Για την εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και τις προοπτικές που δημιούργησε η ανάδειξή του ως αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης μιλά στη «ΜτΚ» η Γραμματέας της ΚΟ του κόμματος και βουλευτής Πέλλας, Θεοδώρα Τζάκρη, που εξαρχής υποστήριξε την υποψηφιότητά του, ενώ αναφέρεται και στα πυρά που δέχεται ο νέος πρόεδρος από στελέχη εντός κόμματος.
Πριν λίγες εβδομάδες αναλάβατε να συγκεντρώσετε τις 30 υπογραφές μελών της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος για να μπορέσει ο Στέφανος Κασσελάκης να διεκδικήσει το αξίωμα του προέδρου. Σήμερα ο κ. Κασσελάκης είναι ο νέος πρόεδρος. Τι σηματοδοτεί η εκλογή του;
Πράγματι έτσι έγινε αλλά φαίνεται σαν να έχει περάσει ένας χρόνος κι όχι ένας μήνας. Αν ρωτούσατε και τους τριάντα όλοι πίστευαν εξ αρχής στο τελικό αποτέλεσμα, που τότε στους άλλους φαινόταν ένα εξωφρενικό ενδεχόμενο. Στην πολιτική δεν υπάρχει τίποτε ισχυρότερο από μία ιδέα που ωρίμασε κι ήρθε η ώρα της να πραγματοποιηθεί. Όποιος πιστεύει στην ισχύ των μηχανισμών και των συσχετισμών συνήθως δικαιώνεται ωστόσο του μέλλει να διαψευστεί όταν θα αναμετρηθεί με την δύναμη των ιδεών. Η διαδοχή ενός τόσο μεγάλου πολιτικού ηγέτη σαν τον Αλέξη Τσίπρα σημαίνει αυτό που έλεγε το σύνθημα του Μάη του 68:«από το παλιό κρατάμε την φλόγα πετάμε τις στάχτες!». Κι αυτή νομίζω ήταν η παρακαταθήκη και της γενναίας κίνησης Τσίπρα που είπε «παραμερίζω για να περάσει το νέο κύμα».
Πώς αποκωδικοποιείτε το αποτέλεσμα των εκλογών, τη συμμετοχή αλλά και την επιλογή προσώπου;
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ των απλών αποφάσισε να πάρει την τύχη του στα χέρια του βλέποντας ότι η χώρα κινδύνευε να περιπέσει σε κατάσταση Τουρκίας κι ο ηγεμών να διαβαίνει απερίσπαστος, όπως ο Ερντογάν από το γκρεμισμένο Γκαζιαντέπ με 70%. Αναζήτησε λοιπόν αυτόν που εκπροσωπούσε πειστικότερα την ανάγκη τομής. Τον αναγνώρισε στο πρόσωπο του κ. Κασσελάκη και τώρα περιμένει να τον δει να την κάνει πράξη και κυρίως να δει την πόρτα της συμμετοχής που του υποσχέθηκε να ανοίγει διάπλατα. Η παράταξή μας ελπίζω ότι θα ανοίξει πλέον νέα κεφάλαια. Ο διανοούμενος που βίωσε την ψευδοαριστεία και ποθεί ανάπτυξη της έρευνας και της καινοτομίας, ο εργαζόμενος που ζητάει κανόνες για την αύξηση της γενικής ευημερίας προκειμένου ν’ αποκτήσει κι η κοινωνική δικαιοσύνη αληθινή υπόσταση, ο επιχειρηματίας που δεν βολεύεται με τα καρτέλ, οι μειονότητες κι ο ευάλωτος που θέλουν ένα κανονικό ευρωπαϊκό κράτος κι όχι το «πάμε κι όπου βγει», οι ακρίτες μας που τον είδαν πιο πολύ στα σύνορα παρά στην Αθήνα, η διασπορά που τον ανέδειξε κι άλλοι πολλοί θα νιώσουν την αναζωογόνηση και θα εισφέρουν την φρεσκάδα τους.
