Η ιστορία είναι διδακτική και χρήσιμη για τις ημέρες που περνάμε. Γιατί αφορά στην αίσθηση πειθαρχίας και ατομικής ευθύνης που είναι τόσο απαραίτητες αυτές τις ώρες που περνάμε στην Ελλάδα.
Διαδραματίστηκε το καλοκαίρι του 1980 σε φιλικό σπίτι στη Θεσσαλονίκη που φιλοξενούσε ένα ζευγάρι Βρετανών που επισκέπτονταν τη χώρα μας. Ήταν η περίοδος των Ολυμπιακών Αγώνων της Μόσχας, που είχαν πολιτικοποιηθεί έντονα λόγω της σοβιετικής εισβολής στο Αφγανιστάν. Η βρετανική κυβέρνηση με πρωθυπουργό τότε τη σιδηρά κυρία Μάργκαρετ Θάτσερ είχε αποφασίσει για λόγους διαμαρτυρίας να μη συμμετάσχει στους αγώνες και όλοι οι Βρετανοί αθλητές είχαν μείνει σπίτι τους. Ταυτόχρονα είχε συστήσει στους Βρετανούς πολίτες να αποφεύγουν να βλέπουν τους Ολυμπιακούς αγώνες στην τηλεόραση…
Οι πρωταγωνιστές της ιστορίας μας ήταν ένα ζευγάρι Βρετανών που ήταν μάλιστα παραδοσιακοί ψηφοφόροι των Εργατικών. Άκουγαν Θάτσερ και έβγαζαν σπυριά. Παρόλα αυτά εκείνες τις ημέρες στην Ελλάδα πειθάρχησαν πιστά στην εντολή της πρωθυπουργού τους και κάθε φορά που στην τηλεόραση μεταδίδονταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες ο Τζωρτζ και η σύζυγός του άλλαζαν δωμάτιο. «Μπορεί να διαφωνώ σε χίλια πράγματα με τη Θάτσερ, αλλά αυτή είναι η πρωθυπουργός μου σήμερα, αυτή αποφάσισε να μποϋκοτάρει την Ολυμπιάδα και εγώ είτε διαφωνώ είτε συμφωνώ μαζί της θα στηρίξω την απόφασή της», έλεγε και ξαναέλεγε ο Τζορτζ σε κάθε παρατήρηση που του γίνονταν. Και απέφευγε την τηλεόραση. Δίνοντας σε όλους τους Έλληνες που τον θεωρούσαν μάλλον γραφικό ένα καλό παράδειγμα πειθαρχίας.
Ένα τέτοιο αέρα πειθαρχίας χρειαζόμαστε και σήμερα που η κατάσταση σε όλον τον πλανήτη, αλλά και στην Ελλάδα έχει ξεφύγει λόγω κορονοϊού. Η κυβέρνηση ακούγοντας τους επιστήμονες και συνεκτιμώντας τι έχει γίνει ήδη στις άλλες χώρες πήρε έγκαιρα σκληρά μέτρα που πλήττουν οικονομικά, κοινωνικά, αλλά και ψυχολογικά τον κόσμο. Αλλά είναι τα μόνα που μπορούν να φρενάρουν την φρενήρη εξάπλωση του ιού. Και πρέπει να τα στηρίξουμε. Είτε είμαστε ΝΔ και συμπαθούμε τον Μητσοτάκη είτε είμαστε ψηφοφόροι του ΚΚΕ είτε ψηφίζουμε ΣΥΡΙΖΑ και θα θέλαμε να ήταν πρωθυπουργός ο Τσίπρας.
Ας είμαστε πειθαρχημένοι, στηρίζοντας τα μέτρα. Μπορεί η λέξη να μην συμπεριλαμβάνεται στο DNA μας, αλλά αυτή τη στιγμή η πειθαρχία και η ατομική ευθύνη αποτελούν μονόδρομο. Δε χρειαζόμαστε ούτε αντισυστημικές μαγκιές με βόλτες στην παραλία και στις πλαζ για να απολαύσουμε τον καιρό και τα take away κοκτέιλ, ούτε κυριακάτικες επισκέψεις στα κομμωτήρια για ανταύγειες ούτε χαβαλέ με ναργιλέδες σε υπαίθρια μπαρ, όπως είδαμε σε διάφορα ρεπορτάζ. Και καλό θα είναι και τα ΜΜΕ να φιλτράρουν τέτοιου είδους ειδήσεις. Σήμερα δεν έχει σημασία τα κλικ μιας ανάρτησης, η ακροαματικότητα στην οθόνη και στα ερτζιανά, αλλά η εξασφάλιση του αύριο.
Έξοδος λοιπόν από τον σπίτι μόνο για τα απαραίτητα. Για να μπορούμε να χαρούμε ξανά στο μέλλον την παραλία της Θεσσαλονίκης και τα κοκτέιλ, τις ανταύγειες και όλες τις αγαπημένες μας συνήθειες…