συνοψίζει τα βασικά έθιμα της περιοχής
Την παραμονή της πρωτοχρονιάς η παράδοση λέει ότι το βράδυ παρέες γυναικών πήγαιναν να “ανάψουν” τρεις εκκλησίες – παρεκκλήσια του χωριού για να πάει καλά η νέα χρονιά.
«Το αμίλητο νερό»
Ξημερώματα της Πρωτοχρονιάς η νοικοκυρά, ντυμένη με τα καλά της, πήγαινε με την στάμνα στον ώμο στην βρύση του χωριού, χωρίς να μιλήσει σε κανέναν. Μόλις έφτανε στην βρύση και την ώρα που γέμιζε την στάμνα με νερο έριχνε στον “κάναλο” (κρουνό) της βρύσης σιτάρι και κέρματα λέγοντας μουρμουριστά “όπως τρέχει το νερό, έτσι να τρέχουν και τα καλά στο σπίτι μου“. Αφού γέμιζε την στάμνα την έβαζε στον ώμο και στον δρόμο της επιστροφής πάλι δεν μιλούσε σε κανέναν! Εάν ξεχνούσε και μιλούσε τότε έχυνε το νερό και πήγαινε κάποιος άλλος από το σπίτι ξανά στην βρύση. Μόλις έφτανε στο σπίτι έριχνε από το νερό αυτό στις γωνίες του σπιτιού, έδινε σε όλους να πιούν και έπαιρνε μια πέτρα από έξω την οποία τοποθετούσε στην “κώχη” της κάμαρης που καθόταν η οικογένεια. Την πέτρα αυτή την κρατούσαν μέχρι την παραμονή των Θεοφανίων.
Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