Θεωρείστε «άνθρωπος του προέδρου» και πρόσφατα αναλάβατε θέση-κλειδί στην εκπροσώπηση του κόμματος στη Βουλή με την εκλογή σας ως γραμματεύς της ΚΟ. Ποιος θα είναι λοιπόν ο «νέος ΣΥΡΙΖΑ» υπό τον Στέφανο Κασσελάκη;
Απλός στρατιώτης θα είμαι και πάλι, όπως εξάλλου και στα είκοσι χρόνια της βουλευτικής και υπουργικής μου θητείας. Είμαι από χωριό και ξέρω να υπηρετώ την γενική υπόθεση χωρίς οίηση, χωρίς να αναζητώ ρόλους πρωτοκαθεδρίας. Με την ευκαιρία όμως που με ρωτάτε ας διαλύσω κι έναν από τους μύθους των ημερών: Τάχα ο νέος ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ είναι πολιτικά ανήλικος και τον έχουμε σε επιτροπεία δύο-τρεις παλιοί. Κάτι δηλαδή σαν τον ανήλικο Όθωνα κατά την περίοδο της Αντιβασιλείας. Τότε ήταν ο κόμης Armansperg, ο νομικός Maurer κι ο στρατηγός Heideck, γιατί ως γνωστόν δεν χωρούσαν γυναίκες. Τώρα όμως που χωράνε οι γυναίκες δεν υπάρχει διαθέσιμος ανήλικος άναξ κι αυτή η εικόνα δεν είναι παρά μία γελοιογραφία εκ του πονηρού, που την διακινούν οι αντίπαλοι μας. Τώρα, για να είμαι ειλικρινής το ποιος θα είναι ο νέος ΣΥΡΙΖΑ δεν το ξέρω γιατί δεν είναι γραμμένο στο κισμέτ μας. Θα το γράψουμε όλοι μαζί εμείς οι 150.000, τα μέλη του δίφραγκου όπως μας λένε, και θα φέρουμε και τους φίλους μας για να γίνουμε οι συγγραφείς ακόμη περισσότεροι.
Πώς αξιολογείτε τα πρώτα δείγματα γραφής του νέου αρχηγού σας. Εκπρόσωποι της ΝΔ και άλλων κομμάτων αλλά και μέσα στον ίδιο το ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ προτάσσουν το επικοινωνιακό του χάρισμα και μιλούν για απουσία (μέχρι στιγμής τουλάχιστον) πολιτικού αφηγήματος.
Είναι ένας εμφανώς χαρισματικός και δυναμικός νέος αλλά έχει την σωφροσύνη να είναι ενωτικός, ψύχραιμος και προσηλωμένος στον μεγάλο στόχο του. Βεβαίως εγώ δεν είμαι κι η πιο αντικειμενική στην κρίση μου αλλά νομίζω ότι όποιος βασίζεται σε γεγονότα κι όχι σε εικασίες δεν θα βρει να του προσάψει πολλά αρνητικά. Ειδικότερα το επιχείρημα περί ελλείμματος πολιτικού λόγου μου φαίνεται πολύ αστείο. Δεν εννοώ μόνο ότι έβαλε όλη την Ελλάδα να μιλάει για την πολιτική αλλά κι ότι η εκλογή του έθεσε το δάκτυλο «επί τον τύπο των ήλων». Όλα τα θέματα που είτε ανοικτά είτε συγκαλυμμένα βασάνιζαν τον ΣΥΡΙΖΑ επί δέκα χρόνια, ήρθαν βίαια στην επιφάνεια και τώρα τα μετράει με βιά, όπως λέει κι ο εθνικός μας ύμνος, τα όλα όσα έκανε κι είπε.
Μα εντός του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζονται οι «παραφωνίες». Είναι προβεβλημένα στελέχη του κόμματος αυτοί που εξακολουθούν να ρίχνουν τα βέλη τους στον κ. Κασσελάκη και άλλα, οι λεγόμενοι «προεδρικοί» με κάποιο τρόπο τους δείχνουν την πόρτα της εξόδου. Πως το σχολιάζετε;
Τα όσα του καταμαρτυρούν είναι πολλά αλλά στην πραγματικότητα απλώς μαρτυρούν μια συνεχιζόμενη αμηχανία. Υπενθυμίζω ότι για την θέση του στον άξονα δεξιά-αριστερά κατά καιρούς κατηγορήθηκε ως βενιζελογενής που κακώς πρωτοπαρουσιάστηκε στους τάφους των Βενιζέλων κατά την στιγμή που το αντικομμουνιστικό ιδιώνυμο κλπ. Λοιδορήθηκε ως ένας πασοκογενής που αναφέρεται συχνά στον Ανδρέα. Καταγγέλθηκε ως ένας δεξιάς απόκλισης σοσιαλδημοκράτης που θέλει μετατόπιση στους ευρωσοσιαλιστές. Για όλα αυτά όμως, τόσο για την συμμετοχή της βενιζελογενούς κεντρώας παράδοσης στην προοδευτική παράταξη, όσο και για την ιστορική κληρονομιά του Ανδρέα ή την σχέση μας με τους Ευρωπαίους σοσιαλιστές πιστεύω ότι θα συμφωνούσε κι η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων του ΣΥΡΙΖΑ, οπότε οι εν λόγω «αποκαλύψεις» μάλλον παραβιάζουν ανοικτές θύρες.
Σε ιδεολογικό επίπεδο επίσης θεωρήθηκε ως εθνικιστική απόκλιση η διακήρυξη της «πατριωτικής Αριστεράς» και η υπεράσπιση των 12 ν.μ. Άλλη πάλι «κατηγορία» είναι ότι ασπάζεται φιλελεύθερες απόψεις για την οικονομία, θέλει κανόνες και ρύθμιση αγοράς στην επιδίωξη του κέρδους κι ευνοεί έτσι την ατομική διάκριση, πράγμα τάχα μη παραδεκτό από τα ‘αριστερόμετρα’. Ο ΣΥΡΙΖΑ της κοινωνικής πλειοψηφίας τι πιστεύει άραγε για αυτά όλα της ‘’ιδεολογικής καθαρότητας’’; Εγώ δεν νομίζω πως τα συμμερίζεται.
