Τέλος δεν έχει ο εφιάλτης που βιώνουν τόσο οι συγγενείς των θυμάτων όσο και οι επιζήσαντες του πολύνεκρου σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών, επτά μήνες μετά την τραγωδία.
Η Ντίνα Μαγδαλιανίδη, είναι μια από τις πολυτραυματίες της μοιραίας αμαξοστοιχίας. Εκείνο το βράδυ η 26χρονη ταξίδευε στη θέση 22 του δεύτερου βαγονιού.
Η ίδια σήμερα δηλώνει πως νιώθει «τυχερή γιατί παρά τον πόνο στους 7 μήνες -γιατί δεν υπάρχει μια μέρα που να μην πονάω- είμαι ζωντανή».
Όμως επτά μήνες μετά το κράτος ολιγωρεί καθώς ναι μεν υπάρχει θεωρητικά η στήριξη από τον ΕΟΠΥΥ αλλά με δεδομένο ότι η ίδια δεν αυτοεξυπηρετείται καθιστά την αδιανόητη γραφειοκρατία ως μία ακόμα επίπονη διαδικασία.
Η ίδια καταγγέλλει πως κανείς δεν την πήρε τηλέφωνο και ότι η μόνη της βρήκε ψυχολόγο με τη βοήθεια της οικογένειάς της και του εργοδότη της.
Επτά μήνες μετά η 26χρονη θυμάται «προσπαθούσα να συρθώ, έσπαγαν τζάμια, έπεφταν πάνω μου πράγματα. Αυτό οδήγησε σε ακόμη περισσότερα κατάγματα. Με βρήκαν κάτω στο ρέμα που καιγόταν, μαζί με άλλα 5 παιδιά τα οποία ήταν σε σοβαρή κατάσταση στη ΜΕΘ».
Η νεαρή έχει κάνει 25 χειρουργεία και πρέπει να κάνει άλλα πέντε, αναφέρει.
«Είχα κάνει βλάβη και στους πνεύμονες γιατί μπήκαν κάποια πλευρά. Επίσης, έχω σπάσει όλη την ωμοπλάτη, κάποιους σπονδύλους, την μέση. Ακόμη τα χειρουργεία συνεχίζονται. Ακόμα παλεύω να περπατήσω» διηγείται.
Η 26χρονη έχει στο πλευρό της σε αυτόν τον γολγοθά μόνο την οικογένεια και τους φίλους της. Πληρώνει η ίδια τα κοστοβόρα φάρμακά της, ενώ η μητέρα της έχει σταματήσει να εργάζεται για να είναι στο πλευρό της.
«Μας είπαν από τον ΕΟΠΥΥ πως πρέπει να μαζέψω όλες τις αποδείξεις, γνωματεύσεις γιατρών και όσα εγκριθούν, θα πάρω την αποζημίωση πίσω», λέει στο Open.
Όπως εξηγεί ο Γιώργος Ηλιόπουλος, δικηγόρος του συλλόγου «Τέμπη 2023» σύμφωνα με τον νόμο που ψηφίστηκε μετά το δυστύχημα, όλα αυτά θα έπρεπε να καλύπτονται από τον ΕΟΠΥΥ και με φροντίδα του ΕΟΠΥΥ.
«Βλέπω εφιάλτες. Δυστυχώς ζω με φάρμακα για να έχω την διανοητική μου κατάσταση σταθερή. Θα ήθελα πάρα πολύ να δώσω φως και στα υπόλοιπα παιδιά που αγωνίζονται όπως και εγώ. Είτε είναι στην εντατική είτε έχουν τραύματα παρόμοια με τα δικά μου».
Η Ντίνα Μαγδαλιανίδη αναφέρει πως όλα τα χρωστάει στον εργοδότη της ο οποίος την στηρίζει οικονομικά στα ζητήματα της υγείας.
«Θεωρητικά έχουμε στήριξη στον ΕΟΠΥΥ αλλά δυστυχώς, πέρα από τις αποδείξεις που πρέπει να μαζέψουμε, χρειαζόμαστε και τις γνωματεύσεις και έχουμε περάσει από πάρα πολλούς γιατρούς που πρέπει να ξαναβρώ για να μου ξαναγράψουν τις γνωματεύσεις και να πάρω τα φάρμακα. Θα με βοηθούσε εάν γινόταν αυτόματα η διαδικασία, με τον ΑΜΚΑ. Δεν μπορώ να αυτοεξυπηρετούμαι σε πάρα πολλά πράγματα», συνεχίζει.
Σε ερώτηση εάν έχει κάποια ψυχολογική υποστήριξη αναφέρει: «Μετά την νοσηλεία μου στο Παπανικολάου, στην πλαστική χειρουργική, βρήκαμε εκεί έναν καλό ψυχίατρο και βρήκα και ψυχολόγο μόνη μου. Δεν με πήρε κάποιος τηλέφωνο».
Η 26χρονη ζητάει να γίνονται κάποιες διαδικασίες αυτόματα. «Μέσω του ΑΜΚΑ μου να παρέχουν τα χρήματα και όχι να πρέπει να πληρώσω εγώ την κλινική ή τα φάρμακα και μετά να τα πάρω πίσω γιατί εγώ μπορεί να μην έχω καν αυτή τη δυνατότητα».