Στην συμπεριφορά του είναι λένε ένας εκ των DEMOCRATS του Biden και ‘αδιαμεσολάβητα’ χειραγώγησε τις μάζες με την επικοινωνία. Μα την εκλογή από την βάση δεν την πρότεινε ο Biden αλλά ο Τσίπρας και την ενέκρινε το Συνέδριο μας πολύ νωρίτερα. Ακόμη και πρόσφατα όσοι αποτελέσαμε τον πυρήνα των υποστηρικτών του είχαμε ζητήσει να προταχθεί το συνέδριο της προεδρικής εκλογής αλλά μειοψηφήσαμε. Δεν είναι δυνατόν οι κανόνες να επικρίνονται και να τροποποιούνται εκ των υστέρων, αν τυχόν δεν μας ικανοποιεί το αποτέλεσμα.
Η δε επικοινωνία χωρίς την διαμεσολάβηση των ΜΜΕ που είναι χειραγωγημένα από το Μαξίμου, είναι άραγε κόλαφος ή αποτελεί σοβαρή προίκα για τον ΣΥΡΙΖΑ; Αυτοί που τον ακούνε προσεκτικά είναι ακριβώς τα στρώματα τα οποία πολιτικά εκπροσωπούμε κι όχι τα πρωινάδικα, όπως λένε.
Όταν γίνεται λόγος για κόμμα των μελών και της κοινωνίας, πρακτικά τι σημαίνει αυτό; Κατάργηση οργάνων; Συνέδριο θα γίνει εντός ορισμένου χρόνου; Υπάρχει κίνδυνος διάσπασης;
Υπάρχουν οι απαράδεκτες προσεγγίσεις που προσπαθούν να τον μειώσουν προσωπικά ή ακόμη και να σπείρουν καχυποψία με την «χαφιεδολογία του μεσοπολέμου». Βάσει αυτών εμφανίστηκε τάχα ως «ούφο» λόγω του εκφυλισμού και της παρακμής του χώρου, είναι ένας αδαής που πραγματοποίησε μια «επιθετική εξαγορά» λες κι ήμασταν καμιά χρεωκοπημένη άλυσος καταστημάτων λιανικής. Μιλάει λένε απλοϊκά σαν να ήταν στην Βουλή των Εφήβων και τον έχουν θέσει υπό επιτροπεία κάτι παλιές καραβάνες. Άλλοι βρίσκουν απαράδεκτο ότι παρέκαμψε την επετηρίδα και την ασφαλή παραγωγή κομματικών κλώνων τύπου Ντόλλυ. Θεωρούν ότι αυτή η πρωτοτυπία υποκρύπτει έναν ψεύτη, ύποπτο, αδιαφανή υποστήριξη (φοβερό επιτελείο) και χρηματοδότηση ή ακόμη ότι είναι ένας «βαλτός» πιθανώς και πράκτορας. Η ύπαρξη εκ των έσω μίας ολόκληρης ντουζίνας τέτοιων ερμηνειών, αφελών έως κακοήθων, φτάνει στο «Μπήκαν στην Πόλη οι οχτροί». Δεν υπάρχει προς το παρόν όριο ηθικά, αισθητικά ή πολιτικά. Όπως καταλαβαίνετε κάποια στιγμή κι αυτό θα υπάρξει στην συντεταγμένη πορεία μας προς το Συνέδριο. Υπάρχει οδικός χάρτης που θα τηρηθεί με θρησκευτική ευλάβεια. Οι πλειοψηφίες και μάλιστα οι ευρύτατες ουδεμία χρεία έχουν πραξικοπημάτων. Το συνέδριο οφείλει όμως να μετουσιώσει σε πολιτική πράξη την εντολή «Αλλάξτε τα Όλα»! Κι όχι να λειτουργήσει ως εφετείο της πρόσφατης βούλησης 150.000 ανθρώπων. Ξέρετε καμιά φορά στα εφετεία η ποινή πέφτει ακόμη βαρύτερη από την πρωτόδικη. Στην καλύτερη περίπτωση κάτι τέτοιο δείχνει μια διάθεση παρατεταμένης εσωστρέφειας κι αγωνίας για την σωτηρία της αριστερής ψυχής μας ενώ η αγωνία του λαού στην Ελλάδα του κ. Μητσοτάκη είναι προφανώς άλλη. Η αντίφαση αυτή θα οδηγήσει το ακροατήριο τέτοιων απόψεων σε διαρκή συρρίκνωση, θα τις θέτει υπό συνεχή πίεση χρόνου και θα προκαλεί αλλεπάλληλα λάθη.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Μτκ" στις 8.10.2023